No, nareszcie!!!

Można powiedzieć: No, nareszcie!! Nareszcie. Jeszcze nieśmiało, ale III RP zaczyna wracać do Polski. Prezydent Duda odwołał się do ciągłości prawnej z okresem przedwojennym, trzech Prezydentów na Uchodźctwie wraca do kraju, któremu służyli i, dzięki Konstytucji kwietniowej, utrzymali ciągłość polskiej państwowości. Miejsce spoczynku znajdują w Świątyni Opatrzności. Dołączą do ostatniego prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego, który przekazał Lechowi Wałęsie insygnia władzy. I jest to dla nich chyba najlepsze miejsce. Coraz głośniej o przedwojennych polskich naukowcach, którzy mieli wielki wpływ na rozwój techniki światowej, a także losy świata. Powstają książki, kalendarze, audycje. Stara zakłamana peerelowska narracja zaczyna się rozpadać od wewnątrz, tak, jak trzeba. Druga RP zmartwychwstaje. Zaczynamy wreszcie normalnie oddychać.

Nie znam szczegółów tej zmiany narracji i praktyki, bo jeszcze w 2018 r., w stulecie odzyskania niepodległości, było bardzo bojaźliwie. Ale mam osobistą satysfakcję, bo przez wiele długich lat pisałem, pisałem, pisałem i przekonywałem o konieczności powrotu do II RP, a więc tam, gdzie zostawiliśmy swoją niepodległość, swoją niezależność myślenia, swoją najlepszej próby polskość i myśl, bez kontynuacji której nic dobrego stać się nie mogło. Wracamy tam, gdzie powstało najbardziej adekwatne do geopolitycznych wyzwań, społeczeństwo, czujące odpowiedzialność za państwo, naród i kulturę i które w 1939 r. w całości stanęło do obrony swojej ojczyzny. Polska jest jedną i niepodzielną całością, która trwa ponad 1000 lat. Nie można budować drugiego PRL, udając, że prawdziwie niepodległej Polski nie było. Nie można, bo to fałsz, który dezorientuje, niszczy, ogranicza we wszystkim. Taka hybryda musi skończyć się tak samo, jak skończyło się komunistyczne państwo.

Bardzo się cieszę, ale jednocześnie, znając dzieje Polski po 1989 r., fakt przyjmuję z pewną rezerwą, bo przed nami wybory i jeszcze nie stało się nic do końca, aby to bardzo pozytywne zjawisko można uznać za trwałe. Pozostała jeszcze bardzo trudna i mozolna edukacja polskiego społeczeństwa, które wyrosło i wyrasta nadal w sztucznym dla siebie świecie – w świecie bez ideałów, bez prawdy i w dużej mierze pozbawione poczucia tożsamości. Co stracono przez 70 lat, trudno odrobić w ciągu kilku miesięcy. Druga Rzeczpospolita nie była państwem idealnym, bo w tej materii ideałów nie ma, ale właśnie tam się wszystko, co ważne dla Polski, zaczęło i mimo bełtu komuny i postkomuny, jeszcze nic nie skończyło. Musimy podłączyć się tam, gdzie jest nasza tradycyjna elektrownia siły. Mam nadzieje, że zew polskiego kodu kulturowego zrobi swoje i wyprowadzi nas na właściwą drogę.