"Tyleś razy we krwi skąpana" A dziś brata znów zabija brat! "Ojczyznę wolną racz nam wrócić Panie!"

"Poprzez Kraj przeszedł okrzyk grobowy,
Kiedy kat podniósł znów krwawą dłoń.
Pozostały sieroty i wdowy,
Ojców, mężów nastąpił zgon..."

OJCZYZNO MA

Poprzez Kraj przeszedł okrzyk grobowy,
Kiedy kat podniósł znów krwawą dłoń.
Pozostały sieroty i wdowy,
Ojców, mężów nastąpił zgon.
Ojczyzno ma, tyle razy we krwi skąpana,
Ach, jak wielka dziś Twoja rana,
Jakże długo cierpienie Twe trwa.
Tyle razy pragnęłaś wolności,
Tyle razy tłumił ją kat,
Ale zawsze czynił to obcy
A dziś brata zabija brat
Ojczyzno ma...
Biały Orzeł znów skrępowany,
Krwawy łańcuch zwisa u szpon,
Lecz już wkrótce zostanie zerwany
Bo wolności uderzył dzwon
Ojczyzno ma...
O, Królowo Polskiej Korony,
Wolność, pokój i miłość racz dać,
By ten naród boleśnie dręczony,
Odtąd wiernie przy Tobie trwał!
O Matko ma,
Tyś Królową polskiego narodu
Tyś Wolnością w czasie niewoli
I nadzieją, gdy w sercach jej brak
Ojczyzno ma...

Po zamordowaniu przez SB ks. Jerzego, powstała zwrotka:

Nowy ból przeszył serca Polaków
Pasterz-Kapłan przelał swą krew,
Abyś ty mógł żyć w Wolnej Ojczyźnie,
Bez cierpienia, bólu i krat
Ojczyzno ma...

W pierwszych tygodniach stanu wojennego, w grudniu 1981r. w Krakowie, kleryk Karol Dąbrowski, napisał pieśń „Ojczyzno ma”. Na prośbę ks. Jerzego, zaśpiewał ją w Warszawie na Mszy Św. za Ojczyznę, w kościele Św Stanisława Kostki zespół „Michael”. Wkrótce Ojczyzno ma stała się powszechnie śpiewaną także w różnych wersjach tekstu.

Pieśń Konfederatów Barskich
/z dramatu Ksiądz Marek, Juliusz Słowacki/

Nigdy z królami nie będziem w aliansach,
nigdy przed mocą nie ugniemy szyi,
bo u Chrystusa my na ordynansach,
słudzy Maryi.

Więc choć się spęka świat i zadrży słońce,
chociaż się chmury i morza nasrożą,
choćby na smokach wojska latające -
nas nie zatrwożą.

Bóg naszych ojców i dziś jest nad nami,
więc nie dopuści upaść w żadnej klęsce,
wszak póki On był z naszymi ojcami,
byli zwycięsce.

Więc nie wpadniemy w żadną wilczą jamę,
nie ulękniemy przed mocarzy władzą
wiedząc, że nawet grobowce nas same
Bogu oddadzą.

Ze skowronkami wstaliśmy do pracy
i spać pójdziemy o wieczornej zorzy,
ale w grobowcach my jeszcze żołdacy
i hufiec Boży.

Bo kto zaufał Chrystusowi Panu
i szedł na święte kraju werbowanie,
ten de profundis z ciemnego kurhanu
na trąbę wstanie.

Bóg jest ucieczką i obroną naszą,
póki On z nami, całe piekła pękną -
ani ogniste smoki nie ustraszą,
ani ulękną.

Nie złamie nas głód i żaden frasunek,
ani zhołdują żadne świata hołdy,
bo na Chrystusa my poszli werbunek,
na jego żołdy.

Pozdrawiam świątecznie.

p.s.
Jakoś nic innego mi nie przychodzi di głowy w Dzień Niepodległości.