Zakłamanie

Prawdziwie wolne są narody gotowe do życia w prawdzie. Tam, gdzie przymyka się oczy na niewygodne fakty krzewi się kłamstwo, a niepodległość staje się mglistą iluzją.

Polacy zawsze stali na barykadzie wolności, gotowi do poświęceń, także do ofiary życia, składanej na ołtarzu ojczyzny. Zapisywali historię, z której możemy być być dumni, chociaż w III RP opiniotwórcze środowiska w ogóle się nie interesują heroiczną stroną naszego narodowego losu. W krzywym zwierciadle odwróconych wartości, ukazuje się haniebny portret współczesnej polskiej niepodległości. Widać na nim zadowolone twarze kolaborantów, sprzedawczyków i geszefciarzy. Bohaterem jest generał Jaruzelski. Prawdziwych bojowników o wolność obrzuca się pogardliwym oskarżeniem o wywoływanie klęski. Dla powstańców listopadowych, styczniowych, powstańców warszawskich i pozbawionych prawa tożsamości żołnierzy wyklętych, żołnierzy bez garści ziemi i bez trumien nie ma miejsca w świadomościach elit, z takim zacietrzewieniem opluwających romantyzm. Cena tego wyzwolenia z idealizmu i patosu jest wielka. Od zakłamania historii przechodzi się gładko do zakłamywania faktów, które powinny przybliżać do odsłonięcia tajemnicy smoleńskiej katastrofy. Mglista zasłona znad lotniska Siewiernyj rozpełzła się nad całą Polską, sącząc fałsz do polityki, ekonomii, kultury, do każdej sfery życia i do każdego publicznego dialogu. Nie można już stanąć w obronie poniżanych; obowiązująca medialna fikcja byłaby groteskowa, gdyby istnienie ofiar nie nadawało jej wymiaru tragedii.

Groby poległych w smoleńskiej katastrofie przypominają bezimienne powstańcze kurhany: nie mamy pewności, kto w nich spoczywa, a sprawcy nadal pozostają nieznani i bezkarni.