Piramida głupoty gorsza niż Amer Gold

Zastanawiam się nad granicą głupoty. W sferze indywidualnej zapewne albo jej nie ma, albo uchwycenie jej jest niewykonalne, gdyż czynnik subiektywizmu będzie ją zawsze stawiał pod znakiem zapytania. Innymi słowy, nie można obiektywnie stwierdzić, że ktoś nie może uczynić nic głupszego nad to, co już w tej materii osiągnął. Sferze publicznej można by jednak przynajmniej starać się zakreślić głupocie jakąś granicę, choćby tylko teoretycznie nieprzekraczalną. Teoretycznie, to słowo tutaj szczególnie zaakcentujmy, gdyż w praktyce coraz to coś nas zaskakuje, co naszej tezie przeczy. Do niedawna wydawało się, że najbardziej absurdalną inicjatywą jest KOD. Jest to, jak się kiedyś mówiło, kiedy jeszcze maturzysta coś niecoś wiedział, a magister sporo więcej: contradictio in adiecto, mówiąc językiem zrozumiałym: sprzeczność sama w sobie. A to dlatego, że samo istnienie takiej organizacji, nie mającej żadnego umocowania w mandacie społecznym, a będącej tylko inicjatywą stricte prywatną, już jest owocem demokracji, a biorąc pod uwagę wybryki, jakich się ta organizacja dopuszcza, można twierdzić, iż jest to przejaw przerostu demokracji. A wydawało się, że KOD to apogeum uwiądu intelektualnego w połączeniu ze znieczulicą na normy etyczne (choćby machinacje finansowe kierownictwa).

            A jednak tak nie jest. Wczoraj (27 I 2916) p. Struzik (PSL), marszałek województwa mazowieckiego, ponoć od 16 lat, oznajmił, że wobec w jego przekonaniu niszczącej samorząd ustawy o samorządzie, głównie z powodu zaprojektowanej kadencyjności sprawowania urzędów, zakłada Komitet Obrony Samorządu Polskiego (chyba jakoś tak to nazwał). Oczywiście nie zabraknie mu zwolenników, bo będą nimi wszyscy ci, którym tyłki przyrosły do tłustych synekur w gminach i miastach, ich pociotki i znajomkowie. Ale co to ma do rzeczy  z dobrem wspólnym?  Już nie mówić o zdrowym rozsądku i choćby ograniczonej uczciwości. A przecież pana Strusika zwykło się kiedyś uważać, za polityka zrównoważonego. Lekarz z wykształcenia, a więc żaden człowiek  ulicy, opłotków. Czyli po prostu: punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.

            Wyskoków trudnych do zaakceptowania, przy największej nawet licencji pozostawionej byłem lub aktualnym, jakimsiś tam, autorytetom, to wynurzenia pani Staniszkis, a pośród nich wysunięcie kandydatury pana  Rzeplińskiego na prezydenta RP. Oczywiście każdy może kandydować, ale akurat w tym przypadku zbyt świeże są wyczyny tego pana, by liczyć na amnezję społeczną. A więc dziwna jest to kandydatura, choć nie dziwne postawienie jej przez panią Staniszkis, która przekonana jest, iż stoi ponad wszystkimi i wszystkim. To jest wynik robienia komuś autorytetu przez określone środowiska. Nie można się dziwić, że ludzi o mniejszym samokrytycyzmie sami w to zaczynają wierzyć, że są guru i nagle, znalazłszy się na marginesie buntują się, domagając się dalszego homagium. To jest także casus Wałęsy, i wcale nie uchybiam tym porównaniem pani Staniszkis, gdyż walczy ona o podobny, co on, status autorytetu. 

            Obok indywidualnych odsłon osobliwych sposobów myślenia i dawania temu wyrazu, mamy, niestety, niemal kompletną zapaść w polityce, którą nazwałby zorganizowaną, gdyż uprawiają ją odpowiednie gremia. Najważniejszym jest parlament, u nas sejm. Przecież nie trzeba tu przypominać, kto w nim zasiada. Nikomu nie chcę ubliżać, ale pewni ludzie sami o sobie wystawiają świadectwo. Czy trzeba wymieniać nazwiska? Niestety, w gorszej kondycji jest młoda generacja posłów, często bez wychowania, kultury osobistej, o wiedzy nawet nie wspominając. Winą za to, że tacy ludzie znaleźli się  sejmie obarczyć trzeba społeczeństwo – wyborców. Dopóki takie indywidua będą w ławach sejmowych nie liczmy na nic dobrego. Nie cofną się one przed żadnym chamstwem, by przeszkadzać w pracy sejmu, a śmieszności się nie boją, bo sądzą, że są zabawni i że na tym polega ich rola w sejmie.

            Głupota jest wszakże niekiedy tak rażąca, że mimo woli podejrzewa się obcą reżyserię. Nie lubię teorii spiskowych, bo one zawsze prowadzą do łatwizny. Ale kiedy zobaczyłem w TV napis na rondzie w Gdański, przypominający złe  czasy Freie Stadt Danzig, pomyślałem sobie, czy aby tylko głupota? Przecież  Państwem Polskim kierują wszak – może nie wszyscy ale większość – ludzie, którzy dobrze wiedzą, że Auschwitz to było dzieło niemieckie, a nie jakichś nazistów, którzy wiedzą jak krwawą i smutną była ta nasza historia w tym chybionym tworze Konferencji Wersalskiej, jakim było Freie Stadt Danzig, którzy choćby pobieżnie słyszeli o Prusach, rozbiorach itd. A więc dlaczego ta tolerancja dla głupoty, a nawet jawnej dywersji?

            Patrząc na to wszystko, można rozumieć wściekły jazgot opozycji przeciwko uzdrowieniu polskiej oświaty. Tylko naród ogłupiały, a do tego dążyły wszystkie machinacje około okaleczenia szkoły polskiej w ostatnich latach, może być zapleczem takiej opozycji, jaką dziś w Polsce mamy. Przed rozbiorami także ciemnota nie pozwalała na umocnienie i uzdrowienie państwa. I wiemy, co z tego wynikło. Czyżby dziś podobne rozwiązanie miało by być w perspektywie, a nawet może w zamyśle tych, którzy własne pożytki przedkładają nad dobro Ojczyzny?

            Piramida finansowa Amber Gold wielkie przyniosła szkody zwyczajnym ludziom. O ileż gorsza dla ogółu zwanego Narodem jest piramida głupoty?