Ballada o Wielkim Donaldzie

Związkowcy, stawiając pomnik naszemu Słońcu Peru, uwidocznili jedynie część wielkich zalet, jakich jest premier Tusk jest pełen (aż po same pięty). Spieszę zatem uzupełnić owe braki. Do tej pory pisałem jedynie o naszym ukochanym Bronisławie Komorowskim (niepoprawni.pl/blog/646/zwierzenia-bronka-czyli-pociag-nie-jedzie i niepoprawni.pl/blog/646/dobrosc-kraju), ale dziś pragnę nadrobić niebywałe niedopatrzenie, jakim było niewątpliwie nieupamiętnienie naszego Słońca Peru. Inspiracją była także „Ballada o Marszałku Stalinie” Lwa Oszanina.

Tanimi Autostradami jak kraj wzdłuż i wszerz

Suną szczęśliwi ludzie. Co za kraj? Dobrze wiesz!

Uśmiechnięte twarze w naszych miastach i wioskach

Bieda i bezrobocie przestały już ich troskać

W fabrykach pracują, w uczelniach wykuwa się myśl

Szczęśliwe będzie jutro, radość w sercach dziś

Tam nowoczesne pociągi po torach szybko mkną

Lecz kto sprawił ten cud? No właśnie, kto?

Kto nas wyciągnął z marazmu i z bagna otchłani

Kto nam pokazał, że dla nas nie ma granic?    

Chcesz wiedzieć kto przywódcą jest doskonałym?

Komu należny zaszczyt i wieczny blask chwały?

To Donald. On jest naszym idolem i jest naszym słońcem

I to, dzięki Niemu, wciąż są promocje w Biedronce

On zlikwidował długi i biurokrację zmniejszył

Wybudował wszędzie stadiony by kraj był piękniejszy

Już jesteśmy potęgą! Ba! Jak wieść gminna niesie

Polska jest dziesiątą gospodarką na świecie

On wstrzymał bezrobocie, ruszył gospodarkę

Lubi dobre mecze i umysły otwarte

Na ulicach porządek, a szpiedzy robią w gacie

Wrogowie chcą chaosu, lecz w Polsce jest inaczej

Bo On ma gorące serce lecz i żelazną pięść

Na Jego cichy pomruk świat się zaczyna trząść

Gdy dzwoni Warszawa, w Berlinie na baczność stają

Drży na Kremlu Putin, Obama zmyka jak zając

Boją się nas terroryści, wrogie drżą armie w koszarach

Boją się nas ruszyć, bo sroga czeka ich kara

Pogrozi wrogom Polski, przybiję "piątkę" z dzieckiem

Pogra z kumplami w piłkę, małżonce kupi kieckę

Lecz oponentów szanuje, rywalom rękę podał

A Jego Merlin Monroł to nasza swojska Doda

Sprawny jak Drimlajener, szybki jak Pendolno

Zawsze każdemu pomoże, nikomu nie da zginąć

Wdzięczny lud pracujący Rzeszowa i Inowrocławia

Zaczął już Donaldowi złote pomniki stawiać

Donek, tyś naszym szczęściem, jutrzenką z Sopotu

Ty nas wybawiasz od wszelakich kłopotów

Wyciągnąłeś nas z kryzysu, którego nie wpuściłeś

Czuć w Tobie wielką moc, czuć w Tobie wielką siłę

Pod Twym przywództwem zajdziemy daleko

Bo to dzięki Tobie krowy wciąż dają mleko

Wciąż o Tobie myślę i dziś wiem na pewno

To Ty jesteś ojcem naszych sukcesów na Euro