Przegraliśmy Ukrainę

Nie zważając na bardzo silne protesty w Kijowie prezydent Wiktor Janukowycz udał się z wizytą do Chin i odniósł sukces. Do rosyjsko – unijnej rywalizacji o Ukrainę wprowadził Chiny i wygrał to co było jego celem, czyli utrzymanie nieuszczuplonej władzy. W przypadku rezygnacji z umowy stowarzyszeniowej z UE zostałby zdany na łaskę Putina, który z wielką ochotą ustawiałby figury na ukraińskiej szachownicy. Z kolei wejście w poważne relacje z Unią Europejską również oznaczało dla Janukowycza osłabienie władzy poprzez demokratyzację i transparentność a także poprzez oddanie części suwerenności do Brukseli.

Po podpisaniu umów w Pekinie władca Ukrainy może przystąpić do pacyfikacji opozycji przy pomocy chińskich dolarów i własnej bezpieki. Na wchodzie państwa może ogłosić zwycięstwo nad próbą „wchłonięcia” państwa przez Zachód co zdecydowanie umocni jego pozycję w swym mateczniku. Wobec sojuszniczej jak i pozycyjnej oligarchii wystąpi z pozycji dysponenta miliardów chińskich dolarów. Coś analogicznego jak nasz Lewandowski i te mityczne sumy euro, które niby miał załatwić w Brukseli, z tym że chińskie dolary trochę pewniejsze.

Rozgrywka o Ukrainę obnażyła po raz kolejny słabość Zachodu. Od początku były widoczne oznaki, że Janukowycz nie zamierza podpisać umowy stowarzyszeniowej z UE. Przecież gdyby istniał realny spór wewnątrz rządu ukraińskiego w tej sprawie to po solennych przyrzeczeniach podpisania umowy przez wysokich przedstawicieli rządowych winny nastąpić dymisje po jej odrzuceniu przez Ukrainę. Do tego UE weszła w grę o Ukrainę nie mając wystarczających atutów aby stanowić wsparcie dla Kijowa adekwatne do zagrożenia ze strony Kremla. Na bezceremonialny szantaż gazowy w obliczu zimy dyplomaci europejscy odpowiadali apelami. Groteska.

Za sukces Janukowycza zapłaci przede wszystkim społeczeństwo ukraińskie, gdyż jest spychane nie na sowiecki ale już chiński wschód. Władca Ukrainy może liczyć, że Pekin nie będzie tak głęboko ingerował w wewnętrzne sprawy jak chce tego Putin i także Kreml może być relatywnie łatwo i skutecznie poskromiony przez telefon do towarzyszy chińskich. Za ten luksus będzie płaciło społeczeństwo ukraińskie drenażem finansowym przez kapitał chiński. Ale to Janukowycza i jego oligarchicznego zaplecza bezpośrednio dotyczyć nie będzie.

Przegrała Europa, gdyż straciła możliwość solidnego wzmocnienia na Wchodzie co dawałoby wręcz wymarzoną pozycję do rozgrywki z Rosją o Mołdawię, Gruzję i Kaukaz. Jest to jeden z najważniejszych kierunków dla Europy, który decyduje jej istnieniu. Podobnie rzecz wygląda z punktu widzenia Kremla. Rosja bez Ukrainy przestaje być mocarstwem. Z perspektywy Chin jest to jeden z odległych regionów, który może stać się wygodnym bastionem do ekspansji na Europę analogicznym do tego jakim Ruś była dla Mongołów w XIII wieku. Przegrały Stany Zjednoczone, którym w obliczu rywalizacji z Chinami w rejonie Pacyfiku jeszcze trudniej będzie pozyskać Niemcy niż dotąd. Z kolei gdyby Chiny zmuszone były do pozyskania Rosji przeciw USA, Ukraina będzie pierwszym „podarunkiem” dla zawiązania takiej przyjaźni.

Trudno się dziwić że w obliczu słabości struktur europejskich tak dobitnie obnażonych po raz kolejny, Janukowycz nie podpisał umowy stowarzyszeniowej. Przecież doszedł on do władzy jako przeciwnik integracji z UE. W obliczu zapewnienia sobie bezkarności i pełni władzy wbrew interesom narodu, ten winien go pozbawić władzy. Ale tak dzieje się na Zachodzie. Na Wschodzie władza realizuje swoje a nie narodowe cele i Ukraina pozostaje na Wschodzie.

Nad Wisłą też namiestnicy Kremla wyciągnęli wnioski z lekcji z pomarańczowej rewolucji. Poza Jarosławem Kaczyńskim nikt ważny w decydującym momencie nie pojechał do Kijowa. A za swoją postawę minister Radosław Sikorski oczekuje już chyba jakiejś gratyfikacji. Nie tylko publicznie wyśmiał starania szefa opozycji, ale wczoraj zapewnił o swym poparciu dla „legalnie wybranego prezydenta”, bo jak inaczej można odebrać słowa, że opozycja może naciskać na zmianę decyzji, ale nie może go obalić bo jest legalnie wybrany.

W tej sytuacji niezwykle trudno będzie Ukraińcom obalić władzę Janukowycza wspartego przez chińskie dolary i umiejętnie grającego o neutralność opinii społecznej w Europie. Zryw Ukraińców na Majdanie ewidentnie odświeżył europejską sympatię do tego narodu z okresu pomarańczowej rewolucji. Ale tym razem Janukowycz uniknął wizerunku ustępującego Leonida Kuczmy, skrytykował poczynania policji, tak jakby to ktoś inny za to odpowiadał. Na dodatek urządził pokazowe wyciąganie konsekwencji wobec jakichś policjantów co ochoczo podjęły przynajmniej nasze przekaziory. Do tego wizyta w Chinach sprawiła wrażenie, że Janukowycz nie ma z tym nic wspólnego. Po porozumieniu z Pekinem Janukowycz może spotkać się z Putinem, jego pozycja negocjacyjna jest teraz zdecydowanie lepsza i całkiem prawdopodobne, że do Kijowa przyjedzie z dwoma sukcesami. Oczywiście za te osiągnięcia dyplomatyczne Janukowycza zapłacą sami Ukraińcy, ale kto będzie chciał obalić „człowieka sukcesu”?