Piękne mistrzostwa

Jak piękne mogły być Mistrzostwa Europy - Euro 2012. Od dziecka marzyłem, by obserwować na żywo wielkie wydarzenia sportowe: igrzyska olimpijskie, mistrzostwa świata, zawody, gdzie o prymat walczą najlepsi.

Impreza sportowa tej skali nie powtórzy się w Polsce w najbliższym czasie, być może nie doczekamy podobnej, w trakcie naszego życia. Oglądam Euro z mieszanymi uczuciami: kibicuję biało-czerwonym, ale atmosfera polityczna Polski nie sprzyja uczestniczeniu w igrzyskach.

Każde wydarzenie, tym bardziej sportowe jest okazją do odwrócenia uwagi od prawdziwych problemów, a przede wszystkim od zbrodni smoleńskiej, która wychodzi na jaw mimo zmasowanej nawałnicy kłamstwa rządu, mediów i oficjalnych komisji, "badających" katastrofę. Z tym większą gorliwością eksponuje się Mistrzostwa Europy w piłce nożnej. Sportowym emocjom towarzyszy jednak niesmak i poczucie, że spektakl jest nam prezentowany przez bezwzględnych szulerów.

A przecież, gdyby państwo polskie, w kwietniu 2010 roku, nie "zdawało egzaminu" przed Rosją kagiebistów, mogło być zupełnie inaczej.

Jak pięknie byłoby oglądać siedzącego w loży prezydenckiej Lecha Kaczyńskiego, zamiast podskakującego w nadziei na zwycięski remis "strażnika żyrandola", który oddał godność Polski za pięć milionów rosyjskiemu "biznesmenowi". Dopingować naszą drużynę, wiedząc, że nie tylko jesteśmy gospodarzami zawodów sportowych, ale także gospodarzami w swoim własnym, niepodległym kraju. Pozdrawiać rosyjskich kibiców, wiedząc, że ich marsze pod narodowymi flagami, mogą symbolizować jedynie sportowe emocje, a wszelkie imperialne apetyty Rosji kończą się na granicy naszego kraju. Wybierać się na mecz z przekonaniem, że sport można oddzielić od polityki, bo polityka jest uczciwa i służy obywatelom.

Z tego rozmarzenia nie zbudził nas tylko dzwonek telefonu od Putina, karcącego premiera III RP za rozróby na ulicach. Naiwne, wolnościowe sny zostały brutalnie stłumione. Korupcją przy organizowaniu mistrzostw, cynicznym lekceważeniem i upokarzaniem Polaków. Stwarzaniem fikcji rzeczywistości i organizowaniem niekończących się medialnych igrzysk kłamstwa, w których zwycięzcą zawsze musi być władza, dbająca o obce interesy.

www.nessundormablog.com