Bogatynia bez Tuska i Komorowskiego

Jesteśmy po wyborach prezydenckich. Czujność i wrażliwość społeczna władz demonstrowana w czasie niedawnych powodzi w Małopolsce i na Lubelszczyźnie nie jest już potrzebna.

Tymczasem woda runęła na Bogatynię, w mgnieniu oka sprowadzając na mieszkańców miasta wielką tragedię. Zrujnowala ludzki dorobek i egzystencję.

Były piątek, sobota i niedziela. Weekend. Tym razem premier Tusk nie przywdział kaloszy, nie zdjął krawata i nie pognał do Worka Żytawskiego, by obiecywać tam złote góry i pomstować przed kamerami TV na winnych, głosząc, że poniosą zasłużoną karę. Na taką błahostkę jak Bogatynia szkoda dni wolnych od pracy. Wszak premier też człowiek i należy się mu odpoczynek na łonie rodziny.

Świeżo, choć zdaje się że niepoprawnie zaprzysiężony prezydent RP Komorowski (kolejna gafa - w rocie przysięgi zmienił słowo, co podobno powoduje konieczność powtórzenia imprezy) także odmówił sobie przyjemności zwizytowania powodzian. Być może nie starczyło sił po piątkowych uroczystościach i wypitych szampanach, a może uznał, że już nie ma takiej potrzeby. Czy po wyborach trzeba poświęcać uwagę zaledwie kilkunastotysięcznej społeczności? Nie opłaca się.

Bogatynia. Miasto bez wody i żywności, odcięte od świata, miasto bez dróg dojazdowych, rozpaczliwie wołające o jakąkolwiek pomoc. Ile naobiecuje tam ludziom wysłannik Tuska, człowiek od czarnej roboty, minister Miller? A gdzie jakikolwiek sztab kryzysowy, jego organizacja i działanie?

Czerwcowe i lipcowe powodzie niczego tej władzy nie nauczyły!