ANTYROTA

i choć nam obcy pluje w twarz... i karki nam przygina... my zapatrzeni w cudzy blask.... wolimy zapominać...

ANTYROTA

rzucamy ziemię skąd nasz ród...

 w bełkocie obcej mowy...

jakiż my naród...?

jaki lud...?

jaki z nas szczep piastowy..?

i choć nam obcy pluje w twarz

i karki nam przygina

my zapatrzeni w cudzy blask

wolimy zapominać...

że Ojców naszych

w cierniowych koronach

wieźli do nieba

w bydlęcych wagonach

rzucamy ziemię skąd nasz ród

nikt z chrobrych już nie żyje

a Jaśka Złoty Róg jak pies

przed pustym domem wyje !

PS

jeśli ten krwotok nie ustanie

z naszej chorągwi biel zostanie...

widomy kres sprzedanych racji

haniebny znak kapitulacji...

złamane drzewce z biała zdradą

nad rozwaloną barykadą...

jeśli ten krwotok nie ustanie

Requiem tylko nam zostanie...

żałobny śpiew nad samym sobą

kredowa twarz nad czarną wodą...

jeśli ten krwotok nie ustanie...

kto nam zapewni

z martwych

wstanie !