Matura 2013

Wszelkie podobienstwo osób, zdarzeń i sytuacji przedstawionych poniżej jest absolutnie przypadkowe, a gdyby ktoś – jakimś cudem – uznał, że może go dotyczyć, z góry przepraszam i zapewniam o dyskrecji i sympatii.

W zeszłym tygodniu los mnie rzucił do stolika, przy którym, jako członek komisji, miałem przyjemność odbierać egzamin maturalny z języka angielskiego. Egzamin jak egzamin – dla zdających stres, bo zdać go trzeba, dla egzaminujących – nie mniejszy, by prawidłowo wpisać pesel w kratki protokołu. A do tego pytania i zadania dla obu stron przesięwzięcia sprawiały problemy. Jak zachować powagę gdy w zestawie pytań bywały i takie: czy lubisz zdawać egzaminy?

Mnie mocno poruszył pewien zdający, który na większość pytań odpowiadał: - Oh, yeah! i ciagle się uśmiechał. Schody się zaczęły, gdy „Oh, yeah!” przestało wystarczać. Przy kolejnym pytaniu, wymagającym krótkiego opowiadania o odbytej wizycie w restauracji wyżej wymieniony zmarszczył czoło i oświadczył: tomorrow I go to McDonalds. Mój szanowny kolega prowadzący rozmowę nie tylko zachował spokój, ale się nie speszył i pobudził zdającego do dalszych wynurzeń. - Oh, really? And what happened? Zdający zaskoczył. - Nothing special. I pleased the … kelner – poinformował. Co w wolnym tłumaczeniu oznacza: zadowoliłem kelnera, choć w komisji zdania były podzielone, bo wziąwszy pod uwagę specyficzną wymowę zdającego, braliśmy też pod uwagę: I pleased the colonel - zadowoliłem pułkownika.

Kolejny przypadek to przypadek pani, która przyszła wcześniej i której zależało by cały egzamin trwał możliwie krótko, bo zostawiła w domu dwumiesięczne dziecko pod opieką sześcioletniego brata. Czego się nie robi dla młodych matek! Gwoli sprawiedliwości należy dodać, że odpowiadała krótko, treściwie i całkiem do rzeczy.

Nigdy nie zapomnę trzeciego ze zdających. Był to pan ze szkoły dla dorosłych, w krawacie, garniturze od Bossa, a może nawet Armaniego, lekko szpakowaty, pachnący Dolce&Gabana. Na pytanie gdzie robi zakupy, zmarszczył się trochę, zamyślił i powiedział: I do my shopping in … Biedronka, czym wzbudził niekłamany entuzjazm komisji. Jaki ten świat mały! Najlepszy był finał. Gdy nam wyznał, że wakacje spędza z żoną i synkiem, byliśmy gotowi egzamin zakończyć przez aklamację, gdyby nie wścibskie pytanie kolegi, który uznał, że wyznanie zawarte w czterech słowach jest ciut za krótkie. Padło następne pytanie: - No, tak … może coś więcej? Tu pan się zaciął. Myślał i myślał, wreszcie wypalił: bo ja … ich … kocham!

I niech mi ktoś powie, że życie belfra jest nudne!