Młody Krakowiaku, odwróć się na chwilę, Od zabaw, od żartów, choć wabią tak mile.

Popatrz po tych niwach, po wodach, mogiłach,
A świętą miłością krew ci zawre w żyłach.

Tu przodków twych kości bieleją z pod sochy,
Tu w powietrzu drgają twoich ojców prochy;
Wciągnij je oddechem, oni ci obstoją
Za pokarm i napój, za własną krew twoją!
Lecz cóżto ja widzę? twarz twoja pobladła?
Sukmana łzę otrzyj, co rumieniec skradła.

Na Wawel, na Wawel,

Krakowiaku żwawy,

Podumaj, potęsknij,

Nad pomnikiem sławy.

Dzieje twojej ziemi

Na grobowcach czytaj,

Twoich wodzów groby

Uściskiem powitaj.

Tu twych ojców kości

Bieleją spod sochy,

Tam w powietrzu drgają

Twoich braci prochy.

Przyłóż usta do nich,

Słodycze wysysaj.

Na ich łonie głowę

Do snu ukołysaj.

Do snu ukołysaj,

Niech się przyśnią tobie

Tysiące, tysiące,

Co już legły w grobie.
/ ta zwrotka jest jedną z wielu wersji póżniejszych /*

Patrz! Maryacka wieża stoi, dla miasta strażnica;
Na jej widok myśl się korzy, a dusza zachwyca!
....
Kościół pod nią z ł9ona rynku jak olbrzym wyrasta.
.....
/Edmund Wasilewski, Krakowiaki*/

pzdr
p.s.
*Mam ten wiersz w książce "Skarbczyk Poezyi Polskiej" t.1, wydanej we Lwowie w roku 1905r. pod redakcją prof. Artura Passendorfera a wręczonej 25 czerwca 1911 "na pamiątkę chlubnie ukończonej II kl." niejakiej Mani z mojej rodziny.
A ja nawet nie wiem kim była ta Mania!
Szukałem całego tekstu tego wiersza w internecie, aby go szybko wkleić jeszcze przed wyjściem na transmisję na telebimie uroczystości pogrzebowym na Starym Rynku, ale nie znalazłem! Była jedynie trzecia zwrotka i do tego w trzech różnych wersjach i różniąca się od oryginału! Więc w pośpiechu troche ten piękny wiersz pokancerowałem.