Afera katarynowa, czyli o zbrodni przeciwko ludzkości

Dziennik prawie ujawnił personalia kataryny. Prawie, bo tylko
zasugerował, kim ona jest, nie wymieniając imienia ani nazwiska. Według
niektórych, można jednak godność kataryny spokojnie wyguglować, a
podobno niektórzy juz to zrobili.

Skandal niebywały i zgroza. Padł strach na anonimowych blogerów, że
teraz wszyscy obrażani i pomawiani przez nich cwaniacy puszczą ich z
torbami. Skoro wydali katarynę to teraz mogą wydać każdego. "Na
drzewach zamiast liści będą wisieć..." albo i jeszcze gorzej.

Atmosfera ogólnej nienawiści do Dziennika, Michalskiego, Czubkowskiej i Zielińskiego jest oczywiście jak najbardziej uzasadniona.Chamstwo
i drobnomieszczaństwo. Tak się po prostu nie robi i rzeczywiście robi
się niedobrze czytając dziennikowe wypociny. Jeśli dziennikarz kłamał w
sprawie pracy kataryny dla Kwiatkowskiego, to są odpowiednie środki
prawne. Ale ja nie o tym chciałem.

Primo:

Zarzuca się Dziennikowi łamanie prawa, powołując się oczywiście na
popularną ustawę o ochronie danych osobowych. Ustawa jest popularna,
ale tylko z nazwy, bo oczywiście nikt nie postarał się przeczytać, że
reguluje ona jedynie odpowiedzialność za nieprawidłowe administrowanie
bazą danych zawierającą dane osobowe. Jeżeli można coś zarzucić
redakcji Dziennika to chyba tylko:

Secundo:

Gdyby kózka nie skakała, to by nózki nie złamała. Czy anonimowość
kataryny służyła jej jako obrona przed pozwami ze strony osób przez nią
opisywanych? Teraz wszyscy, włącznie z samą zainteresowaną obawiają
się, że sądy ją zamęczą i będzie musiała płacić ogromne odszkodowania.
Przepraszam bardzo, ale jeśli pisze się coś, za co potem trzeba płacić
(jeżeli okaże się tak w postępowaniu sądowym), to chyba problem leży po
stronie autora tekstu. Czyż nie? Naważyło się piwa, to trzeba wypić.

Tekst na blogu, popularnym i opiniotwórczym musi podlegać takim
samym prawom, jak tekst publicystyczny w ogólnopolskiej gazecie. Jeżeli
teraz kataryna będzie chciała wystąpić z pozwem przeciwko redaktorowi
Zielińskiemu, to przecież nie mogłaby dochodzić sprawiedliwości, gdyby
ten podpisywał się jako sierżant Zielonka. Coś za coś.

Anonimowość jest przywilejem, ale wobec prawa wszyscy powinni być równi.

Bartek Wasilewski www.ego.riki.pl