Licz się ze słowami!

Mają być kary za „wyrażenia nieparlamentarne” w sejmie. Kto będzie oceniać, za co i jaki (nomen omen) mandat? Wielki Językoznawca już nie żyje, więc pewnie sama Pani Marszałek. Ile w takim razie będzie kosztować słowo „kopacz”. Użyte „z zamiarem”?
Popatrzmy tylko, co się dzieje (a zawdzięczamy to politykom). Kolejka na zapisy do słownikowej listy synonimów słowa „kurwa” (tak przecież bogatego znaczeniowo) w podzbiorze „polityczna” (choć niektórymi, że tak powiem... dawcami, i to w szerokim znaczeniu tego słowa, są też kurwy pospolite i męskie dziwki) ciągnie się po horyzont, jak ta z czasów PRL-u przed sklepem, „na” który „rzucili” papier toaletowy. Jest w czym wybierać i być może dzięki temu stara poczciwa „kokota” zdobędzie towarzystwo niezwykle liczne a różnorodne, bo synonimy będą rozróżniać takie niuanse, jak „histeryczna kurwa”, „zdradliwa kurwa”, „krzykliwa kurwa”, „kurwa na kółkach”... i tak dalej. Nie zapominajmy też o „cichodajkach politycznych”.
Obawiam się jednak, że „kopacz” w nowym znaczeniu (jako „słowo powszechnie uznawane za nieprzyzwoite”) do oficjalnego słownika nie trafi, aczkolwiek powinno, już choćby dlatego, że jego (jakże wielką!!!) patronką jest sama Pani Marszałek, czyli „druga osoba w państwie”, którą od fotela prezydenta dzieli tylko drobiazg (na razie ukryty, bo wiecie, wrak, czarna skrzynka, łza Putina...). Zakazane i już karane są natomiast niektóre imiona. Na przykład „Bolek” i... „Tola”. Za to „Macierewicz” (pisany na razie z dużej litery) uchodzi w pewnych kręgach za największą obelgę.
O języku można w nieskończoność. Weźmy przymiotniki. Na przykład „niesiołowski szał”, albo „profesor bartoszewski” (jak „docent marcowy”) pisane zamiast: „profesor” Bartoszewski... i tak ad nauseam. Musicie sobie sami rozwinąć listę, bo Word z uporem godnym ministra rządu Platformy bądź jakiegoś „autoryteta” poprawia mi pisownię.
Przy okazji warto zauważyć, że na naszych oczach formuje się nowe znaczenie słowa „liberalizm” czy „liberalny”. Liberalny, czyli podnoszący podatki, stawiający radary i walący mandaty za co się da (nawet za przeklinanie)? A ja myślałem, że pieniądze dla liberałów są, owszem, ważne, ale ważniejsza jest wolność w każdej możliwej dziedzinie, od rynku po światopogląd. Wolny rynek jako swobodna wymiana, czyli przepływ w o b y d w i e strony, okazuje się za trudny i zbyt kłopotliwy dla naszych, jak ktoś ich słusznie nazwał, aferałów, którzy chcą się szybko wzbogacić, naśladując (raczej parodiując) postkomunistyczną oligarchię. Szybko, ale apetyty wielkie, więc rządzić chcą jak najdłużej (bo potem albo „okrągły stół”, albo los Geniusza Karpat dla Słońca Peru i jego drużyny).
Wracając do rzeczowników pospolitych pochodzących od nazwisk (na ogół bywa odwrotnie). Taki na przykład „kondom” albo nasza swojska „sławojka”... Co zostanie nazwane „palikotem”? Wibrator czy świński ryj? Ja obstawiam to pierwsze, bo choć drugie także pasuje jak ulał, to przecież i „sztuczny”, i „penis”...
A propos. Jest już partia z Palikotem w nazwie, a ma ponoć powstać niebawem Solidarna Polska Zbigniewa Ziobro. Hm... Teraz już wiemy, jak brzmi odpowiedź na dramatyczne pytanie premiera Olszewskiego: „Czyja jest Polska?!”. Czy pewne nazwy partii nie zdradzają od razu intencji twórców tychże (partii i nazw)? Inni bywali i bywają sprytniejsi (może więc i skuteczniejsi?). A tak na marginesie... Czy nie lepiej od razu – „U Ziobry”, a nawet „Chez Ziobro – mules”?
No, ale nie ma to jak skromność! Nawet Marks i Lenin nie pchali się do nazwy żadnej partii (choć ich nazwiska posłużyły do stworzenia złowrogiego, zabijającego, i to wcale nie metaforycznie, przymiotnika). Warto jednak pamiętać, że Wielka Komunistyczna Partia (bolszewików) zdobyła mniej mandatów niż partia... mieńszewików. Tu dotknęliśmy innego, niezwykle ciekawego zjawiska.
Metodę kreowania rzeczywistości przy pomocy języka genialnie opisał Orwell. Wystarczy zmienić znaczenie pewnych słów, inne nacechować pozytywnie lub negatywnie, niektórych zaś zakazać, by uzyskać (i to niemal za darmo) zdumiewające efekty. Nie łudźmy się, że propaganda (a także jej odmiana – PR) tylko (?!) kłamie. Ona ma realny wpływ na nasz świat. Na wybory chodzą ludzie nie tylko okłamani, ale też zgwałceni... językiem.
Wróćmy na koniec do pomysłu bicia po kasie za kłapanie paszczą (w nieodpowiednim kierunku) z trybuny sejmowej. Od tego, jakie znaczenie słowa „smoleński” wygra, będzie zależeć wiele, a może nawet wszystko.
A zwyciężyć uczciwie nie jest łatwo, bo też sama uczciwość się nie opłaca (w odróżnieniu od kurestwa). Dosłownie.
Niby wszyscy wiedzieli to od dawna, ale teraz stworzono nawet cennik.
P.S.
Kto mi walnie „jedynkę” za „brzydki język”, ten... kopacz!
ają być kary za „wyrażenia nieparlamentarne” w sejmie. Kto będzie oceniać, za co i jaki (nomen omen) mandat? Wielki Językoznawca już nie żyje, więc pewnie sama Pani Marszałek. Ile w takim razie będzie kosztować słowo „kopacz”. Użyte „z zamiarem”?
Popatrzmy tylko, co się dzieje (a zawdzięczamy to politykom). Kolejka na zapisy do słownikowej listy synonimów słowa „kurwa” (tak przecież bogatemu znaczeniowo) w podzbiorze „polityczna” (choć niektórymi, że tak powiem... dawcami, i to w szerokim znaczeniu tego słowa, są też kurwy pospolite i męskie dziwki) ciągnie się po horyzont, jak ta z czasów PRL-u przed sklepem, „na” który „rzucili” papier toaletowy. Jest w czym wybierać i być może dzięki temu stara poczciwa „kokota” zdobędzie towarzystwo niezwykle liczne a różnorodne, bo synonimy będą rozróżniać takie niuanse, jak „histeryczna kurwa”, „zdradliwa kurwa”, „krzykliwa kurwa”, „kurwa na kółkach”... i tak dalej. Nie zapominajmy też o „cichodajkach politycznych”.
Obawiam się jednak, że „kopacz” w nowym znaczeniu (jako „słowo powszechnie uznawane za nieprzyzwoite”) do oficjalnego słownika nie trafi, aczkolwiek powinno, już choćby dlatego, że jego (jakże wielką!!!) patronką jest sama Pani Marszałek, czyli „druga osoba w państwie”, którą od fotela prezydenta dzieli tylko drobiazg (na razie ukryty, bo wiecie, wrak, czarna skrzynka, łza Putina...). Zakazane i już karane są natomiast niektóre imiona. Na przykład „Bolek” i... „Tola”. Za to „Macierewicz” (pisany na razie z dużej litery) uchodzi w pewnych kręgach za największą obelgę.
O języku można w nieskończoność. Weźmy przymiotniki. Na przykład „niesiołowski szał”, albo „profesor bartoszewski” (jak „docent marcowy”) pisane zamiast: „profesor” Bartoszewski... i tak ad nauseam. Musicie sobie sami rozwinąć listę, bo Word z uporem godnym ministra rządu Platformy bądź jakiegoś „autoryteta” poprawia mi pisownię.
Przy okazji warto zauważyć, że na naszych oczach formuje się nowe znaczenie słowa „liberalizm” czy „liberalny”. Liberalny, czyli podnoszący podatki, stawiający radary i walący mandaty za co się da (nawet za przeklinanie)? A ja myślałem, że pieniądze dla liberałów są, owszem, ważne, ale ważniejsza jest wolność w każdej możliwej dziedzinie, od rynku po światopogląd. Wolny rynek jako swobodna wymiana, czyli przepływ w o b y d w i e strony, okazuje się za trudny i zbyt kłopotliwy dla naszych, jak ktoś ich słusznie nazwał, aferałów, którzy chcą się szybko wzbogacić, jak postkomunistyczna oligarchia. Szybko, ale apetyty wielkie, więc rządzić chcą jak najdłużej (bo potem albo „okrągły stół”, albo los Geniusza Karpat dla Słońca Peru i jego drużyny).
Wracając do rzeczowników pospolitych pochodzących od nazwisk (na ogół bywa odwrotnie). Taki na przykład „kondom” albo nasza swojska „sławojka”... Co zostanie nazwane „palikotem”? Wibrator czy świński ryj? Ja obstawiam to pierwsze, bo choć drugie także pasuje jak ulał, to przecież i „sztuczny”, i „penis”...
A propos. Jest już partia z Palikotem w nazwie, a ma ponoć powstać niebawem Solidarna Polska Zbigniewa Ziobro. Hm... Teraz już wiemy, jak brzmi odpowiedź na dramatyczne pytanie premiera Olszewskiego: „Czyja jest Polska?!”. Czy pewne nazwy partii nie zdradzają od razu intencji twórców tychże (partii i nazw)? Inni bywali i bywają sprytniejsi (może więc i skuteczniejsi?). A tak na marginesie... Czy nie lepiej od razu – „U Ziobry”, a nawet „Chez Ziobro – mules”?
No, ale nie ma to jak skromność! Nawet Marks i Lenin nie pchali się do nazwy żadnej partii (choć ich nazwiska posłużyły do stworzenia złowrogiego, zabijającego, i to wcale nie metaforycznie, przymiotnika). Warto jednak pamiętać, że Wielka Komunistyczna Partia (bolszewików) zdobyła mniej mandatów niż partia... mieńszewików. Tu dotknęliśmy innego, niezwykle ciekawego zjawiska.
Metodę kreowania rzeczywistości przy pomocy języka genialnie opisał Orwell. Wystarczy zmienić znaczenie pewnych słów, inne nacechować pozytywnie lub negatywnie, niektórych zaś zakazać, by uzyskać (i to niemal za darmo) zdumiewające efekty. Nie łudźmy się, że propaganda (a także jej odmiana – PR) tylko (?!) kłamie. Ona ma realny wpływ na nasz świat. Na wybory chodzą ludzie nie tylko okłamani, ale też zgwałceni... językiem.
Wróćmy na koniec do pomysłu bicia po kasie za kłapanie paszczą (w nieodpowiednim kierunku) z trybuny sejmowej. Od tego, jakie znaczenie słowa „smoleński” wygra, będzie zależeć wiele, a może nawet wszystko.
A zwyciężyć uczciwie nie jest łatwo, bo też sama uczciwość się nie opłaca (w odróżnieniu od kurestwa). Dosłownie.
Niby wszyscy wiedzieli to od dawna, ale teraz stworzono nawet cennik.
P.S.
Kto mi walnie „jedynkę” za „brzydki język”, ten... kopacz!