DonTuś -Organizacja

Tak, nasz ulubiony bohater, był człowiekiem, który umiał organizować różne rzeczy, np. wodę ognistą.
W 85 roku, DonTuś pracował w pewnej firmie w Płocku, koledzy lubili go, bo w momencie gdy już nie było co pić, a wiadomo, że płyny w organizmie są bardzo ważne, nasz dzielny bohater, mimo późnej pory wybrał się w nieznane mu miasto, by ulżyć sobie i kolegom w potrzebie.

Godzina była bardzo późna, bo po dwunastej, nawet tzw. sklepy nocne zamykały się o dwunastej, a biedny Tuś, przecież nie wiedział, gdzie są w tym Płocku meliny, bo skąd, wszak pracował na wyjeździe.
Koledzy jakiś czas czekali, ale Don nie wracał, więc pospali się…gdy nagle we drzwiach stanął DonTuś z dwoma butelkami tryumfalnie je unosząc?
Koledzy przecierali oczy ze zdumienia, „Jak ci się udało, zdobyć ów napitek?” padały pytania.
Tusiu, tylko rudą grzywką zarzucił i uśmiech uroczy wymalował się na jego obliczu.
„Jak to jak? Normalnie, jechała milicyjna Nyska, to machnąłem i mówię, koledzy jestem w potrzebie, zawieście mnie na jaką melinę, bo kolegom pić się chce, a wiecie co to człek niedopity, spójrzcie na mnie. Wzruszyli się milicjanci, objechaliśmy kilka melin…no i są rezultaty. Potem jeszcze mnie pod nasze „organki”* podwieźli, by mnie kto nie zaczepił.

Zobaczcie jaki Napoleoński już wtedy umysł miał nasz DonTuś.

Pozdrawiam serdecznie.:D

PS. Notkę tę, mogłam napisać, kierując się opowieściami „Roko”, który za autentyczność ręczy.

*Hotelik PTTK, który wyglądem owe organki przypominał.