autorytety

Dobrze że rządy mamy autorytarne, bo uprawiać nierząd bez autorytatywnej burdelmamy niebezpiecznie, a nierządnic, w związku ze wzrostem swobody obyczajów oraz bezrobocia, przybywa.

Samotnych sutenerów dawno wyparły z rynku kartele i trusty, których dochody mają być podobno wliczane do Produktu Narodowego Brutto, jak tylko minister Rostowski wykombinuje stosowną nazwę dla podatku od owych usług dla ludności, wprawdzie już opodatkowanych, ale nie przez państwo, które na razie życzliwie pochyla się nad tym, o czym tu zawile mamroczę.

Złośliwi mówią, że chyli się do upadku, co jest możliwe, wszelako nie chyli się ono samotnie, jeno z całą Europą, a może nawet całą "cywilizacją" cierpiącą na SM.

Stwardnienie rozsiane (SM), straszna choroba o łacińskiej nazwie "sclerosis multiplex", atakuje jednostki; choroba która realnie zagraża cywilizacji nie znającej już łaciny to Sex & Money Syndrom (sms).

Życie seksualne uzyskało tak wyjątkową rangę w hierarchii
ludzkich zachowań, że nie da o nim myśleć, nie mając jednocześnie na uwadze najważniejszego obecnie miernika wszelkich wartości : pieniędzy.

Żeby myśleć, nie musi się mieć wielkich pieniędzy - ot, tyle, co na abonament telewizyjny, od którego można się zresztą uchylać (w młodszych latach można nie mieć nawet złamanego grosza przy duszy), ledwie się jednak pomyśli o tym pierwszym (czyli S), pojawia się myśl o tym drugim
(czyli M)i - bomba w górę ! - rozpoczynają gonitwę, bywa, że do upadłego.

Dla pana ministra Rostowskiego jest zapewne nieistotne, czy podatnicy zdobywają Mamonę by uprawiać Seks, czy też uprawiają Seks by zdobywać Mamonę, bo najważniejszy dziś miernik wszelkich wartości przymierzyć daje się tu i tam, w odpowiedniej kolejności - bywa, że do upadłości.

Dla podatnika, który nie ma ochoty czegokolwiek zdobywać, istotny staje się wybór właściwej "opcji"; chce wiedzieć, czy jego nędzne życie jest bezwartościowe z powodu braku zasobów walorów stezauryzowanych, czy z powodu zupełnego braku zainteresowania aktywnością płciową, także cudzą, pamięta bowiem, że były to niegdyś symptomy osobistej wolności, uchodzące za mierniki wartości człowieka.

Nadal nazywane tu i ówdzie cnotami ubóstwo i czystość nie nadają się do wprowadzenia na giełdę ani w wersji personalnej, ani instytucjonalnej (rodziny zakonne konkurują ze sobą na innym terenie), ale mogłyby pewnie przydać się do mierzenia formatu autorytetów moralnych, bez których autorytarne rządy funkcjonować mogą tylko jako tyranie, co dziś niemodne.

Przegląd tych autorytetów umocowanych prawnie i medialnie w Rzeczypospolitej nie wypada zadowalająco bo kategorie Sex & Money nadają się wprawdzie do pomiarów i opisów karier, ale nie wystarczają do klasyfikacji ludzi; trudno kompetencje moralne Moniki Olejnik mierzyć ilością butów, na które zarobiła wieloletnim moralizowaniem, a etyczne walory ministra Sławomira Nowaka ilością zegarków, jakimi obdarowali go wdzięczni współobywatele; dochody i lista partnerów tej czy innej madonny zasługują może na podziw zainteresowanych podobnymi sukcesami, ale nie gwarantują dobrej jakości innych usług, niezależnych od krągłości łydek, pośladków i wymowy.

Brednie i kłamstwa prezentowane przez ślicznotki tej czy innej płci nie stają się prawdą (nie dowodzi jej także brzydota stronniczego sędziego czy załganego mecenasa), bo w dobie "kultury ikonicznej" medialne wizerunki są przeważnie kreacją, zastępującą rzeczywistość podobnie jak "wizualizacje komputerowe" - to znaczy rozmaicie, bo co wolno Anodinie, to nie Biniendzie - itd.

Te kreatury za pośrednictwem których autorytarne rządy komunikują obywatelom, co powinni czuć i co myśleć, nie są pozbawione rozumu ani uczuć; to funkcjonariusze sieci agitacyjno-propagandowej, sprzedający swoje własne twarze i nazwiska za dobrą, rynkową cenę.

Nie są autorytetami : sprawnie odbijają blask władzy.

Kiedy blask ów tak przygasa, że znów widoczne stają się płomyki innego światła - w ludzkich załzawionych oczach, przed ołtarzami, na mogiłach - do dzieła przystępują odwody artyleryjskie : wybuchają race, bomby i szrapnele
"eventów" medialnych, mających zniszczyć każdy autorytet nielicencjonowany, choćby niczym on nie zagrażał rządom autorytarnym, każdy symbol, nie nadający się do wprowadzenia na giełdę.

Sztandar i Godło, Krzyż i monstrancja, sutanna i habit, insygnia sędziowskie i akademickie, mundur i kitel zmieniają swoje symboliczne znaczenie.

I tylko słowa - niektóre słowa, co jeszcze nie umarły, mają nadal sens : mogą być prawdziwe, jak śmierć, miłość, krzywda, duma i gniew.

Dużo jest takich słów w polszczyźnie - i nadal wydają mi się ważniejsze od tych nowych - topów, hitów, gejów i fanów, od homofobii, pedofilii, neonazizmu i poliamorii,
a także od starych, którym zmieniono treść - jak słowu
"autorytet".