Dziada kalwaryjskiego bukoliki

(na melodię piosenki „Złoty pierścionek”)

Był raz sobie z Budy Bronek,
o żyrandolach co nocka śnił -
„Ach, żeby mi dziś tak pomógł Donek
wspiąć się czym prędzej na władzy szczyt...”.

Donek, koleś dobry pomógł,
sen spełnił, na górę pomógł wspiąć:
„Masz, Broniu – tu berło i koronę,
i razem ze mną Polską rządź!”.

Ref.:
Ach Bronek, Bronek, pół-carze z Kremla nadania,
żebyś ty nie mógł już zjeść spokojnie śniadania!
Ja tobie życzę - zadław się ty przy kolacji
za to żeś bronek nie polskiej, lecz ruskiej racji!

W listopadzie ściągnął Bronek
do swego pałacu bandę szuj.
Banda radziła o Polski obronie,
przewodził jej nad luje luj.

Ten co kiedyś, w wojennym stanie
wytłukł górników, stoczniowców full,
dziś nam stanowi o racji stanie,
a z nim ten co niby skakał przez mur...

Ref.:
Ech, Bronek, Bronek, ty (p)rezydencie lujowy
coś deklarował się do swej Polski budowy,
ruski sługusie, mięki podnóżku Putina,
o tym się uczyć będzie już każda dziecina.

Ech Bronek, Bronek! Otaczaj się kanaliami,
ty zdrajca zdrajców jesteż między Polakami,
cię trzeba spławić nurtami polskiej Rospudy
albo na zawsze wygonić do ruskiej budy!