Wspomnienie

- Ktoś mądry powiedział, że jeden procent talentu + 99% pracy składa się na efekt końcowy. Ja myślę, że to oczywiście jest przesadą. Trzeba mieć jakąś iskrę bożą, ale z pewnością sama iskra nie wystarcza i trzeba zapału – słowem trzeba rozniecić tę iskrę.- Źródło: czat portalu Wirtualna Polska, 27 grudnia 2000 Minęła kolejna rocznica śmierci Czesława Niemena, a w mediach CISZA.... Czyż nie dziwna ta Polska, czyż nie dziwne te media? Czyz nie dziwny jest ten swiat?.... Siedemnastego stycznia 2011 roku minęła siódma rocznica śmierci Czesława Niemena. Wielkiego człowieka, o przeogromnym talencie, ogromnym dorobku artystycznym i ponadczasowym wkładzie w polską kulturę i sztukę. Do Polski przyjechał z rodzicami na początku 1958 roku, jako dziewiętnastoletni chłopak. Rodzina Wydrzyckich (bo tak brzmi prawdziwe nazwisko Czesława Niemena, o którym mowa) do kraju wróciła w ramach tak zwanej repatriacji i zamieszkała w Gdańsku. Czesław rozpoczął naukę najpierw w średniej szkole muzycznej, potem się edukował na Gdańskiej Akademii Muzycznej, której jest absolwentem. Debiutował jeszcze pod koniec lat pięćdziesiątych. Na początku jako amator występował między innymi w studenckim klubie Żak" w Gdańsku. W 1963 roku rozpoczął współpracę z "Niebiesko-Czarnymi". Wtedy to zaczęła się kariera na całego, płyty, nagrania, występy w całej Europie że wspomnę chociażby Francję, Włochy czy Niemcy, tam też nagrywa płyty, zyskuje uznanie słuchaczy i krytyków, uznanie na miarę swego talentu. Przełomowym krokiem w jego karierze był rok 1967 kiedy to na festiwalu w Opolu z zespołem „Akwarele” zdobywa Grand Prix (wtedy to się nazywało Nagroda Prezesa PR i TV), ponadczasową piosenką "Dziwny jest ten świat", która do dzisiaj jest sztandarowym polskim protest-songiem i krzykiem pokoleń. W tymże też roku wydał swój pierwszy longplay, który jako pierwsza polska płyta otrzymał miano "Złotej płyty". Czesław Niemen wydał podczas swego życia ponad dwadzieścia longplayów i tyleż samo singli i mini albumów. Dodając do tego płyty wydane po jego śmierci z jego twórczością, płyty nagrane przez innych artystów na jego cześć oraz ogromne ilości taśmy w studiach i archiwach z muzyką teatralną czy filmową, nie będzie przesadą z mojej strony, jeśli powiem, iż był to największy polski artysta naszych czasów. Komponował utwory rockowe i jazzowe, był prekursorem big-beatu. Do 1967 r. był członkiem Niebiesko-Czarnych, później kierował własnymi zespołami: Akwarele, Niemen-Enigmatic oraz Grupa Niemen. Występował również jako solista. Jego największe przeboje to: "Pod papugami", "Czy mnie jeszcze pamiętasz", "Dziwny jest ten świat", "Sen o Warszawie". Tworzył także muzykę teatralną i filmową, m.in. do filmu "Wesele" Andrzeja Wajdy. W swoich utworach wykorzystywał teksty Cypriana Kamila Norwida, Adama Asnyka i Kazimierza Przerwy-Tetmajera. - Człowiek w moim wieku mniej sam siebie akceptuje i właściwie to bardziej jest skłonny sprzedawać swoje wytwory wyobraźni, a twarz chować w cieniu pod chmurą kapelusza.- Opis: o niechęci do pozowania do zdjęć. Źródło: czat portalu Wirtualna Polska, 27 grudnia 2000 - Jeśli przez lata między dwojgiem ludzi powstaje więź, zrozumienie, wzajemne wyczuwanie się i ta całość zostanie naruszona, osamotnienie jest tym bardziej dojmujące.- Autor: Małgorzata Niemen, Zwierciadło, nr 5/1927, maj 2007 W ostatnich latach życia koncentrował się na pracy we własnym studiu muzycznym. W swych kompozycjach chętnie wykorzystywał instrumenty elektroniczne i syntezatory. Na muzykę młodego pokolenia patrzył z rezerwą. - Dzisiaj wydaje się, że nie trzeba mieć żadnego pojęcia o śpiewaniu, żeby śpiewać. Rynek zachłysnął się czymś, co jest jedną wielką balangą. Zapanowała pląsomania w takt fokstrota na cztery. I każda próba odejścia, szczególnie w tekstach, od tematu damsko-męskiego jest nie do przeskoczenia, ponieważ media odmawiają publikacji - powiedział w jednym z wywiadów. Oprócz muzyki, Niemen tworzył też prace plastyczne. Rysował od dziecka, później szczególnie zainteresowała go grafika komputerowa. W 2001 r. przeznaczył część swoich prac na licytację. Dochód z aukcji został przeznaczony dla Polskiej Akcji Humanitarnej na kupno sprzętu edukacyjnego dla szkół na Litwie. Czesław Niemen zmarł 17 stycznia 2004 r. w Warszawie. Podczas pogrzebu na warszawskich Starych Powązkach artystę żegnało 3 tysiące ludzi. - My byliśmy z Czesławem ponad 30 lat, jego brak jest jak brak ręki. Pomału staram się odnaleźć w tym wszystkim. Na początku otaczało mnie coś w rodzaju ciemnego smogu – poruszałam się, uśmiechałam, rozmawiałam, ale to byłam druga ja. Do dzisiaj jestem podwójna.- Autor: Małgorzata Niemen, Zwierciadło, nr 5/1927, maj 2007 ....Dziwny jest ten świat gdzie jeszcze wciąż mieści się tyle zła. I dziwne jest to, że od tylu lat człowiekiem gardzi człowiek...(...). Popiersie w Alei Sław na Skwerze Harcerskim zródło: materiały z sieci