"Żydzie" nie ja czyham na Twój "pieniążek"! Nie mnie tezauryzuje "Żyd z pieniążkiem", ale Michnika, Blumsztajna, Wielowiejską

To nie "Żyd z pieniążkiem podbija Polskę"!, ale Michnik z wielkim nakładem GWna. Holland z krętackimi filmami cjce podbić Polskę!
Michnikowa czerska łżegadzina co rusz wrzuca polakożercze wątki pod byle pretekstem. W ten weekend w sukurs Grossowi, Holland oraz im podobnym salonowym polakożercm pośpieszyła antropolog kultury, niejaka Joanna Tokarskia-Bakir prof. dr hab. Członek Rady Naukowej Żydowskiego Instytutu Historycznego.
Doktorat: 1992: doktor nauk humanistycznych w zakresie etnologii, Wydział Historyczny UW, rozprawa pt. Wyzwolenie przez zmysły. Tybetańskie koncepcje soteriologiczne
Habilitacja: 2002: habilitacja w zakresie literaturoznawstwa, Wydział Polonistyki UW, rozprawa pt. Obraz osobliwy. Hermeneutyczna lektura źródeł etnograficznych.
Stypendystka A.v Humboldta, A.W.Mellona i in.
Ta pani prof.( kierownik ścieżki specjalizacyjnej nr 13: antropologia społeczna opiekun koła naukowego studentów ISNS UW) z odległego Princeton, gdzie aktualnie przebywa na urlopie naukowym w Davis Center for Historical Studies w Princeton University przysłała Michnikowi wredny tekst na dwie strony "Żyd z pieniążkiem podbija Polskę".
I wcale nie ma ona zamiaru oceniać, analizować dziedzictwa wielonarodowej Rzeczpospolitej!
Ona tak jak Gross dokonuje płytkich ocen, skojarzeń!
Buduje jakże typową dla uwłaszczonych w III RP potomków żydokomuny zbitkę, tezę prymitywnych, zachłannych Polaków
czyhających na mienie swych przedwojennych żydowskich sąsiadów!
Zdaniem tej prof."Żyd z pieniążkiem" zastępuje nam Polakom
święte obrazy, to taki niby nowy Anioł Stróż!
Przy okazji sprytnie wrzuca takie antypolonizmy, grossowe zbitki o wzbogaceniu się Polaków na .... zniknięciu Żydów!
Żydzi wzięli i ... zniknęli!
Tak po prostu!
A kto im w tym pomógł?
Kto się przyczynił!?
Gdzie się podziało kilka milionów obywateli polskich wyznania mojżeszowego?
O Niemcach, zbrodniach niemieckich ani słowa!
"Zniknęli" zdaniem pani antropolog!
Ale pozostały ... ich złote zęby!
Co prawda tego nie pisze, ale trzeba pamiętać jej glosa w dyskusji n/t książek Grossa!
Ach ci Polacy pierwej ich wypędzili, pomagali w "zniknięciu" a teraz wieszają sobie w swych zasobnych domach ""Żyda z pieniążkiem"!!
Cóż to za nacja!
Co za paskudny element!
Jak moralaność!
Zdaje się podpowiadać, sugerować czytelnikowi GWna prof.antropolog.
Paskudny naród!
Jedni z pogardą uwieczniają, malują biedną obdartą Żydówkę handlująca cytrusami jakby nie było wtedy w Warszawie spracowanych, ubogich Ormianek, Cyganek, Polek czy Rosjanek!
A ich potomkowie, gdy już nagrabili się majątków, złotych zębów zastępują święte obrazy " Żydem z pieniążkiem"!

Ta prof. antropolog znana jest z dość swobodnego doboru żródeł, cytatów!
Czasem nawet pół zdania to dla pani prof. problem ponad siły!
Nie ma to większego znaczenia, gdy dość lekko, swawolnie stosuje tę swą NAUKAWĄ metodę do wynurzeń buddyjskich!
Ale staje się ta metoda wyjątkowo grożna, gdy los kilku milionów obywateli polskich II RP wyznania mojżeszowego kwituje na łamach michnikowego łgarza o wiele mocniejszym
ŁGARSKIM TERMINEM "ZAGINIĘCIE"!!!!
Tyle ma perypetii, aby użyć nawet przez zwykły ludzki szacunek dla tych ofiar właściwego określenia!

Jej profesorska uczoność dość swawolnie używa nie tylko terminów w cudzysłowiu! na stronach weekendowego GWna
I żeby nie być gołosłownym daje bogaty cytat za
Kompromitacje i słabości ludzkie, EBENEZER ROJT
"Joanna Tokarska-Bakir cytuje Carla Ginzburga
albo bunt fiszek ":
"Joanna Tokarska-Bakir potrafi dać przypis do dowolnego zdania. "Ponowoczesność w pierwszym z wymienionych znaczeń można uznać za przedmiot wiedzy... " - pisze, i po słowach "przedmiot wiedzy" umieszcza odsyłacz: "Parafrazuję tu tytuł książki Krzysztofa Pomiana Przeszłość jako przedmiot wiary" [1]. Zdanie może też zaczynać się najzwyklej w świecie: "Czy Polacy naprawdę wierzą w swoje mity? [...]". Dalej jednak następuje: "[...] - można zapytać za Paulem Veyne'em", co naturalnie wymaga natychmiast porządnego naukowego przypisu: "P. Veyne, Did the Greeks Believe in their Myths. An Essay on the Constitutive Imagination, przeł. P. Wissing, Chicago - London, b.d.w." [2]. Na koniec mój ulubiony przypis do tytułu artykułu poświęconego relacjom między Polakami i ukrywanymi przez nich Żydami. Tytuł ten brzmi: "Sprawiedliwi niesprawiedliwi, niesprawiedliwi sprawiedliwi". Natomiast sam przypis wygląda tak: "Heraklit: "Śmiertelni nieśmiertelni, nieśmiertelni śmiertelni", fragment D62 w numeracji Dielsa" [3].

W każdym z tych przypadków przypis jest tylko cudownie bezużytecznym ornamentem. Książka Pomiana nijak się ma do znaczeń ponowoczesności. W Legendach o krwi po Paulu Veyne'em zostanie tylko tytuł w przypisie i w całej tej grubej księdze (prawie 800 stron sporego formatu) nie pojawi się on już ani razu. Podobnie Heraklit - zrobił w przypisie swoje i może odejść. Z drugiej jednak strony podawanie odsyłaczy do parafraz, mglistych aluzji czy niezobowiązujących napomknień, to żadna zbrodnia. Można w ostateczności potraktować takie figielki jako stylistyczny kaprys albo swoistą uprzejmość pod adresem mniej wyrobionej publiczności, która tak właśnie wyobraża sobie Uczoność.

Błędne byłoby jednak przypuszczenie, że jest ta mania odniesień ubocznym skutkiem nadmiaru porządku i precyzji, który przelewa się aż do przypisów. Przeciwnie. W trakcie pisania eseju Syn marnotrawny, dziesięć lat później [4] chyba coś niedobrego stało się z fiszkami. Przypis 7 ze strony 141, który odsyła do strony 286 książki Powiedzieć prawdę o historii [5], powinien odsyłać do strony 287. Przypis 28 ze strony 146, który odsyła do stron 22-36 książki Probing the Limits of Representation [6], powinien odsyłać do stron 29-30. Z kolei cytat z Parmenidesa na stronie 154 został opatrzony bezsensownym oznaczeniem "frg. B1, 7". Powinno być 28 B 7, albo po prostu "frg. 7" [7].

Joanna Tokarska-Bakir trzykrotnie cytuje w tym eseju włoskiego historyka, Carla Ginzburga. Tylko raz bezbłędnie: gdy za Ginzburgiem cytuje innego historyka, Pierre'a Vidal-Naqueta (przypis 30 na stronie 146). Natomiast w przypisie 42 na stronie 150 pojawia się odesłanie do strony 25 książki Probing the Limits..., chociaż tekst Ginzburga znajduje się w niej na stronach 82-96. Najzabawniejsze są jednak przygody krótkiego cytatu ze strony 142:

Nowi historycy - pisał Ginzburg w tekście Just One Witness - "uczynili ze świadectw mur, który ex definitione wyklucza jakikolwiek dostęp do rzeczywistości".

Przypis 11 na tej samej stronie podaje taki oto adres bibliograficzny: "Cyt. za: C. Strout Border Crossing: History, Fiction and Dead Certainties, "History and Theory" 1992 nr 31, s. 153, za PPH, s. 268" (PPH to przywołane wyżej Powiedzieć prawdę o historii). I teraz proszę uważać, bo sznureczek zabawy w głuchy telefon robi się już całkiem spory: ja cytuję Tokarską-Bakir, która zacytowała książkę Powiedzieć prawdę o historii, której autorki zacytowały artykuł Cushinga Strouta, który podobno zacytował esej Just One Witness Carla Ginzburga.

A jak było naprawdę? Otóż naprawdę Cushing Strout zacytował artykuł Ginsburga Checking the Evidence: The Judge and the Historian [8]. Autorki Powiedzieć prawdę o historii nie podały, skąd pochodzi cytat, ale odniesienie do Strouta było prawidłowe [9]. W polskim przekładzie w tytule artykułu Strouta zniknął przecinek po "Fiction", a "Dead Certainties" (tytuł książki Simona Schamy) zapisano bez wyróżnienia [10]. Poszerzony został także cytat z Ginzburga: otwierający cudzysłów powinien być nie przed "uczynili", ale przed "mur". U Tokarskiej-Bakir zaś przy przepisywaniu z Powiedzieć prawdę... "Crossings" zamieniło się w "Crossing", a tom 31 - w numer 31. No i na koniec z jakiejś sąsiedniej fiszki przeskoczył tytuł całkiem innego tekstu Ginsburga z zupełnie innej książki.
Tyle perypetii, by zacytować pół niezbyt ponętnego zdania!

Za wczorajszym wPolityce w Media Watch cyt.:
"Czy taki pogardliwy artykuł wobec Żydów mógłby się ukazać w Izraelu w największej gazecie? Czy tak pogardliwy artykuł mógłby się ukazać o Niemcach w Niemczech, w największej gazecie? Itp. Wątpliwe. Za to pewne jest, że gdyby Polacy nie wieszali żadnych obrazów Żydów, wtedy można by napisać tekst antropologiczny jak to nasza podświadomość wypiera w ogóle pamięć o Żydach. Jak wiadomo, kiedy chce się psa uderzyć, kij się znajdzie"

Ten "Żyd" nie przede mną musi chronić ten swój "pieniążek", ale przed Tokarską-Bakir, Grossem, Michnikiem, Wajdą, Blumsztajnem i takimi jak oni, suto uwłaszczonymi za III RP!

pzdr