Wyborcza: Jak butelka w gazecie codziennie przytykana do ust (w bramie)

Na portalu internetowym Gazety Wyborczej znalazłem życzenia świąteczne i noworoczne, które po prostu wprawiły mnie w osłupienie. Takich życzeń (w wersji wideo) nie dostałem jak żyję od żadnej redakcji! Otóż Gazeta Wyborcza ustami swego naczelnego oraz jego zastępców, pod pozorem życzeń urządziła świąteczną akcję autopromocyjną, złożyła sobie samej gratulacje i zaleciła czytelnikom, aby „przytykali ją do ust” ( ?! ).

A oto najważniejsze fragmenty życzeń GW – mam nadzieję, że przetrwają jako świadectwo wyjątkowego zidiocenia dziennikarzy III RP, ale chyba i czegoś więcej. Czego? Napiszę o tym na końcu.

Adam Michnik, red. naczelny: „...Chciałbym Wam życzyć zdrowia, po drugie – cierpliwości dla nas, dla Gazety, i wyrozumiałości.(...) I tej odwagi wraz ze zdrowiem, cierpliwością, wyrozumiałością i tolerancją, wam, kochani moi, życzę na te święta i na nowy rok.”

Jarosław Kurski, z-ca naczelnego: „...chciałbym, aby Gazeta Wyborcza była taką butelką życiodajnego tlenu, którą codziennie rano, czy to w papierze, czy w internecie przytykacie sobie do ust. (...) Dziwnie to wychodzi, bo to miały być życzenia dla was, a to co mówię, to są głównie życzenia dla Gazety, ale to dlatego, że wy, czytelnicy jesteście dla nas najważniejsi. Nie chcemy was po prostu zawieść. Chcemy, aby Gazeta Wyborcza na te trudne czasy, które zapewne idą - rok 2009 nie zapowiada się najlepiej - była dla was najważniejsza i by wam towarzyszyła każdego dnia.”

Warto przeczytać to jeszcze raz – Wyborcza jak butelka w gazecie przyciskana do ust , i to codziennie rano, zapewne w bramie. Zawsze podejrzewaliśmy, że GW jest pismem obciachowym, ale żeby tak otwarcie definiować się jako produkt dla meneli?

Piotr Stasiński, z-ca naczelnego:

„...Gdybym miał śmiałość, powiedziałbym: nie lękajcie się! (...) Strach, złość – to są najgorsze rzeczy, jakie się przytrafiają ludziom w życiu. Nie wolno nam się dzisiaj bać i proszę was o to. Chciałbym, żebyście w Gazecie i we wszystkich naszych przedsięwzięciach internetowych znaleźli swój świat. Świat, w którym nienawiść nie gości, strachu nie ma.”

Za kabaretowym autoreklamiarstwem Gazety, która w swojej pysze nawet nie zauważyła, że sama wystawia się na pośmiewisko, kryje się jednak coś godnego uwagi. Proszę przeczytać uważnie, czego życzy sobie Gazeta i czego boją się jej szefowie. Kurski wyznaje, że rok 2009 nie zapowiada się najlepiej, Michnik, prosi o czytelników o cierpliwość, wyrozumiałość i tolerancję, a Stasiński zaklina rzeczywistość: „strachu nie ma”.

Spoza głupawych autogratulacji wyziera kiepski stanu ducha ludzi Gazety. Wniosek może być tylko jeden: nad gmachem na Czerskiej unosi się aura niepewności i strachu przed rokiem 2009, który nie zapowiada się dla Gazety najlepiej, by zacytować Jarosława Kurskiego.

No i bardzo dobrze!

Z naszej strony życzymy ludziom z Czerskiej aby spełniły się ich skrywane obawy, w tym największa, o której wspomina Adam Michnik – że może wyczerpać się cierpliwość i wyrozumiałość czytelników.

Nie chce mi się wierzyć, by Gazeta Wyborcza w 20. roku swego istnienia mogła nadal liczyć na niewyczerpany kredyt wyrozumiałości swych odbiorców. Oto jeden z szefów, także z-ca naczelnego, otwarcie życzy czytelnikom na święta, aby przestali czuć się w Polsce jak we własnym domu. Oto jego własne słowa, które można wysłuchać na portalu Gazety: http://wyborcza.pl/1,75968,6096326,Scenariusze_na_2009_rok.html

Piotr Pacewicz wali prosto z mostu, w znanym dobrze stylu, który coraz bardziej mierzi czytelników GW: „...Jednym słowem czy też raczej jednym życzeniem życzę nam wszystkim, żebyśmy zamiast nieaktualnego już hasła Polska dla Polaków przeżyli hasło Polska dla ludzi, żeby nam się żyło po ludzku!” Dobre sobie - "nieaktualne już hasło Polska dla Polaków"! A niby od kiedy nieaktualne?

Odwzajemniając życzenia Pacewicza, życzę Gazecie, by w 2009 roku nie musiała już udawać, że pisze dla Polaków. Jest to dziennik wydawany w Polsce i po polsku, ale czy dla Polaków? Gazeta Wyborcza zawsze podkreśla, że te pojęcia wcale nie muszą się pokrywać. W tym wypadku nie zamierzam z nią polemizować. Ma rację i niech wyciągnie z tego wreszcie wnioski.