A po ciszy przyjdzie burza…

A po ciszy przyjdzie burza,
Taka rzeczy jest natura…
Lecz natury nikt nie słucha:
Nastawiwszy tylko ucha,
Zapatrzony w obraz słupka –
Sam, jak zając słupka daje…
Przerażony ciszą nagłą,
Z uporczywą myślą
W sobie:
Spadło, czy jeszcze
Nie spadło?

Bo to rzeczy jest natura,
Że już wkrótce wszystko spadnie –
Jak przegniłe jabłka w sadzie,
Których kolor tak urzekał…

Znów wzburzona będzie rzeka,
Znów nadciągną z niedaleka
Burze i gwałtowne deszcze –
Ty się łudzisz, czekasz jeszcze
Co przyniesie nagła cisza...

Zapomniałeś, coś już słyszał ?
Słuch utracił, wzrok już słaby ?
Nie dostrzegasz nawet lisa,
Co się skrada w skórze wilka,
Aby zdobyć gardło twoje?

I choć ciszy niepokoje,
Miną zanim liść opadnie,
To już wkrótce przyjdzie burza…

Taka rzeczy jest natura,
Którą z góry Ktoś porusza,
Jego moc zastane wzrusza,
To, co płynie – spuszcza na dno…
Patrz: z jabłoni jabłko spadło…

Kpt. NEMO