Deja vu

Salonowe i prasowe wspomnienia rocznicowe dni grudniowych wywołały u mnie całą serię wspomnień, dotyczących nie tylko polskich spraw politycznych, ale także związanych z wydarzeniami zupełnie przypadkowymi i marginalnymi, rzucającymi jednak światło na procesy społeczne. Pamiętam na przykład z końca lat stanu wojennego, jak w trakcie długich spacerów z dzieckiem i pobytów na placach zabaw miałem okazję podsłuchiwać rozmowy o tym, że po co ten Wałęsa tak rozrabia, lub że, z całkiem innej beczki, Wałęsa studiuje na KULu i różne podobne temu legendy miejskie,które z racji częstych pobytów w Brygidzie nietrudno mi było weryfikować.

Wtedy chłopcem do bicia w środowiskach zaczadzonych propagandą był Wałęsa, teraz, wystarczy wejść do sieci i poczytać czy posłuchać,jest Kaczyński.

Interpretacja jest prosta - po jednej stronie, systemowej, mamy chęć propagandowego oddziaływania na jednostki i urabiania ich umysłów,poprzez masową i profesjonalną produkcję "legend miejskich", po stronie jednostek zaś mamy mechanizmy psychologiczne racjonalizacji i konformizmu. I tu obie strony mogą się spotkać na polu wyznaczania kozła ofiarnego.