CWEL. Majtki zdjęte. Wal mnie

Młodzi nie żyli w okresie, gdy elity, czy jak wolę pisać – elyty, zachwycały się modą na grypserę. Grypsera z kolei to specyficzny slang używany w zakładach karnych przez recydywę, język tej patologii społecznej, która z dumą regularnie spędzała swoje życie w aresztach i więzieniach. To była "starszyzna" – ci, co w cichym porozumieniu ze strażami więziennymi, wprost władali codziennym życiem w tych ponurych miejscach izolacji od miast, wsi i narodu.

Tam to właśnie, w stosunku do tych najnowszych kryminalistów, szczególnie młodych, spokojnych, przeprowadzano ceremoniał przecwelenia.

Jak to często ostatnio robię, skorzystam z AI, bo w definiowaniu czegoś jest lepsza ode mnie.

Tak więc:

"W slangu przestępczym, zwanym "grypserą", słowo "cwel" odnosi się do osoby, która jest poniżana i upokarzana przez innych więźniów, najczęściej poprzez przemoc seksualną. Jest to jedno z najbardziej pejoratywnych określeń, jakie można usłyszeć w więzieniu, i niesie ze sobą ogromne piętno wśród osadzonych."

"Cwel [to] osoba uznawana za niższą rangą, często wykorzystywana seksualnie przez innych więźniów. Cwel jest zazwyczaj ofiarą brutalnej przemocy i prześladowania, co ma na celu upokorzenie go i zdominowanie w hierarchii więziennej."

A czym jest "ceremonia" przecwelenia? Dodam tylko, że zazwyczaj odbywa się we wspólnych łaźniach.

"Akt przymuszenia osoby do przyjęcia roli "cwela" poprzez przemoc seksualną. Jest to jeden z najcięższych aktów upokorzenia i degradacji, jakie mogą spotkać więźnia. Osoba, która została "przecwelona", traci wszelki szacunek i pozycję w społeczności więziennej, stając się obiektem stałego prześladowania i wykorzystywania."

Tu trzeba podkreślić, jak potężny wpływ na dalsze życie człowieka ma fakt "przecwelenia" we więzieniu.

" Proces "przecwelenia" pozostawia głębokie rany psychiczne i emocjonalne. Ofiary tego typu przemocy często zmagają się z długotrwałą traumą, która może mieć poważne konsekwencje dla ich zdrowia psychicznego i zdolności do reintegracji społecznej po opuszczeniu więzienia."

Do Warszawy – dotąd nie wiem nie wiadomo po co, przyjechał ze swoim gangiem kanclerz Niemiec Olaf Scholtz. Dla mnie to wyjątkowo paskudny typ; nie dość, że głupi i niekomunikatywny, to jeszcze na ten niemiecki sznyt obleśny.

Niemcy widocznie już tak mają, co widzieliśmy w czasach okupacji, gdy wtedy te nazistowskie kacyki wizytowały swoją kolonię, czy gubernię, by sprawdzić, czy wszystko w porządku – alles in Ordnung, że lubią osobiście sprawdzić, czy poddani Berlina przypadkiem nie brykają, albo mają jakieś głupie pomysły.

Najważniejszy elementem tej wizyty, takim "hitem imprezy", było spotkanie niemieckiego przywódcy z osadzonym na stolcu w województwie polskim, Landrat des Landkreises Polen, Herr Donald Tusk.

Było co oglądać. I dla tych, co pamiętają, bo to widzieli – nie było tradycyjnego "misia" – uścisków i poklepywania; nie było pocałunków, może nawet nie braterskich (gensek Breżniew całował tylko w usta), za to właśnie widzieliśmy teraz, coś co mnie sie natychmiast skojarzyło, z tym ceremonialnym pokazywanie, zgodnie z kodeksem grypsery, kto się liczy, a kto jest na dole. Kto ważny gość, a kto w tym wypadku cwel. Albo pies (Siad! Daj łapkę.)

Było to żenujące i upokarzające nie tylko dla "przecwelowanego", ale dla całego narodu.

Tak właśnie sobie to zinterpretowałem zgodnie z kodem grypsery: - Jestem gotowy! Auf Befehl! Gacie zdjęte. Walcie mnie.

Gdzie ja żyję od paru miesięcy?!