Na kłopoty Gocłowski

Kiedy pojawia się krytyka osób, które poręczyły za prezydenta Sopotu Jacka Karnowskiego platforrmersi dzielnie odpierają zarzuty.

Gdy już zostaną przyparci do muru podejrzeniami, że ten list to pewnie wymysł Tuska i Schetyny ratujących koleżkę, a podpisani pod nim to sami członkowie bądź sympatycy PO, pada magiczne, powalające hasło
No, a arcybiskup Gocłowski chamy to pies?

Tu właśnie widzimy, w jakim celu salon michnikoidów produkował, mianował i hołubił autorytety. Jednym z ich zadań było seryjne podpisywanie zaordynowanych listów, protestów, apeli i paraliżowanie przeciwników samymi „wielkimi” nazwiskami.

Gdyby na podwórku ojca Rydzyka doszło do afery podobnej do tej z wydawnictwem Stella Maris to zapewne redemptorysta wylądowałby dawno w jakiejś afrykańskiej misji.

Milionowe przekręty i pranie brudnych pieniędzy wespół z komunistami to jednak za mało by uszczknąć coś z wielkiego autorytetu hierarchy.

Dawniej bywało jednak różnie i sam arcybiskup Gocłowski poddawany był wymagającym i trudnym próbom.

Kiedy Gazeta Wyborcza postanowiła zniszczyć prałata Jankowskiego metropolita gdański ociągał się zbyt długo z reakcją. Wtedy media obiegł obraz z komornikami zajeżdżającymi pod siedzibę głowy gdańskiego kościoła w celu zajęcia mebli i samochodów.

Dwa dni później ksiądz Jankowski opuścił na polecenie swojego przełożonego kościół św. Brygidy, a swą decyzję hierarcha ogłosił we wszystkich mediach. Sprawa komorników i afery ucichła.

Podobny komorniczo-medialny atak i przypominanie afery Stella Maris nastąpił w czasie zmasowanego ataku na Radio Maryja i apelu do Papieża o ukaranie wrażego księdza z Torunia.

Wówczas arcybiskup Gocłowski zaliczył wszystkie media ze swym potępiającym orędziem i jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki z mediów zniknęli okropni komornicy.

Dlatego też podpisy po czymkolwiek takich osób jak arcybiskupi Gocłowski czy Życiński zwany przez niektórych nie wiedzieć czemu „Filozofem” mnie wcale nie powalają.
Przykro to wyznać członkowi Kościoła, ale jest wręcz przeciwnie.
Je wtedy nabieram pewności, że to znowu jakaś śmierdząca sprawa