Polaków pranie po gębie

To co się dzieje przez ostatnie kilka dni daleko przerasta wizje Orwella. Na pokaz filmu dokumentalnego "Media III RP" organizowany przez Gazetę Polską śmiał wpaść Urban. Ten sam, który w stanie wojennym produkował hurtowo paszkwile przeciwko księdzu Popiełuszko, a jako rzecznik junty Jaruzelskiego wsławił się deklaracją o rządzie, który jakoś się wyżywi. Były to czasy, w których naród stał pokornie w kolejkach z kartkami w rękach po podstawowe produkty i żywność, a przyszłego błogosławionego, księdza Jerzego Popiełuszko już wkrótce mieli zamordować oficerowie bezpieki.

Mimo wszystko, słowa Urbana z przed trzydziestu lat nie niosły takiego ładunku obłudy, arogancji i agresji, który przypisuję dzisiaj wypowiedziom czołowym polityków Platformy i PSL. Minister Rostowski deklaruje, że należy podnieść wiek emerytalny, by Polacy nie nadwyrężali finansów publicznych żyjąc z emerytur. Wicepremier Pawlak ogłasza, że on nie wierzy w stworzony przez państwo system emerytalny. Zdradza przy innej okazji, że liczy jeszcze na dwie kadencje, a później, nie jego zmartwienie. Co za swojaki? Takie życiowe i zaradne. Oj, mnoży nam się Urban po Urbanie, jak gnidy w czasach dżumy.

Cel wypowiedzi Urbana, Rostowskiego, Pawlaka, Palikota, Niesiołowskiego pozostaje niezmienny. Wymierzyć Polakom soczysty policzek. Poniżyć ich. Wywyższyć kastę rządzącą. Natężenia psychologicznej agresji przybiera. Telewizja Publiczna nie zauważa wielotysięcznej demonstracji pod hasłem: „wolne media, w wolnej Polsce”. Luft wpiera, że TV Trwam ma w porywach 6 tysięcy widzów i koncesja cyfrowej nie dostanie – bo NIE. Wajda szykuje propagandówkę o Wałęsie. Blumsztajn przestrzega przed maszerującą prawicą.

Podczas gdy zadżumione do granic umysły karłów moralnych pożądają władzy, pieniędzy i wpływów bez ograniczeń, kraj zaczyna przypominać urząd bezpieki, gdzie Polaka można bezkarnie prać po gębie.

Co robić? Odpowiedź każdy powinien znaleźć we własnym sercu i sumieniu. By, gdy tylko jest ku temu okazja, wspólnie maszerować ku Polsce, w której pariasi moralni nie warci będą uwagi, nawet splunięcia.