ZASŁONA DYMNA.

Krzyż jest symbolem nie tylko wiary. Krzyż jest również symbolem idei podmiotowości człowieka, jako jednostki. Krzyż jest, wreszcie, symbolem wartości uniwersalnych, bez których nie byłoby możliwe istnienie zdrowego społeczeństwa, a świat pogrążyłby się w chaosie, lub nie istniałby w ogóle.

Ten, kto walczy z krzyżem, walczy więc także z człowiekiem, a kto próbuje to czynić, jest nie tylko pozbawiony wiary, ale także człowieczeństwa. Jest także pozbawiony rozumu, bowiem podcina gałąź, na której siedzi. Próba usunięcia krzyża z przestrzeni publicznej jest znana od czasów historycznych. Jednak nigdy nie udało się zastąpić wartości związanych z tym symbolem, a tam gdzie dokonano usunięcia krzyża w imię „ludzkich” idei zapanował chaos.

Bunt przeciwko wartościom uniwersalnym sprawił, że w imię chorych idei wymordowano miliony ludzi. Żaden jednak system polityczny nie był w stanie, pozbawiony tych wartości, przetrwać. Hitlerowskie Niemcy , stalinowska Rosja, komunistyczna Polska – systemy polityczne tych państw, oparte na idei zniewolenia jednostki i fizycznej eliminacji wszystkich tych, którzy nie poddali się totalitarnej indoktrynacji nie przetrwały próby czasu. Nie przetrwały również razem z nimi żadne systemy ekonomiczne, stworzone w oparciu o wykorzystanie człowieka jako „przedmiotu” – siły roboczej lub tylko elementu gospodarki. Bowiem człowiek, jako wrażliwa i myśląca istota , nie może być tożsamy z przedmiotem stanowiącym twór nieożywiony, pozbawiony cech samostanowienia o sobie.

Gdy widzę obecną walkę z krzyżem, zastanawiam się, jaki jest cel ludzi, którzy chcą sprawić, by krzyż zniknął z przestrzeni publicznej i co powoduje taką nienawiść do krzyża antykościelnych bojówek .

Geneza nienawiści

Ruch Palikota nie jest partią polityczną potocznym rozumieniu tego słowa. Właściwie nigdy nią nie był, ani nie zamierzał być. Sam Palikot, człowiek „znikąd” , biznesmen w branży spirytusowej i absolwent filozofii na KUL raczej również nie chciałby aby wszystkie zdarzenia z jego życiorysu poza tymi o których sam chciałby się publicznie pochwalić, wyszły na światło dzienne. A przecież należałoby bardzo uważnie przyjrzeć się tej przeszłości, szczególnie w odniesieniu do specyfiki wczesnych lat dziewięćdziesiątych, a wiec tego okresu, w którym powstawały zalążki polskiej przedsiębiorczości.

Czy przeciętny obywatel, robotnik, lub absolwent uczelni o profilu humanistycznym miał w tym okresie szanse na sukces biznesowy ? A w tym szczególnym przypadku na sukces w branży wyjątkowo dochodowej, oraz związanej z uzyskiwaniem stosownych koncesji, oraz co wiemy o tamtych czasach, niejednokrotnie związanej ze światem przestępczym ?

Czy przeciętny Kowalski mógł bez problemu założyć sobie taka firmę, nie posiadając odpowiedniego kapitału, znajomości rynku i przyzwolenia odpowiednich ludzi na jej prowadzenie ? Śmiem twierdzić, że nie mógł. Ale mógł zapewne Janusz Palikot, który mając lat 25, na progu transformacji ustrojowej, zakłada własny biznes alkoholowy i w bardzo krótkim czasie staje się bogatym człowiekiem. Po prostu dziecko szczęścia i tytanicznej pracy !!!

Jakby na potwierdzenie moich przypuszczeń docieram do informacji, które rozjaśniają nieco przeszłość Janusza Palikota :

„…"Spalić to esbeckie szambo" - tak dwa lata temu grzmiał Janusz Palikot pytany o Instytut Pamięci Narodowej. Jego organiczny wstręt do IPN tłumaczą rewelacje z ostatnich dni - tym razem z "szamba" wypłynął kawał śmierdzącego i chyba niezatapialnego "g". Jest to nic innego jak brakujące fragmenty życiorysu Palikota. Dlaczego tak niechętnie opowiada o swojej przeszłości, a relegowanie ze szkoły (za złe zachowanie) podciąga pod "walkę z systemem"? Jak to się stało, że ten urodzony we wsi Biłgoraj chłopak zrobił karierę "od pucybuta do milionera"? Oświadczenie majątkowe posła Palikota http://www.dziennikwschodni.pl/files/rozne/Oswiad_Palikota.pdf u jednych budzi zawiść, u innych zawstydzenie. Ilu ludzi po studiach z filozofii może pochwalić się takimi wynikami w biznesie? Wytłumaczeniem tego wielkiego sukcesu mogą być ogólnie dostępne dokumenty. W autobiografii "Płoną koty w Biłgoraju" Palikot bez żenady opisuje swoją wersję romansu z komunistyczną Służbą Bezpieczeństwa: Nie będę ukrywał, bałem się, ale jednak niczego nie podpisałem; po prostu miałem szczęście, bo po czterech dniach SB przestało się mną interesować, po tym jak zmusiło do współpracy mojego kolegę. W powyższym wyznaniu Palikota jest prawda - spotykał się z SB. Jest też kłamstwo - jak jednak wytłumaczyć to, że każdy może obejrzeć w IPN napisaną jego ręką lojalkę następującej treści: „Ja niżej podpisany Palikot Janusz oświadczam, że w okresie stanu wojny nie będę podejmował działań sprzecznych z postanowieniami dekretu o stanie wojennym. Stwierdzam, że dotychczas nie spotkałem się z ulotkami o wrogiej treści i których nie posiadam”. Podpisano: „Janusz Palikot”. W niecały rok później podpisał kolejny ubecki "cyrograf": „Zobowiązanie. Ja niżej podpisany Janusz Palikot zobowiązuję się do zachowania w ścisłej tajemnicy treści prowadzonych rozmów oraz utrzymywanych kontaktów ze Służbą Bezpieczeństwa. Palikot Janusz”. Wyrachowanie czy sentyment kazały Palikotowi dzielić po obaleniu komunizmu interesy z esbekami i ludźmi PZPR-u? Dziś kreuje się na nowoczesnego biznesmena i światłego polityka. Czy ten wiejski chłoptaś nie jest po prostu zwykłym cwaniaczkiem? Czy bez czerstwego i parcianego komunizmu wyszedłby ze swojego biłgorajskiego gumna w świat wielkich interesów?

Źródło : http://zerotabu.pl/janusz-palikot-nowoczesny-biznesmen-czy-zaklamany-ub-ol-o-sumieniu-z-pazdzierza

W świetle tych informacji, nie dziwi, że mając niespełna 36 lat ten „alkoholowy biznesmen” staje się postacią szanowaną w kręgu postkomunistycznej władzy, która docenia jego osiągnięcia i odznacza go Złotym Krzyżem Zasługi, odebranym z rąk prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.

Ale idąc dalej tropem przeszłości Janusza Palikota, nie można pominąć osób, które stanowią trzon jego współpracowników i doradców obecnie. I tak mamy, pierwszego na liście komitetu wyborczego Ruch Palikota w Łodzi, Romana Kotlińskiego.

Były ksiądz katolicki, jeszcze w 1989 roku, zarejestrowany jako tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa o pseudonimie „Janusz” „ Zarejestrowany w dniu 09.01.1987 przez Wydz. IV WUSW Włocławek pod numerem 56729 w kategorii Teczka Ewidencji Operacyjnej na Księdza. Objęty zainteresowaniem operacyjnym SB jako alumn Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. Dnia 24.04.1989 zarejestrowany w Sekcji "C" Wydziału Zabezpieczenia Operacyjnego WUSW Włocławek przez Wydz. IV WUSW Włocławek pod numerem 8969 w kategorii kandydat na TW. W dniu 27.04.1989 pozyskany i 28.04.1989 przerejestrowany na TW pseud. "Janusz" do Sprawy Obiektowej krypt. "Uczelnia".

Celem pozyskania była "operacyjna kontrola środowiska tutejszego seminarium duchownego, rozeznawanie planów, zamierzeń, charakterystyki alumnów, kadry profesorskiej, operacyjna kontrola POH [Polskiej Organizacji Harcerskiej] i ruchu oazowego"…”

Źrodło : http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=K&katalogId=3&subpageKatalogId=3&pageNo=1&nameId=10003&osobaId=50287&

Pojawia się więc w otoczeniu Janusza Palikota osoba związana z wydziałem IV WUSW Włocławek – tym który odpowiadał za inwigilację Kościoła katolickiego, a także tym samym, który odpowiadał za śmierć ks. Jerzego Popiełuszki. Większa część dokumentacji wydziału IV została jednak zniszczona i zapewne nigdy się nie dowiemy, jakie powiązania mogły łączyć liderów Ruchu Palikota i czy sam Janusz Palikot dobrowolnie wybrał swój kierunek studiów, a także co sprawiło, że został on „geniuszem” polskiego biznesu, nagradzanym przez postkomunistycznego prezydenta najwyższymi odznaczeniami państwowymi.

Metody walki z kościołem

Aby uzmysłowić realność metod stosowanych od samego początku przez SB warto w tym miejscy przytoczyć krótki fragment rozmowy Barbary Polak z Janem Żarynem, Antonim Dudkiem i prok. Andrzejem Witkowskim, opublikowaną w biuletynie IPN w styczniu 2003 roku:

„….Przypomnę słynną sprawę z początku 1964 r., kiedy do prymasa Wyszyńskiego dotarł tekst referatu płk. Stanisława Morawskiego, pierwszego dyrektora nowo powołanego Departamentu IV MSW, o metodach walki z duchowieństwem w parafiach: Parafia głównym odcinkiem walki z klerem. Morawski nakazywał w nim: „sieć tajnych współpracowników w parafiach należy wykorzystać do: hamowania i osłabiania realizacji zaleceń kurii; pełnego podporządkowania podległego personelu (np. wikariuszy, aktywu) władzom państwowym i ich zarządzeniom; rozeznawania aktywu w parafii, form pracy i działalności sąsiednich parafii, nastawień w tym kierunku dekanatów itp.” Przekonywał też, że doskonałym sposobem na pogłębianie konfliktów wewnątrz parafii „może być umiejętnie spreparowana i rozkolportowana plotka. Podana umiejętnie osobie o predyspozycjach i zdolnościach plotkarskich, z odpowiednią ekspresją, we właściwym czasie i odpowiednich okolicznościach – ma wielkie możliwości zniechęcania, oskarżania, podrywania autorytetu, wprowadzania insynuacji itp.” Morawski nie mówił o pobiciach czy uszkadzaniu pojazdów, ale ktoś, kto oczekuje wyjaśnienia na papierze przyczyn, dla których większość biskupów miała wspomniane przez Jana Żaryna wypadki samochodowe, jest po prostu naiwny. Referat Morawskiego oczywiście wywołał oficjalne protesty strony kościelnej i dużą konfuzję strony państwowej, ale biskupi nie mogli przecież zrobić nic więcej….”

Źródło: http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/24/1339/nr_12003.html

Można mieć pewność, że powyższa „instrukcja” ewoluowała na przestrzeni lat, dostosowując się do realiów społeczno –politycznych. Jednak patrząc na obecne formy walki z kościołem katolickim, trudno nie oprzeć się wrażeniu, że działania te inspirowane są przez tych samych ludzi, którzy kiedyś posługiwali się takimi instrukcjami i „wytycznymi” codziennie, w ramach służby.

Jak widać scenariusze można modyfikować , lecz zasady , wprowadzone przez Morawskiego pozostają niezmienne do dzisiaj, czego przykładem są nie tylko medialne wystąpienia Janusza Palikota, lecz także zamieszki na Krakowskim Przedmieściu.

Zasłona dymna

Czemu ma służyć tak mocno nakręcana spirala nienawiści wobec wszystkiego, co kojarzy się z religią chrześcijańską, kościołem wiarą?

Z punktu widzenia człowieka myślącego, wychowanego w atmosferze wartości chrześcijańskich, nienawiść taka, a właściwie, artykułowane medialnie jej powody, są irracjonalne. Jeśli bowiem przyjąć, że czyjś światopogląd jest inny, nie oznacza to automatycznie, że ta inność związana jest z nietolerancją przeciwnego „punktu widzenia” albo wiary i jej symboli.

Prawdziwy ateista, myśląc racjonalnie powinien, za przeproszeniem mieć w nosie jakiekolwiek symbole religijne i traktować je tak samo jak traktuje loga firm na billboardach. Jednak jest inaczej. Ludzie, którzy chcą, aby symbol chrześcijański zniknął z przestrzeni publicznej okazują to w najbardziej ordynarny i plugawy sposób. Co jest tego powodem ?

Powodem nie jest nienawiść do symbolu. Powodem nie jest nawet nienawiść do katolicyzmu, czy w szerszym rozumieniu, chrześcijaństwa. Powód jest taki, że oni utożsamiają symbol krzyża nie z Najwyższą Ofiarą poniesioną dla ludzkości, lecz właśnie …traktują krzyż jak logo przeciwnej partii politycznej.

Cel drugi – anarchizowanie przestrzeni publicznej. Zamieszanie wokół krzyża sprawia, że łatwiej odsunąć oczy i uszy opinii publicznej od spraw istotnych dla społeczeństwa, na rzecz najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń, które muszą być pod kontrolą obecnej władzy. Dlaczego „muszą” ? Bowiem władza nie może sobie pozwolić na brak kontroli nad tym, co się dzieje, a skoro tak, to właśnie władza musi odpowiednio „dawkować” emocje.

Jeśli tak jest, a zakładam, że tak, to tzw. Ruch Palikota jest tylko zasłoną dymną dla działań obecnej władzy, który pod „przykrywką” partii politycznej w sposób świadomy wykonuje polecenia swoich przełożonych.

Kto wejdzie na stronę internetową Ruchu Palikota, zauważy zapewne jak płytka i powierzchowna jest jej zawartość. W propozycjach nowych ustaw praktycznie nie ma programu rządzenia Polską. W jaki więc sposób Ruch Palikota mógłby rządzić, gdyby przypadkiem doszedł do władzy, nie posiadając kluczowych dla funkcjonowania państwa założeń zmian systemowych w poszczególnych gałęziach gospodarki i przemysłu, nie mając przygotowanych planów naprawy finansów, polityki zdrowotnej i olbrzymiej ilości innych zmian ustawowych, niezbędnych do funkcjonowania i , przede wszystkim naprawy państwa.

Zamiast tego mamy kikuty zmian ustawowych, ze szczególnym uwzględnieniem „tematów” najbardziej medialnych i wywołujących największy chaos w społeczeństwie.

Ostatnie głosowanie w sejmie nad referendum w sprawie tzw. reformy emerytalnej utwierdziło mnie tylko w tym, że obecna władza wykorzystuje obecnie wszystkie środki, aby się utrzymać. Także ten, stosowany od dawna w biznesie, gdy jedna firma, aby zmniejszyć koszty podatkowe tworzy firmy- córki, dla których świadczy fikcyjne usługi. Podobnie jest w tym przypadku. Krzyż natomiast, stał się zakładnikiem i narzędziem polityków wywodzących się z kręgu wydziału IV WUSW we Włocławku.