Agonia jedynego polskiego dziennika w regionie

W wyniku obcięcia dotacji dla Kuriera Wileńskiego przez Senat RP i Fundację „Pomoc Polakom na Wschodzie”, jedyny polski dziennik w środkowo-wschodniej Europie zostanie zamknięty wraz z końcem tego roku.Tak właśnie wygląda walka o polskie interesy i promocja naszego państwa za granicą za rządów obecnej koalicji. Jest to również świetny przykład na to, jak Donald Tusk interesuje się losami polskiej mniejszości i jak bardzo zależy mu na wspieraniu rodzimej kultury.

Początkowo Kurier Wileński , który powstał w 1953 r., był gazetą, która miała szerzyć komunistyczne idee wśród Polaków zamieszkujących Litwę. Jednak z biegiem czasu skład redakcji i linia programowa pisma zaczęły się zmieniać. Jak czytamy na internetowym portalu Kuriera:

„Od początku lat 60-tych w redakcji pracowało coraz więcej Polaków, wykształconych już po wojnie, potrafiących doskonale nawet w najbardziej „słusznych“ tekstach przemycić między wierszami treści, na jakie czekał i bez trudu odnajdywał je czytelnik. Coraz bardziej widoczny stawał się na łamach podział na nieuchronny balast, czyli materiały partyjno-propagandowe, których autorami byli w ogromnej większości Rosjanie, Żydzi i Litwini, a artykuły pisane przez Polaków — i dla Polaków.”

Ta zdawałoby się zwykła i niszowa gazetka (w rządzie zapewne o niej nie słyszeli...) odwala kawał dobrej roboty, jeśli chodzi o promocję naszej kultury, o ochronę interesów polskich mniejszości poza granicami kraju. Stanowi również oparcie dla Polaków zamieszkujących Wileńszczyznę. To głównie z łamów Kuriera dowiadywaliśmy się o prześladowaniu Polaków na Litwie, o tamtejszej reformie edukacyjnej, o wojnie o nazwiska. Jednak to tylko mały promil działalności Kuriera.

Oddajmy głos jej redaktorom:

„Wilno w sposób naturalny urosło do rangi ośrodka polskości w skali całego ZSRR, w czym gazeta miała swoje niekwestionowane zasługi. Wysyłanie części nakładu do Polski (w schyłkowym okresie istnienia Związku Sowieckiego nawet 20 tys. egzemplarzy) dawało możliwość dostępu do informacji o stronach rodzinnych rzeszom tzw. „repatriantów“ z Wileńszczyzny. (...) Na gruncie rodzimym te zasługi również były konkretne i niezaprzeczalne: choćby wskrzeszenie tradycji przedwojennych wileńskich kiermaszów kaziukowych, obrona przed zniszczeniem części zabytkowego cmentarza Rossa w Wilnie, działalność przy redakcji Koła Literackiego, przez które przewinęła się cała plejada wileńskich poetów, nie ustępujących często warszawskim czy krakowskim kolegom, pierwszy po wojnie zbiorek poezji miejscowych autorów, nie mówiąc o całej różnorodności spraw związanych z polską oświatą, z dostępem Polaków do wykształcenia, z ich awansem społecznym i mozolnym odbudowywaniem polskiej inteligencji.”

Tak więc nóż się w kieszeni otwiera na myśl o tym, że Ministerstwo Kultury czy Folwark Radzia Sikorskiego, zwany dowcipnie MSZ-em,kładzie, za przeproszeniem, lachę nie tylko na „watasze” i „bydle” w kraju, ale również na Polakach żyjących poza ojczyzną. A może by tak np. Krytyka Polityczna oddała część swoich dotacji na Kurier właśnie? Albo premier Tusk osobiście interweniowałby w tej sprawie? Bo wydaje mi się, że upadek jedynego polskiego dziennika w regionie jest dość ważnym wydarzeniem, i bynajmniej nie pozytywnym.

Ale czego ja się spodziewam po władzy, która nie wpuszcza uchodźców z Czeczeni do kraju, bo Putin by się krzywo spojrzał, albo która nie widzi nic złego w pochodach wietnamskiej bezpieki po Polsce w celu odnalezienia swoich „jątrzycieli i warchołów”. Że o kablowaniu na białoruskich opozycjonistów nie wspomnę.

Zaiste, wspaniałą mamy władzę i jeszcze wspanialszych dyplomatów. Oby tak dalej.Może ich ktoś w końcu zamknie.

PS. Polecam komentarze pod komunikatem redakcji

kurierwilenski.lt/2011/10/25/komunikat-redakcji-%e2%80%9ekuriera-wilenskiego%e2%80%9d-2/

kurierwilenski.lt/o-gazecie/