Samotność

zakonczyl zycie Piotr Skorzynski - publicysta,czlowiek subtelny, oddany Rzeczpospolitej.

Zyl wsrod nas,otoczony wieloma ludzmi,
ktorzy bardzo go cenili.
Jednak, nie mogl pogodzic sie z niesprawiedliwoscia w naszym kraju i jego oplakanym stanem...

To jest rowniez forma samotnosci i czasami nie ma na taki stan rzeczy lekarstwa...

pzdr.

...każde słowo Ewy, kierowane do Ciebie , jest szczerozłote.
Ja mam inną propozycję : wyłącz komputer na jeden dzień wyjdż do parku i powiedz do ludzi, patrząc im w oczy - cześć, witajcie, jestem Bird.
pozdrawiam
ps.
.... Drogi Birdzie, na Twoje dłonie kieruję ukłony dla Ewy.

LunarBird rozumiem o czym piszesz, ale też nie krytykuj tak Ewy. Podaje jedną z recept, a recepty jak to recepty, nie zwierają zawsze skutecznego lekarstwa. Jej pomagają, to z dobroci serca dzieli się dobrą wiadomością. Człowiek jak sobie sam nie pomoże, to nikt mu nie pomoże, bo on sam wie, co go boli najbardziej. Człowiek głębokiej wiary nigdy nie jest sam, bo zawsze jest z nim Bóg. Chwile smutku, samotności są najlepszym momentem na bliższy kontakt z Bogiem. Rozmowa myślna z Bogiem daje wspaniałe efekty. Zapominamy o sobie (to co pisze rospin - o własnym ego) a skupiamy się na tym, co Bóg przez ten ból, cierpienie, chce nam przekazać. Jeśli potraktujesz samotność jak wieczność to wtedy będziesz wiedziała co robić.

Dawaj siebie nie oczekując nic w zamian, to nie zazanasz rozczarownia, "bólu samotności". Słuchaj co inni mówią, tylko po to m.in., by szybko zastanowić się, co mogę zrobić w tej czy innej sytuacji dla innych, a zobaczysz, że chwila, w której będziesz sama, będzie chwilą błogosławioną, nareszcie mogę odpocząć, mogę coś zrobić dla siebie.

Czynienie dobra to wielka radość dla serca i duszy, a jeszcze jak można zadziałać skutecznie i "bezszelestnie". Każdy się zasatanawia jak to się stało, kto to zrobił, radość wtedy największa. Chcesz być kochany, to kochaj bezwarunkowo i smakuj każdą chwilę, by na smutne chwile zachować ten smak w pragnieniu ponownego smakowania.

Życzę Ci byś w nadchodzącym 2012 roku zasmakował miłości bożej, by jej zdroje ugasiły pragnienie w chwilach smutku i samotności.  

Samanta

Smutno Panu w duszy gra i wielu tak gra, bo w pośpiechu, przy pomocy powierzchownych znajomości ludzie tworzą sobie światy nie do końca prawdziwe, owszem mają dzięki temu kogoś do pogaduszek, czy miłego spędzenia czasu, bywa, że chodzi przy okazji o rzeczy większe czy ważniejsze, ale to tylko tyle i nic więcej.
Cóż, wiem, że taki jest świat i nie oczekuję zbyt wiele, akceptuję, co dobry Bóg daje, otwieram swoje serce najszerzej jak potrafię dla każdego nowo poznanego człowieka i zdarza się nierzadko, że płacę frycowe, ale uczę się i to jest jakiś plus.
A wielka przyjaźń..., podobnie jak i takaż miłość, jedyna, absolutna, dozgonna, szczera, aż do bólu, która nigdy nie zawiedzie i nie zdradzi, słowem nie z tego świata, istnieje chyba tylko w literaturze, czyli jest fikcją. Obym się myliła.
A póki co, strzeżmy się fałszywych przyjaciół.

Innym niż ty (Dylan Thomas w przekładzie St. Barańczaka)

Wyzywam cię, wrogi przyjacielu.

Ty, z fałszywym groszem w oczodole,
Przyjacielu z triumfalnym spojrzeniem,
Coś mi wtrynił kłamstwo, zaglądając
Tak bezczelnie w mój najskrytszy sekret,
Lśniąc miedziakiem oka tak kusząco,
Że łakomy ząb miłości kąsał,
Zgrzytał, a ja dyszałem w mozole;
Ty, którego teraz zaklnę, żebyś
Stał jak złodziej w lustrzanej pamięci,
Z grą uśmiechu tak niezapomnianą,
Chyżą dłonią odzianą w aksamit
I całym moim sercem pod twym młotem;
Ty, tak niegdyś szczery i pogodny,
Gdyś przesuwał przez powietrze prawdę,
Ty, mimowolny mój domownik -
Nigdy nawet na tę myśl nie wpadłem,

Że choć kochałem ich przywary
Tak jak ich dobre dusze,
Przyjaciele byli mi wrogami
Na szczudłach, z głową w chytrej chmurze.

Pozdrawiam

R. Babka

Witaj,

 możemy się różnić w wielu sprawach, samotność jednak podobnie jak śmierć nie wybiera. Nie wiem czy lżejsza jest dla tych co im nie doskwiera niedostatek. Zapewne nie. Jednak gdy oprócz samotności piętrzą się na naszej drodze trudności, to sytuacja zaczyna być nieciekawa.

Ktoś kiedyś napisał -

...Bezdomność duszy, jest najcięższym przypadkiem samotności...

Źródło - ]]>~anja341]]>

Tylko, że to tylko słowa, nimi nie da się ni duszy uleczyć, ni też zmagać z samotnością.

Nie udzielę Ci żadnej dobrej rady, te już były.

Powiem tylko tyle, że ja rozumiem Twój tekst.

Życzę Ci byś zaznał więcej przyjaźni i miłości, a to pomimo, że nie zmieni tego co czujesz, pozwoli Ci jednak łatwiej się uporać z samotnością. Która jest nam pisana od kołyski, aż po grób.

I co prawda można czuć się samotnym wśród bliskich, w tłumie ludzi, jednak jedna bratnia dusza, pomocna dłoń przynajmniej na chwilę pozwala o niej zapomnieć.

They say ev'rything can be replaced,
Yet ev'ry distance is not near.
So I remember ev'ry face
Of ev'ry man who put me here.
I see my light come shining
From the west unto the east.
Any day now, any day now,
I shall be released.

They say ev'ry man needs protection,
They say ev'ry man must fall.
Yet I swear I see my reflection
Some place so high above this wall.
I see my light come shining
From the west unto the east.
Any day now, any day now,
I shall be released.

Standing next to me in this lonely crowd,
Is a man who swears he's not to blame.
All day long I hear him shout so loud,
Crying out that he was framed.
I see my light come shining
From the west unto the east.
Any day now, any day now,
I shall be released.

Pozdrawiam Serdecznie

jwp