Zamiast "obrońców Stalingradu" - "pogromców Hitlera"

"...Leningrad Był jeszcze jeden ośrodek polskości w ZSRS ważny w kontekście ludobójstwa z lat 1937-1938 r.: stolica carskiej Rosji – Leningrad. Największe miejskie skupisko Polaków na Wschodzie. Przed rewolucją wspaniały ośrodek polityczno-kulturalny, znacząco podupadł w wyniku emigracji do niepodległej od 1918 r. Ojczyzny. Zamknięcie przez bolszewików w 1923 r. i tej możliwości, spowodowało, że duża część Polaków dosłownie utkwiła w ZSRS. Ze względu na wrażliwe, strategiczne położenie przy granicy z Finlandią oraz na kult miejsca –w Leningradzie rozpoczęła się droga bolszewików do władzy połączony z wieczną obawą kontrrewolucji, odwrotnie niż w „polrejonach” - od zarania likwidowano polską edukację i życie kulturalne. W Leningradzie o żadnych eksperymentach nie mogło być mowy. W 1926 r. w obwodzie leningradzkim wciąż mieszkało prawie 45 tys. Polaków. Życie stawało się coraz trudniejsze. W 1930 r. rozpoczęło się tzw. zagęszczanie mieszkań, polegające na konfiskowaniu powierzchni mieszkań wykraczającej poza ustaloną normę. Na zarekwirowanej powierzchni zaczęto osiedlać ludzi z marginesu społecznego, komunistycznych urzędników i konfidentów. Kolejny akt represji nastąpił rychło po zabójstwie szefa partii w Leningradzie Siergieja Kirowa. Eksterminacja Polonii Leningradzkiej Wysiedlenia nie ominęły trzeciego co do wielkości skupiska polskości w ZSRS, znajdującego się na terenie rosyjskiej SRS – Leningradu. Czystka w Leningradzie dorównywała swą brutalnością tej na Dzieżyńszczyźnie. Leningradzcy Polacy również en masse przeznaczeni zostali do eksterminacji. 79 proc. spośród wszystkich aresztowanych ze wspomnianej 50-tysięcznej diaspory zostało rozstrzelanych. Właśnie na podstawie badań m.in. składu narodowościowego Leningradu historyk Terry Martin w swej książce „The Affirmative Action Empire” wyliczył, że Polacy w latach „wielkiego terroru” byli rozstrzeliwani 31 razy częściej niż przedstawiciele innych nacji. W podleningradzkich mogiłach odkryto na przełomie lat 80. i 90. ponad 46 tys. ciał wszystkich kategorii mieszkańców Leningradu. Gehenna Polaków, którzy przeżyli w Leningradzie „wielki terror”, trwała dalej. Między 1941 a 1944 r. wielu z nich dołączyło do około miliona ofiar niemieckiej blokady Leningradu. Polacy ginęli wówczas w wyniku śmierci głodowej i bombardowań.