Chłoptyś z szalikiem na meczu

Mecz Polska – Rosja na Euro 2012. Duże oczekiwania i nadzieje. Wśród najważniejszych widzów prezydent UEFA Platini, a obok niego, ramię w ramię, bez tłumacza, drugi prezydent - Komorowski. Ten drugi z pokaźnym, starannie wyprasowanym, służbowym szalikiem na szyi.

Biedny Komorowski. Już drugi raz siedzieć ponad dwie godziny obok najważniejszej persony tych igrzysk i nie potrafić zamienić choć jednego zdania. Bo w jakim języku? Platini po polsku może niewiele. Pewnie tylko „na zdrowie”. Komorowski po francusku jeszcze mniej - ani be, ani me, ani kukuryku – jak mawiał klasyk. Łatwo wyobrazić sobie te męki człowieka, który tak pięknie potrafi mówić i pisać w języku ojczystym. Ale cóż – taka prezydencka dola, pełna trudnych sytuacji. Służba nie drużba.

Mecz się kończy. Wymęczony remis. A chłoptyś z szalikiem cieszy się jak małe dziecko, któremu mama w nagrodę za dobre sprawowanie kupiła samochodzik. Skacze w szaliku na szyi z półobrotem raz w lewo, raz w prawo, demonstrując typową swobodę zachowania męża stanu, głowy państwa.

Realizatorzy transmisji telewizyjnej pokazują entuzjazm naszego prezydenta całemu światu. Niech wiedzą kogo mamy – prawdziwego kibica, a nie jakiegoś pozbawionego ludzkich uczuć kibola. Takiego, co na meczu, gdy chwile trudne, potrafi obgryzać paznokcie (patrz zdjęcie, które już obiegło świat), a gdy już po wszystkim, skakać z radości jak dziesięciolatek.

Choć to tylko remis, ale z dalszymi nadziejami.