Przybyli i podpalili mój dom.....

- Kiedy przyjdą podpalić dom, ten, w którym mieszkasz - Polskę, kiedy rzucą przed siebie grom kiedy runą żelaznym wojskiem i pod drzwiami staną, i nocą kolbami w drzwi załomocą - ty, ze snu podnosząc skroń, stań u drzwi. Bagnet na broń! Trzeba krwi!- - "Zniszczenie Polski jest naszym pierwszym zadaniem. Celem musi być nie dotarcie do jakiejś oznaczonej linii, lecz zniszczenie żywej siły. Nawet gdyby wojna miała wybuchnąć na Zachodzie, zniszczenie Polski musi być pierwszym naszym zadaniem. Decyzja musi być natychmiastowa ze względu na porę roku. Podam dla celów propagandowych jakąś przyczynę wybuchu wojny. Mniejsza z tym, czy będzie ona wiarygodna, czy nie. Zwycięzcy nikt nie pyta, czy powiedział prawdę, czy też nie. W sprawach związanych z rozpoczęciem i prowadzeniem wojny nie decyduje prawo, lecz zwycięstwo. Bądźcie bez litości, bądźcie brutalni" - słowa te wypowiedział Adolf Hitler na naradzie dowódców w przededniu podpisania paktu Ribbentrop-Mołotow. Niemiecka armia wchodzi na teren Polski. Bombardowanie Warszawy Na Westerplatte znajdowała się polska placówka wojskowa z zaledwie 180 polskimi żołnierzami pod dowództwem majora Henryka Sucharskiego. 1 IX o godz. 4.45 otworzył on na Westerplatte ogień, rozpoczynając tym II wojnę światową. Na polski oddział padły pociski z niemieckiego pancernika Schleswig-Holstein, bomby z samolotów i pociski z artylerii niemieckiej. Zadaniem majora Sucharskiego była obrona Westerplatte przez 12 godzin. 7 IX, o godz. 10.15, po nieprzerwanej 7-dniowej walce bohaterska załoga Westerplatte skapitulowała. Okazało się, że bohaterscy żołnierze zdołali się bronić przez 7 dni. Major Sucharski zdecydował się na kapitulację dopiero wtedy, gdy zabrakło amunicji i żywności, a wśród obrońców było wielu poległych i rannych. Po bitwie Niemcy nie mogli zrozumieć, w jaki sposób mały oddział żołnierzy potrafił się tak długo bronić. - Biliście się dzielnie - przyznaje gen. Eberhardt, podnosząc rękę do daszka czapki. Dowódcy obrony, majorowi Sucharskiemu w dowód uznania pozostawił szablę oficerską. Łącznie w walkach o Westerplatte wzięło udział ok. 3400 żołnierzy niemieckich. Podczas walk o Westerplatte straty niemieckie wyniosły: ok. 300-400 zabitych i rannych. Straty polskie: 15 poległych oraz 50 rannych i kontuzjowanych. Obrońcy Westerplatte już w dniach wrześniowych 1939 r. zostali publicznie uznani za bohaterów. Swą walką wcielali w życie ważny ideał obrony Ojczyzny przed wrogiem. Obrona Westerplatte odegrała także rolę moralną w 1939 r., mobilizując kraj do wytrwałości w oporze. Nazwiska poległych Westerplatczyków st. sierż Wojciech Najsarek plut. Adolf Petzelt kpr. Andrzej Kowalczyk kpr. Bronisław Perucki kpr. Jan Gębura st. strż Ignacy Zatorski st. strż Władysław Okraszewski st. strż Konstanty Jezierski st. strż Zygmunt Ziemba strz. Władysław Jakubiak strz. Mieczysław Krzak strz. Jan Ciwil strz. Antoni Piróg strz. Józef Kita strz. Bronisław Uss Wszyscy polegli polscy żołnierze zostali później pośmiertnie kawalerami Orderu Virtuti Militari. Wciągnięcie flagi wojennej III Rzeszy nad gruzami placówki Westerplatte, 8 września 1939 roku. - Ludzie ludziom zgotowali ten los.- Autor: Zofia Nałkowska, Medalio Westerplatte w Gdańsku - Pomnik Obrońców Wybrzeża. Julian Tuwim - Do prostego człowieka Gdy znów do murów klajstrem świeżym Przylepiać zaczną obwieszczenia, Gdy "do ludności", "do żołnierzy" Na alarm czarny druk uderzy I byle drab, i byle szczeniak W odwieczne kłamstwo ich uwierzy, Że trzeba iść i z armat walić, Mordować, grabić, truć i palić; Gdy zaczną na tysiączną modłę Ojczyznę szarpać deklinacją I łudzić kolorowym godłem, I judzić "historyczną racją", O piędzi, chwale i rubieży, O ojcach, dziadach i sztandarach, O bohaterach i ofiarach; Gdy wyjdzie biskup, pastor, rabin Pobłogosławić twój karabin, Bo mu sam Pan Bóg szepnął z nieba, Że za ojczyznę - bić się trzeba; Kiedy rozścierwi się, rozchami Wrzask liter pierwszych stron dzienników, A stado dzikich bab - kwiatami Obrzucać zacznie "żołnierzyków". - - O, przyjacielu nieuczony, Mój bliźni z tej czy innej ziemi! Wiedz, że na trwogę biją w dzwony Króle z panami brzuchatemi; Wiedz, że to bujda, granda zwykła, Gdy ci wołają: "Broń na ramię!", Że im gdzieś nafta z ziemi sikła I obrodziła dolarami; Że coś im w bankach nie sztymuje, Że gdzieś zwęszyli kasy pełne Lub upatrzyły tłuste szuje Cło jakieś grubsze na bawełnę. Rżnij karabinem w bruk ulicy! Twoja jest krew, a ich jest nafta! I od stolicy do stolicy Zawołaj broniąc swej krwawicy: "Bujać - to my, panowie szlachta!" - Chcesz pokoju, gotuj się do wojny.- Si vis pacem, para bellum. (łac.) Autor: Wegecjusz