Ten tchórzliwy, morderca...Che....

Znowu...koszulka z Che. Myślałam,że już jej nie zobaczę.
Te koszulki zawsze działaly na mnie jak przysłowiowa czerwona płachta na byka.
A tu w Stanach w sklepie młode chłopie dumnie się z nią afiszowało!
W pierwszej chwili chciałam podejść do niego i...zostawiwszy wózek z choinką i świecidełkami, ale spojrzawszy na lico chłopięcia spasowałam. Nie dotrze....Nie wiem czy zrozumiałby wyjaśnień w innym języku niż hiszpański...
Ale w Polsce też je widziałam w sklepie, gdy byłam tam ostatnim razem....Wydawałoby się , że w kraju w którym walczono z komuną wiadomo kim jest Che.
A jednak...
A przecież to był fanatyk, pseudolekarz, morderca wielu niewinnych ludzi, twórca kubańskiego KGB.
W 1959 roku, z pomocą sowieckich agentów GRU, człowiek czczony na tych koszulkach pomagał zakładać, trenować i indoktrynować kubańską tajną policję.
Uwielbiał zachwalać skuteczną nienawiść, która czyni z człowieka efektywną, działającą szybko, selektywnie i bezwzględnie maszynę do zabijania... W trakcie kryzysu kubańskiego w wywiadzie dla amerykańskich mediów Guevara zadeklarował, że byłby gotów sprowokować światowy konflikt nuklearny dla zniszczenia kapitalizmu.
Szukając troche zdięc tej "ikony" natrafiłam na tę stronkę:
http://el.che.prv.pl/ To polska stronka!
A przecież...Dzisiaj szacuje się, że ofiarami Ernesta Che Guevary padło około 1700 osób zakatowanych, zamordowanych osobiście lub na bezpośrednie polecenie idola światowego lewactwa.

Liczba bezbronnych mężczyzn (i chłopców), których Che zamordował (często w upojeniu alkoholowym) z własnego pistoletu idzie w tuziny.
„Egzekucje?” – pytał Che Guevara, gdy przemawiał przez Zgromadzeniem Ogólnym ONZ 9 grudnia 1964 roku. – „No pewnie, że wykonujemy egzekucje!” – deklarował, przy wtórze okrzyków zachwytu tego ciała. – „I będziemy wykonywać egzekucje tak długo, jak to koniecznie! To śmiertelna wojna z wrogami rewolucji!”
„Jeśli pociski zostałyby, użylibyśmy ich przeciwko samemu sercu Ameryki, wliczając w to Nowy Jork” – tak zwierzał się Che Guevara gazecie London Daily Worker w listopadzie 1962 roku. – „Pomaszerowalibyśmy ścieżką do zwycięstwa, nawet gdyby miało kosztować to miliony atomowych ofiar. […] Musimy podtrzymywać naszą nienawiść i napędzać ją aż do skurczów.” Taką receptę chciał zaserwować Ameryce Che prawie pół wieku przed tym, zanim Osama bin Laden, mułła Omar, czy Al-Zarqawi pojawili się na naszych radarach.
W 1965 roku Guevara walczył z "imperializmem" w Kongo i Tanzanii, stosując swoją doktrynę "totalnego terroru". Szlak bojowy socjalistycznego terrorysty znaczyły zwłoki pomordowanych kobiet i dzieci, niewinnych chłopów i przypadkowych ofiar obłąkanego nienawiścią El Commendante.

Modę na gloryfikowanie Guevary szerzą niezbyt inteligentne, niezbyt wykształcone, ale za to zawsze dyspozycyjne gwiazdeczki szklanego ekranu.
Czy ktoś jest w stanie powiedzieć pustogłowej , pięknej Angelinie Jolie, że jej idol z tatuażu, ze swoimi plutonami egzekucyjnymi i obozami, sprowokował jeden z największych kryzysów uchodźczych w historii tej półkuli. Oprócz 2 milionów tych, którym udało się przetrwać jedynie z ubraniem na grzbiecie, to Caban Archives Project, w którym naukowcy Maria Werlau i Armando Lago mozolnie zbierają i gromadzą dane, ocenia, że prawie 80 tysięcy Kubańczyków umarło z głodu i słońca, utonęło lub zostało rozszarpanymi przez rekiny podczas prób ucieczki przed człowiekiem, którego Pani Globalna Humanitarianka postanowiła na stałe wyryć na swojej skórze.
Jak to boli,że Carlos Santana z zadowoleniem pokazuje swe eleganckie koszulki z Che, reklamuje reżim, który w późnych latach 60. masowo wyłapywał „roqueros” (kubańskich fanów rock and rolla) oraz „długowłosych” i zaganiał ich do więziennych obozów w celu przymusowej pracy w palącym słońcu. „Anty-rewolucyjne zbrodnie” tych młodych więźniów często ograniczały się do niczego więcej niż słuchanie muzyki ... Santany.
I tak można wyliczać...Madonna,Mike Tyson....
Niektórzy powołują się przy tym na słowa Jeana Paula Sartre´a, który Ernesta Guevarę nazwał "najpiękniejszą postacią naszych czasów".
Palestyńczycy walczą pod flagami z podobizną „Che” przeciwko Żydom, Żydzi wieszają zdjęcia „Che” na ścianach kibuców w Strefie Okupowanej.
No i sfilmowane przez Redforda..."Dzienniki" owacyjnie przejęte przez takie sławy jak Ala Gore, Sharon Stone, Meryl Streep i Paris Hilton.
A przecież ten film gloryfikował człowieka, który wsadził do więzienia lub wygnał większość z najlepszych kubańskich pisarzy, poetów i niezależnych filmowców, podczas, gdy zmieniał kubańską prasę i kino – pod lufą czeskiego pistoletu – w propagandowe agendy stalinowskiego reżimu.

Na chętnych oszołomów czeka „Szlak Che” – od Santa Cruz, skąd jego oddział wyruszył w beznadziejną wędrówkę bez celu, aż po La Higuera, gdzie ten samobójczy marsz zakończyła boliwijska armia. Folder reklamowy zapewnia, że „w programie zwiedzania przewidziano chwilę zadumy w miejscu egzekucji”.
Nie brak też innej makabrycznej atrakcji: w miejscowym muzeum goście mogą kupić flaszeczki z ziemią zebraną ... jeśli wierzyć sprzedającym przy świeżych zwłokach(sic!).

Che ten cholerny tchórz w ostatnich dniach swego życia lekko ranny wymknął się spod wymiany ognia i poddał się z pełnym magazynkiem, skamląc do swych przeciwników – „Nie strzelajcie! Jestem Che! Jestem dla was więcej wart żywy niż martwy!”.
Na szczęście ten tchórz i psychopata został bez procesu uznany za mordercę, postawiony pod murem i zastrzelony.
Kiedy sam ginął w 1967 roku, brudny, przerażony, błagający o litość w dżungli opodal wioski La Higuera, jego sumienie obciążała śmierć, według różnych źródeł, od 700 do 1700 osób.

Czy Ci co noszą te koszulki, wszyscy miłośnicy tego "idola" ....znają prawdę o tym tchórzu? A może ... zło fascynuje?