Początek?

Generał Patton powiedział do swoich żołnieży przed jedną z bitew: "Żołnierze! Nie jesteście tu po to, żeby zginąć za Ojczyznę, ale po to, żeby pomóc Niemcom zginąć za swoją".

Polska jest tam, gdzie są Polacy, zresztą jest to cecha narodów w rozumieniu cywilizacji łacińskiej. Administracje terenów zamieszkałych przez Polaków bywały różne (choć tak skundlone jak obecnie, to niemal unikat, mimo że gorzej bywało).

Tak, boję się ofiary z krwi. Konkretnie boję się, że będę patrzył jak patroszą młode pokolenie zanim zdąży wychować swoje dzieci, o siebie to akurat już się nie martwię, choć oczywiście wolałbym jakoś tak z sensem. A co do wolności - jestem wolny, zniewolenie to postawa a nie stan obiektywny, nawet w łagrach byli ludzie wolni, pisze o tym Sołżenicyn.

Czas nie jest pieniądzem (dokładnie rzecz ujmując jest tylko miarą zmiany i to jedynie na tyle, na ile najkrótsza mierzalna zmiana jest miarą czasu), ale przede wszystkim nauczycielem. Konkretnie uczy cierpliwości. Już od dwudziestu czterech lat mam świadomość (niestety, z każdym rokiem coraz bardziej przekonuję się, że zupełnie słusznie), że prawdopodobnie mojemu pokoleniu nie będzie dane doczekać własnej administracji państwowej, kierującej się prawem a nie tworzonymi Bóg wie gdzie przepisami, wolnej od ex-komuchów z rozmaitych sitw dawnych i nowych służb specjalnych trosk. Trudno, nie my pierwsi, a co gorsza, pewnie nie ostatni.

No i o to mi głównie chodzi, żebyśmy nie byli ostatni. Bo kto odbuduje cywilizację łacińską w zdychającej Europie sklerotycznych emerytów, otoczonych islamskim morzem, kiedy nas zabraknie.

Termopile mają sens, oczywiście, Wizna też. Ale istnieje chyba różnica pomiędzy Kserksesem czy Guderianem a Komorowskim ze Schetyną, co?

Rozumiem zdziwienie, ale sprawa się wyjaśni, jeżeli dodam, że bycie Polakiem nie wiąże się z urodzeniem, pochodzeniem, językiem etc., lecz wynika z konsekwentnego aktem woli konkretnego sposobu działania - zresztą odkąd w naszej historii pojawiło się pojęcie"narodu" w rozumieniu cywilizacji łacińskiej, to zawsze tak było, vide archetyp sienkiewiczowskiego Ketlinga czy Michałka.

Sam mam przyjaciela, Brytyjczyk od pokoleń (coś z 600 lat), słowa po polsku nie mówi, a nie tylko chciał tu mieszkać i czuje się Polakiem, ale jeszcze w dodatku spokojnie można go za Polaka uważać - sposób myślenia, system wartości etc.

W tym sensie można również z bycia Polakiem zrezygnować, świadomie i konsekwentnie idąc na łatwiznę, wpadając w płytki koniunkturalizm, rezygnując z orientacji etycznej (co jest dobre, co jest złe) - krótko mówiąc, rezygnując z podstaw cywilizacji łacińskiej, bo jedynie w tych ramach można w ogóle mówić o narodzie (zwracam uwagę, że "naród wybrany" jest pojęciem religijnym, zaś cywilizacja żydowska jest cywilizacją typu sakralnego, łacińska zdecydowanie nie).

Reasumując, "polskość" w tym ujęciu to domena świadomych elit, zaś jej transmisja na następne pokolenia to sprawa wychowania, a konkretnie kształtowania podstaw w oparciu o stabilny, konkretny system wartości.

Zdarza się, że człowiek upada, traci ten kompas, ale jeżeli ma głęboko wszczepione fundamenty, to zawsze jest szansa powstania (vide sienkiewiczowski Kmicic).

Raczej bym się martwił, czy te 5% to nie przesadny optymizm czasem...