Immunitety: poważna sprawa, czy mydlenie oczu.

Moim skromnym zdaniem "na posła" idzie się po to aby się nachapać, później długo, długo nic i na koniec, przed kolacją pomyśleć o sprawach publicznych, a jak się nie uda, to jutro, maniana.

Oczywiście mogę się mylić i krzywdzę posłów, którzy posłują dla idei, więc przyrzekam, iż zjem swój kapelusz jeśli wskażecie mi tych ideowych posłów, nie korzystających garściami z koryta, ale póki co to kapelusz czuje się dobrze.

I w tym miejscu, możemy przejść do naszych baranów, czyli do zagadnienia immunitetów. A mianowicie, mam pytanie za osiem punktów: jeśli naszemu umiłowanemu PIS-owi tak zależy na wyzbyciu posłów nietykalności (całkiem słuszna idea, jestem cały za), to po co bić się o zmianę konstytucji, co jest na starcie sprawą beznadziejną, przecież wystarczy, iż wszyscy posłowie naszego umiłowanego PIS-u sami z dobrej, nieprzymuszonej woli złożą oświadczenia, i zrezygnują z immunitetu. Tylko tyle (a może aż tyle, kto to wie, zobaczymy), a wówczas z pełną powagą mogą żądać od całej sejmowej reszt zmiany zapisów. Wówczas, kwestia immunitetów nabiera rumieńców, gdyż to przestaje być mydleniem oczu, a zaczyna być poważnym  wyzwaniem.

I w takim przypadku można śmiało wskazywać palcem kto stoi tam gdzie stało ZOMO, gdyż jak na razie ciężko zgadnąć, gdzie kto stoi, a jak wygląda kóń, to my, pospólstwo, doskonale widzimy bez mydła na oczach, Panie Prezesie.