Kim jest Bogdan Borusewicz?

co do "legendarnego Borsuka". Jego życiorys jest równie pokręcony jak Sikorskiego. Był on "pełnoetatowym konspiratorem" (nigdzie nie pracował, ale początkowo udawał stoczniowca), a utrzymywała go matka przebywająca za granicą. Robi wrażenie przygłupa, ale swoje osiągnął.

bolki, borsuki, frasyniuki,

oskary, i inne badziewie.

Długa lista wsiowo esbeckich gnid. 

Czy kiedykolwiek będzie ujawniona?

TEGO na dziś nie wie nikt.

Przyznam, że nie miałem i nie mam żadnych wątpliwości. Wszystko - łącznie z jego późniejszym zachowaniem - na to wskazuje.

YouTube i fejsBoog to ta sama paczka. Aż dziw, że ten film się jeszcze uchował.

Bezcenna praca niedawno zmarłego dr Targalskiego pt "Służby specjalne i pierestrojka" ujawnia, że w żargonie funkcjonariuszy było pojęcie "zawodowy dysydent" na przygotowywanych przez KGB ludzi ("zasobów kadrowych") przeznaczonych do rządzenia po "upadku komunizmu". Takimi są m. in. bardzo dobrze uwiarygodnieni Sikorski czy Borusewicz (Targalski "grzebał w życiorysach" antykomunistów (?) osadzonych w elitach władzy we wszystkich krajach "demokracji ludowej").
Na Niepoprawnych pisałem o tym w notce pt. "Uwiarygodnialnia.pl - Internat w Jaworzu". 

Przepraszam za długi cytat z mojego tekstu "Czy legendarni przywódcy byli zadaniowani?":

W wojskowym ośrodku wypoczynkowym na terenie poligonu drawskiego, nad jeziorem Trzebuń, przetrzymywano przyszłą elitę III RP. Tutaj budowały swoje legendarne życiorysy autorytety moralne i intelektualne - m.in. Wł. Bartoszewski, A. Małachowski, T. Mazowiecki, B. Geremek, St. Niesiołowski, B. Komorowski, A. Celiński, A. Czuma, J. Jedlicki, J. Holzer, a także konfidenci „z górnej półki” literat A. Szczypiorski (TW „Mirek”), późniejszy prezes radiokomitetu A. Drawicz (TW „Kowalski”), dziennikarze „Wyborczej” H. Karkosza (TW „Monika”) i L. Maleszka (TW „Ketman”).
Komuniści wielokrotnie powtarzali, że ze "zdrową, robotniczą częścią Solidarności" dawno by się porozumieli, ale problemem są "ekstremiści" – Kuroń i Michnik. Okazało się jednak, że właśnie tych ekstremistów upodobał sobie Kiszczak zapraszając ich do rozmów "jak Polak z Polakiem" przy okrągłym stole (a wkrótce Polak Polakowi bezkrawo "oddał władzę").
Komorowski i Borusewicz byli przeciwni ugodzie z komunistami i nie brali udziału w obradach legendarnego okrągłego stołu. Ciekawe, że właśnie ci dwaj zostali głównymi beneficjantami układu i zrobili największe kariery polityczne w III RP!
Wśród legendarnych przywódców Borusewicz jest ekstremalnie legendarnym. Czasem wędrowny bard o nim opowie, czasem matka zaśpiewa przy kołysce. Bo On jest Tym, Który Zorganizował Strajk Sierpniowy, od którego wszystko się zaczęło...
Z wywiadu A. Walentynowicz dla dziennika Bałtyckiego 25. 08. 1997: "Bogdan Borusewicz osobiście z p. Kapczyńskim wydrukował ulotki, na których nie było daty ani wezwania do strajku, tylko informacja o zwolnieniu z pracy Anny Walentynowicz. W wielkiej tajemnicy przed WZZ (Wolne Związki Zawodowe) Borusewicz podjął decyzję o strajku. Przekazał ją 3 osobom ze stoczni i poszedł spać. Kiedy wyspał się, zadzwonił do Warszawy i dowiedział się, że w stoczni jest potężny strajk. Już po 1986 roku czytamy w pisemku związkowym " B. Borusewicz jest niekwestionowanym przywódcą Zarządu Regionu Gdańsk".
Opozycjonisty nie dowieziono motorówką do stoczni – strajk wybuchł bez przywódcy.
Borusewicz jest człowiekiem skromnym, unikającym rozgłosu. Wiemy o nim bardzo niewiele, choć to długoletni marszałek Senatu. Właściwie pozostał w dalszym ciągu „tajemniczym konspiratorem” (określenie A. Gwiazdy). NIE był członkiem związku zawodowego Solidarność, bo nigdy nie pracował etatowo. Pieniądze na życie przysyłała mu podobno matka z Ameryki. Mając czas zajmował się konspiracją "pełnoetatowo". W czasach "przedsolidarnościowych" tylko on miał swoje dojście do drukarni, mógł zorganizować samochód itp.
W przeciwieństwie do „Bolka”-„legendarny Borsuk” jest niczym żona Cezara – nie ma na niego kwitów w IPN-nie.
Musimy sobie jednak zdawać sprawę, że zachowane tam akta dotyczą przeważnie drobnych szpiclów najniższego szczebla. Poza tym SB, choć najliczniejsza i najbardziej widoczna, nie była jedyną (ani najważniejszą) tajną służbą wymierzoną w Polaków.
Gdy w "wolnej Polsce" Borusewicz jako przewodniczący klubu parlamentarnego Solidarności powiedział że "Solidarność nigdy nie oczyści się z tego, że doprowadziła kraj do ruiny",
Anna Walentynowicz nie wytrzymała i sformuowała kilka pytań do posła:
Kogo pan oskarża o spowodowanie nędzy w kraju, czy nie widzi pan tu swego udziału?
Dlaczego pan – opozycjonista spotykał się z majorem Stasi ?
Skąd pochodzą pieniądze (5 tys. miesięcznie), które oferował mi pan w 1986 za zaniechanie krytyki Wałęsy?
W 1983 r. usiłowałam wmurować tablicę upamiętniającą śmierć górników z Wujka. Tablicę zabrano, mnie uwięziono. Potem bezskutecznie domagałam się zwrotu mojej własności przez sąd, prokuraturę, UOP i Ministerstwo Sprawiedliwości. Pan tę tablicę wmurował w 1990 r. Na jakiej podstawie bezpieka wydała ją panu?
W stanie wojennym przekazał pan do Lęborka powielacz, w którym był nadajnik. Ludzi aresztowano. Jak pan wytłumaczy ten fakt?
Dlaczego fałszywie oskarżał pan ludzi o agenturalność powołując się na znajomości w komendzie?W 1981 roku wysłał mnie pan do Radomia. Komu pan podał mój adres, gdzie współpracownik SB przygotował zamach na mnie?

Pytania pozostały bez odpowiedzi (powtórnie zadał je publicznie w 2015 roku Piotr Walentynowicz).

Jako szef podziemnej Solidarności w Polsce i jej agend za granicą Borusewicz dysponował funduszami stale napływającymi do Polski z różnych źródeł. Nie były to sumy małe – w grę wchodziły miliony dolarów. Borusewicz konsekwentnie ignoruje wielokrotne wezwania do rozliczenia się z tych pieniędzy. Temat „podziemnych” finansów do bezpiecznych nie należy. Dziennikarz, który się tym interesował, popełnił samobójstwo...
Ale wciąż żyją świadkowie dziwnych działań Borusewicza. Swoim autorytetem podziemnych władz Solidarności B. Borusewicz i A. Hall autoryzowali wersję SB o samobójczej śmierci zamordowanego członka zarządu Regionu Jana Samsonowicza.
„Borsuk” zabezpieczył „żeby nie zginęła” taśmę, na której legendarny Bolek przyznał się w chwili słabości do współpracy z SB. Taśmy do dziś nie udało się odnaleźć. Podobnie jak 70 powielaczy z Norwegii, które schował w „bezpieczne miejsce” Borusewicz.
Formalnie kierując gdańskim podziemiem zlikwidował kompletnie prasę w regionie Gdańskim. Było to ewenementem na skalę Polską . We wszystkich innych regionach podziemna prasa w stanie wojennym była wydawana mniej, lub bardziej regularnie.
Niestety jego działalność nie stanowi tylko historii – jest on do dziś czynnym politykiem.
Tuż przed tragedią smoleńską przewodniczący rosyjskiej Dumy – Siergiej Mironow w wywiadzie prasowym wyznał, że znakomicie mu się współpracuje z polskim Senatem – lepiej nawet niż z wieloma partnerami Wspólnoty Niepodległych Państw.
Przynajmniej jeden balon został przekłuty - Wałęsa (...)
Jest wiele powodów, dla których historycy unikają tematu „legendarnych przywódców opozycji”.`
Pamiętają oni gehennę Sł. Cenckiewicza, wiedzą ile ciosów musiał "wziąć na klatę" za "ruszenie" tematu Wałęsy. W bogatej agenturalnej historii noblisty pozostał papierowy ślad jedynie z epizodu, gdy był on drobnym kapusiem donoszącym za drobne pieniądze. Znaczna część naszej historii umyka historykom, gdyż nie badają oni spraw nie mających dokumentacji.

Nie sądzę, opierając się na znajomośći środowiska ze swojej działalności w podziemnej konspirze, żeby Borusewicz był kretem bezpieki. Z pewnością był dziwakiem, ale nie kretem. A potem w sposób naturalny dryfował z prądem mainstreamowym i własnym interesem.

Ileż to legendowanych życiorysów niby opozycji w PRL-u jeszcze przyjdzie nam poznać? Oj... chyba bardzo dużo. Nie przez przypadek Okrągły Stół bywa nazywany spotkaniem komuchów z ich agentami. Dokonany wtedy został podział łupów i to wcześniej, bo w Magdalence.  Sam OS był spektaklem dla ludu. Uczciwi opozycjoniści zostali wygnani z Polski w latach 1981-1983. Została jakaś tam tzw. "konstruktywna opozycja" i pojedyncze prawe jednostki, które jednak nie miały na nic wpływu. 

Pzdr

Prawie wszyscy dawni działacze KOR, czy "S", którzy w kilka lat po 89 roku nagle się wzbogacili i umościli politycznie, a dzisiaj bratają z komuchami i PO śmierdzą jak dupa kundla. Tylko obecni 30-40 latkowie, naiwni i niedouczeni wierzą w ten kit, starsi dobrze wiedzą za co dostaje się pieniądze i przywileje. 

Łajno!

Ale to słowo było było byt  miłe!