Kto siedzi na gałęzi, którą piłuje Tusk?

Tusk, który kiedyś obłapiał Putina przy każdej okazji, teraz usiłuje wywabić zapach, jaki wtedy nasycił jego szaty. Teraz też stroi się w szatki obrońcy „naszych polskich granic’, oczywiście wzdłuż płotu białoruskiego, którego budowę kiedyś w czambuł potępiał. W Radzie Europy Polska głosowała przeciw Paktowi Migracyjnemu. Nawiasem mówiąc nie naraziwszy się Brukseli, bo wiadomo było, że Pakt przejdzie. W Parlamencie Europejskim głosowanie nad Paktem, w tym przypadku nad mechanizmem solidarności w ramach paktu migracyjnego, stosunkiem 301 głosami za przy 272 przeciw i 46 głosów wstrzymujących się, przeszło, ale co do posłów KO, to konia z rzędem dla tego, kto zyska absolutną pewność jak oni głosowali.

Właściwie tak naprawdę trudno jest dziś powiedzieć, jak Polacy reagują na rządy Tuska, bo podwyżki cen jeszcze przed nami. Co do mających się odbyć wyborów do PE opozycja zbyt trąbi na zwycięstwo, a dość kompetentny sondaż jest następujący: na Prawo i Sprawiedliwość zagłosowałoby 32,7 proc. ankietowanych. Drugie miejsce przypadłoby Koalicji Obywatelskiej, która uzyskałaby 30,3 proc. głosów, Trzecia Droga ok. 12 %. Co to oznacza? To, mianowicie, że spółka krok po kroku rozwalająca Polskę ma się całkiem dobrze. Ostatnio zaskoczyła chyba większość Polaków wypowiedź Macieja Thorza zastępcy dyrektora departamentu gospodarki wodnej w resorcie infrastruktury: „Nie zamierzamy – z tego, co mi wiadomo – kontynuować budowy Polski mocarstwowej w oparciu o zwiększenie żeglowności na Odrze po to, żeby przemysłowo traktować rzeki. My do rzek podchodzimy z szacunkiem i chcemy je traktować podmiotowo jako dobro naturalne, które zostało nam dane i musimy je przekazać przyszłym pokoleniom”.

Przywykliśmy już do niedorzecznych wypowiedzi różnych funkcjonariuszy władzy, ale ta przechodzi już wszelkie wyobrażenia o jakiejkolwiek odpowiedzialności za słowa. To, co robiła Zjednoczona Prawica było tylko i wyłącznie budowaniem autorytetu Polski w świecie. Nawet najmniejsze państwo ma do tego prawo i obowiązek wobec własnych obywateli. Polska ma takie położenie geopolityczne, że ono samo powinno ją skłaniać do umacniania tego autorytetu, chyba, że rządzący nią z góry przyjmują postawę według receptury Chiraca: by siedzieć cicho, w tym przypadku przypodobać się Niemcom, zrezygnować z ważnej arterii wodnej, jednej z dwóch łączących kraj z morzem. Rzecz jasna, na tym nie koniec, bo równie niewygodny jest dla sąsiadów CPK i budowanie obronności. Przecież lotniska są w Berlinie, a Bundeswehra nas obroni. To jest język jakiego nauczenie się narzucają przyszli – nie wiadomo jak ich nazwać – okupanci, czy nowi właściciele Polski?

W kontekst takiego widzenia Polski wpisuje się Rezolucja dotycząca zmian w unijnych traktatach, którą poparł Parlament Europejski przy udziale posłów lewicy – nie udawajmy, że ci z PO są innych zapatrywań. Głównie chodzi o stopniową likwidację zasady jednomyślności na większościową, o zmianę nazwy Komisji Europejskiej na Europejski Organ Wykonawczy, co jest już bliskie centralnemu rządowi Europy. Dalej idzie propozycja wyłącznych kompetencji Unii w zakresie środowiska i różnorodności biologicznej, a także w zakresie negocjacji w sprawie zmiany klimatu. W tym samym kierunku idzie propozycja dalszego rozwój kompetencji dzielonych Unii w obszarach związanych z energetyką, sprawami zagranicznymi, bezpieczeństwem zewnętrznym i obronnością, polityką dotyczącą granic zewnętrznych w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości oraz infrastrukturą transgraniczną. Kolejna propozycja jest zapowiedzią szczególnie niebezpiecznych zmian, zwłaszcza w dziedzinie obyczaju: chodzi bowiem o rozszerzenie zakresu ochrony przed dyskryminacją ze względu na płeć, pochodzenie społeczne, język, poglądy polityczne i przynależność do mniejszości narodowej oraz wprowadzenie zwykłej procedury ustawodawczej w odniesieniu do prawodawstwa dotyczącego niedyskryminacji; proponuje zastąpienie wyrażenia „równość kobiet i mężczyzn” zwrotem „równouprawnienie płci” w całym tekście traktatów; podkreśla, że skład instytucji Unii oraz ich organów zarządzających i konsultacyjnych musi być niedyskryminacyjny i musi odzwierciedlać równouprawnienie płci oraz różnorodność społeczeństwa. Z kolei enigmatyczna jest propozycja wzmocnienia wspólnej polityki imigracyjnej Unii poprzez podjęcie odpowiednich i niezbędnych środków służących zapewnieniu skutecznego monitorowania, zabezpieczenia i efektywnej kontroli zewnętrznych granic Unii, a także uwzględnienie w polityce migracyjnej Unii stabilności gospodarczej i społecznej państw członkowskich, zdolności do zaspokojenia zapotrzebowania na siłę roboczą na jednolitym rynku, jak również skuteczne zarządzanie migracją z uwzględnieniem sprawiedliwego traktowania obywateli państw trzecich. Tkwi w niej niebezpieczeństwo takiego gospodarowania migracją, w którym państwa członkowskie zdane będą na autorytarne decyzje Europejskiego Organu Wykonawczego.

Oczywiście Deklaracja jest o wiele obszerniejsza, a tu tylko wskazano na kilka jej elementów, wystarczająco niebezpiecznych dla państw członkowskich wydanych na pastwę samowoli bossów europejskich.

Wyborcy w Polsce niezależnie od ich preferencji politycznych czy innych nie mogą niemrawo wysłuchiwać bzdur, jak ta wyżej przytoczona, pana zastępcy dyrektora departamentu gospodarki wodnej w resorcie infrastruktury, czy akceptować mijania się z prawdą i rzeczywistością Tuska, chyba że chcą naśladować sąsiadów zza Odry we wszystkim, nawet w bezkrytycznym, jak tamci niegdyś, wsłuchiwaniu się w tyrady Hitlera i wierne towarzyszenie mu aż do klęski. Powinni pamiętać, że na gałęzi, którą piłuje Tusk wraz ze swoimi paladynami siedzą także jego klakierzy. On nie spadnie, bo ktoś go tam za Odrą podejmie, zatem piłuje bez obaw. A co z wami?