Efekt bumerangowy

Zaskakujący sondaż: prezydent lepszy od rządu - zdumiewa się Onet wynikami sondażu TNS OBOP, z którego wynika, że Polacy lepiej oceniają pracę Lecha Kaczyńskiego (26 proc.) od działań rządu (23 proc.) i Sejmu (13 proc.).

Kogo ten sondaż zaskakuje, tego zaskakuje - mnie zupełnie nie. Rosnąca popularność Prezydenta RP jest głównie – choć nie wyłącznie – wynikiem propagandowej fiksacji PO. Platforma stara się na każdym kroku dokopywać Lechowi Kaczyńskiemu i nie wiem, czy był choć jeden dzień bez natrząsania się, że prezydent jest za niski, zacietrzewiony, zakompleksiały, niekompetentny, agresywny itd.

U każdego normalnego człowieka, słuchającego wypowiedzi Palikota, Sikorskiego, Niesiołowskiego albo Komorowskiego, u każdego, kto czyta gazety i ogląda telewizję, wcześniej czy później musiała zapalić się czerwona lampka: skoro politycy PO tak maniakalnie i bezsensownie atakują Prezydenta, nawet wówczas, gdy ma rację, widocznie jest on przyzwoitym człowiekiem wykańczanym przez politycznych cwaniaków. Politycy nie cieszą się w Polsce przesadnym zaufaniem - wystarczy jeden niezręczny ruch i już budzą nieufność. A takich niezręcznych ruchow były setki, może nawet tysiące.

Czytelna i histeryczna kampania nienawiści musiała uruchomić psychologiczny mechanizm solidaryzowania się z ofiarą politycznej nagonki. Gdyby nawet Lech Kaczyński nie kiwnął palcem, efekt bumerangowy uczyniłby z niego najpopularniejszego polityka. Polacy (i chyba nie tylko Polacy...) reagują sentymentalnie – kiedy posłanka Sawicka rozpłakała się przed kamerami, popularność tej oczywistej aferzystki od razu poszła w górę.

Od dawna wiedziałem, że Platforma obrała samobójczą strategię propagandową. Byłem spokojny, że kampania nienawiści w końcu obróci się przeciw jej autorom. No i stało się - przedobrzyli. Myślę, że za daleko już zaszli, aby się wycofać, więc można pisać otwartym tekstem o mechanizmie propagandowej porażki PO. Mleko już się wylało i choćby Platfusy wychodzili ze skóry, przed wyborami nie odrobią szkód, których narobili z obsesyjnej nienawiści, ale i z pospolitej głupoty.

Machiną propagandową PO faktycznie kierują ludzie pokroju Tuska, Schetyny czy Nowaka. To oni podejmują ostateczne decyzje. Nie będę się rozwodził nad ich poziomem intelektualnym, bo koń jaki jest, każdy widzi. Przypuszczam, że bonzowie Platformy nigdy nie słyszeli o tzw. efekcie bumerangowym, który przynajmniej od pół wieku znany jest badaczom mediów. Nie wiedzą, że przedawkowana propaganda ma skutki odwrotne od zamierzonych. Przejechali się na tym komuniści, którzy mając monopol medialny po prostu „przewalili”. Nachalna propaganda Dziennika TV i Trybuny Ludu – wiedzą o tym wszyscy, którzy żyli w PRL – była bezcennym nawozem, na którym rozkwitała opozycja.

Kolosalna energia wkładana przez PO w „czarny pijar” zaczyna teraz zamieniać się w kapitał opozycji. Sondażowe notowania Prezydenta RP są zaledwie pierwszą zapowiedzią kolejnych „zaskakujących wiadomości”. Niezadługo dowiemy się zapewne, że nie wiadomo czemu, wzrasta poparcie dla PiS i Jarosława Kaczyńskiego.

Moim zdaniem jesień i zima przyniosą w Polsce zwrot w nastrojach opinii. Nie sądzę, by rządzącej partii udało się odwrócić ten trend, tym bardziej, że nie może wylegitymować się sukcesami w rządzeniu. Jesli coś się od wyborów zmieniło, to tylko na gorsze. Gospodarka zwalnia obroty, ceny idą w górę, a pomysł prywatyzacji służby zdrowia jest w obecnej sytuacji czystym szaleństwem.

Skończy się zapewne na drobnych, pozbawionych znaczenia manipulacjach propagandowych. Ale co Tusk mógłby realnie zrobić? Należałoby np. przestawić zwrotnicę – zamiast polityki nienawiści ogłosić politykę miłości, ale cóż - ten numer przerabialiśmy już przed rokiem...

Trzeba więc będzie dalej brnąć w tę samą ślepą uliczkę pod rękę z Palikotem i Niesiołowskim. Ad mortem defecatam – czyli do usranej śmierci jak mawiali Rzymianie.