CZY ZNAJDZIE SIĘ CHOĆ JEDEN SPRAWIEDLIWY?

85 lat temu ruszyły wielkie deportacje Polaków na Sybir. Pierwsza rozpoczęła się 10 lutego 1940 roku. Druga rozpoczęła się 13 kwietnia 1940 roku. Do trzeciej doszło 29 czerwca 1940 roku, a czwarta, ostatnia zaczęła się 20 czerwca 1941 roku tuż przed atakiem hitlerowskich Niemiec na niedawnego sojusznika, Rosję sowiecką. Warunki w jakich transportowano Polaków były przerażające. Podróż trwała całymi tygodniami i dla wielu oznaczała wyrok śmierci. Tych, którzy przezyli transport czekała ciężka niewolnica praca, głód i nędza. Szacuje się, że co trzeci deportowany nie przeżył zesłania. Za co zsyłano Polaków? W największym skrócie były to powody polityczne i religijne, a głównym celem była eksterminacja polskich elit.

W czasie, kiedy przypadają rocznice kolejnych wywózek Polaków na Sybir, co roku 19 kwietnia obchodzona jest rocznica powstania w Getcie Warszawskim. Przy tej okazji zawsze słyszymy kłamstwa o tym, że Polacy jako naród albo pomagali Niemcom w eksterminacji narodu żydowskiego, albo jeżeli już pomagali Żydom to ta pomoc była byt nikla, za mało ofiarna lub czysto interesowna. A tak w ogóle to przeważała radość Polaków z żydowskiego nieszczęścia, albo obojętność. Zapewne i 19 kwietnia tego roku, jak zwykle uaktywnią się wszyscy zawodowi polakożercy i każą nam Polakom bić się w piersi. Znowu okaże się, że Żydzi są bardziej wartościowym narodem i nie muszą wcale zwracać uwagi na polską wrażliwość. W dialogu polsko-żydowskim wyznaczono nam role tego, który ma tylko kajać się i przepraszać. Mamy tu do czynienia z ewidentnym stosowaniem zupełnie innych standardów wobec Żydów i Polaków.  

I właśnie w związku z rocznicami wywózek Polaków na Sybir oraz przypadającą w tym czasie w dniu 19 kwietnia kolejną rocznicą powstania w Warszawskim Getcie chciałem przypomnieć ważne słowa kandydata w wyborach prezydenckich Marka Jakubiaka. 1 lutego 2018 roku na antenie Polskiego Radia 24 powiedział: „17 września 1939 r. napadł na nas odwieczny wróg wschodni – sowiecka Rosja, a Żydzi witali ich kwiatami. Pytam, gdzie byli Żydzi kiedy 500 tys. Polaków w ciągu roku wymordowano na ich oczach? 2 miliony Polaków wsadzono do wagonów śmierci i wywieziono na Syberię. Czy jest choć jeden Polak uratowany przez Żydów? A to oni stanowili władzę na tamtych terenach.  Poważnie się pytam. Pokażcie mi choć jednego Polaka uratowanego przez Żyda. Polski Holokaust wcale nie był mniejszy od żydowskiego. Wręcz przeciwnie. 3 miliony Polaków było mordowanych gdzie popadło i czym popadło. W obozach śmierci razem z Żydami umierali Polacy. Ja nie rozumiem dzisiejszej narracji Izraela. Mamy wyciągać te wszystkie sprawy czy też nie? Jak zwykle Polska jest europejskim chłopcem do bicia. Nie możemy się dać”.

Dlatego cały czas trzeba przypominać, że tylko w okupowanej Polsce Niemcy karali śmiercią za każdą pomoc Żydom. Zabijano nie tylko pomagających, ale całe ich rodziny. Mimo to Polacy ocalili conajmniej kilkadziesiąt tysięcy Żydów. Abu uratować taką liczbę trzeba buło zaangażowania conajmniej 300 tys Polaków. IPN jest w stanie ustalić tylko około 10 tysięcy nazwisk osób pomagających z prostego powodu. Uniemożliwia to przede wszystkim upływ czasu oraz fakt, że pomoc Żydom odbywała się w konspiracji. Ciekawe czy w końcu nastąpi jakiś wielki historyczny przełom i poznamy choć jednego Żyda, który uratował jakiegoś Polaka w czasie sowieckiej okupacji? Przecież na okupowanych przez sowietów terenach nie istniało prawa karzące śmiercią za pomoc Polakom. Czy znajdzie się choć jeden sprawiedliwy Żyd, któremu Polacy mogli by posadzić drzewko?
Artykuł ukazał się w „Warszawskiej Gazecie”