Tęsknota za światem, który ginie. Czy bezpowrotnie?

Ludzie starsi często zdumiewają się niezrozumieniem wielu młodych dla spraw jeszcze tak do niedawna oczywistych. Nie chodzi tylko o lekceważenie norm grzecznościowych, ale w wiele większym stopniu o beztroskę w stosunku do rzeczy zasadniczych, takich jak małżeństwo, rodzina, miejsce w społeczeństwie, zresztą także ono samo. Jednym z wyrazów takich postaw jest moda na single. Bez zastanowienia co dalej z tym zrobić, bo przecież człowiek z biegiem lat, kiedy już na wszystko za późno, niekiedy boleśnie odczuwa los samotnej wyspy. Powyższe dotyczy nie tylko jednostki. Taka, w wyrazie swym, pogardliwa dezynwoltura w stosunku do wszystkiego, co uchodzi, czy kiedyś uchodziło za obowiązującą normą, w życiu prywatnym i zawodowym daje dziś znać o sobie i zdaje się mieć dziś rząd dusz dyktowany przez autorytety z nadania, nie zaś z wewnętrznych kwalifikacji. Dotyczy to w pierwszym rzędzie polityków z górnej półki. Niestety!

Ostatnio czytamy: „Prezydent Francji Emmanuel Macron w wystąpieniu w Parlamencie Europejskim zapowiedział, że chce wpisać prawo do aborcji do europejskiej Karty Praw Podstawowych”.

Europosłanka Jadwiga Wiśniewska skomentowała to w następujący sposób:

„To kuriozalny pomysł i ewidentny ukłon w kierunku lewicowo-liberalnych elit. W Karcie Praw Podstawowych UE, w art. 2 znajduje się zapis, że „każdy ma prawo do życia”. Nie widzę tam miejsca dla aborcji, która nie jest i nigdy nie była powszechnym prawem człowieka i nie jest objęta żadnym prawnie wiążącym traktatem międzynarodowym. To prawo do życia jest podstawowym prawem, z którego wywodzą się wszystkie inne prawa. Karta Praw Podstawowych nie wymaga „odnowy”, jak mówił Macron, ale wypełniania jej zapisów”.

Koniecznie trzeba tu dodać, że prawo do życia nie wynika żadnej ustawy, ani umowy, lecz z samej istoty życia, która wymyka się sprawczości ludzkiej. Nie jest nią bowiem prokreacja, będąca tylko sposobem przekazywania życia.

Z kolei Magdalena Łysiak (Niezależna.pl) przypomina postanowienia Konferencji w Wannsee z 20 stycznia 1942 r., gdzie zadecydowano o tzw. Endlösung der Judenfrage, czyli mordu na całym narodzie żydowskim:

„Konferencja w Wannsee nie zadecydowała o losie Żydów, on już był przesądzony. Sprawiła jedynie, że państwo niemieckie zaangażowało cały swój potencjał w mordowanie własnych obywateli pochodzenia żydowskiego i z innych europejskich krajów. Machina biurokratyczna III Rzeszy została uruchomiona – zaczęto planować kolejność, ustalać lokalizacje obozów i je budować oraz (co jest najbardziej przerażające) planować grabież mienia zamordowanych. Ofiary miały ginąć szybko i generować dla III Rzeszy zysk z pozyskanego złota dentystycznego, ściętych włosów czy zlicytowanego mienia”.

I znowu nie wszystko tu powiedziano, gdyż także ze szczątków mordowanych ludzi umiała III Rzesza zbierać profity, z włosów ofiar, ich mielonych kości… Bestialstwo ma zawsze podobny wymiar, czy jeśli projektuje je Hitler, Macron lub inny współczesny samozwańczy pan życia i śmierci.

Projekt Macrona i postanowienia w Wannsee różni głównie to, że naziści podeszli do problemu po gospodarsku i postanowili zagospodarować nawet włosy zabijanych ofiar. Nie wiem jak jest z resztkami wydzieranych z łon matek, może lepiej kobiet, dzieci?

Trzeba będzie się zastanowić, czy człowiek, wierzący lub nie, ale uznający bezwzględne prawo do życia dla każdego, może zaakceptować swoje miejsce w Unii Europejskiej?

„Oczywiście pomysły takiego Macrona, w końcu prezydenta ongiś „najstarszej córy Kościoła”, więcej ważą niż występy pana Grzegorza Brauna, ale i one nie przystają do tego, co ongiś uważano za non decet w polityce. Ów członek sejmu polskiego namawiał do ataku na ministra. Chce "obywatelskiego zatrzymania". Poseł Konfederacji Braun od dawna atakuje rządową politykę walki z pandemią koronawirusa. „Tym razem, do sprzeciwu wobec maseczek, dołożył namawianie do fizycznego rozprawienia się z konkretnym ministrem. Aż trudno w to uwierzyć!”- stwierdza Michał Kowalczyk (Niezależna.pl). Za odrzucenie prośby wicemarszałka Sejmu o założenie maseczki i promowanie książki "Fałszywa pandemia" został wykluczony z obrad Sejmu. Z kolei na jednym z wieców popisał się diatrybą: Gdyby minister choroby i nagłej śmierci Niedzielski znalazł się w zasięgu waszego wzroku, to myślę, że uzasadnione będzie rozważenie ujęcia vel zatrzymania obywatelskiego. Doszło do tego w Jeżowem za sprawą pani Karoliny, stamtąd salwował się ucieczką”.

Poseł Braun, gdzie tylko może atakuje władzę, znieważając ludzi ją sprawujących. Podobnie, jak w przypadku Sterczewskiego nie ma i tu prawa, które by ludzi pomiatających porządkiem prawnym RP eliminować z życia politycznego. Zwykle warcholstwo uzasadnia się demokracją. Ale zapomina się dodać, ze jest to demokracja w rodzaju tej dawnej, szlacheckiej z liberum veto. Wiadomo, jakie były tego owoce.

Wprowadzenie stanu wyjątkowego na pograniczu z Białorusią także spotkało się ze sprzeciwem opozycji, może nie tylko tej totalnej, bo głosowali przeciw także inni. To jest typowy przykład torpedowania nawet najniezbędniejszych działań rządu, gdyż taka decyzja miała szerokie uzasadnienie, jednak potrzebna była, może nawet głównie, by nie dopuszczać na ten teren dziennikarzy i posłów, z których wielu siało zamęt i zakłócało pracę służb. W dodatku ci ostatni domagali się ujawnienia nazwisk działających na granicy funkcjonariuszy, co można poczytać jako zamiar narażanie ich i ich rodzin na odwet terrorystyczny. To są wydarzenia bez precedensu mające cechy aktywnej wrogości wobec państwa. Z kolei żądanie wezwania na granicę Frontexu komentuje Katarzyna Gójska w następujący sposób: „W Sejmie jak zaklęcie było powtarzane, że trzeba wezwać Frontex. Nie wiem, czy naprawdę posłowie nie wiedzą, czym jest ta agencja i jakimi siłami dysponuje. Z tych wypowiedzi można wywnioskować, że Frontex to jakaś potężna armia, a to na UE jakieś tysiąc urzędników, którzy sami granic nie strzegą, tylko posiłkują się strażą graniczną państw UE. Te zaklinania, że nie ma Frontexu, są śmieszne”. Może jednak nie tyle śmieszne, co infantylne, a infantylizm w tak poważnych sprawach nie jest śmieszny, ale godny potępienia.

A już tragicznie jest, kiedy ktoś zabierający głos z parlamencie nie wie do końca o czym mówi, a przecież porusza sprawę arcyważną nie tylko dla rządu, ale dla każdego z nas. Oto wynurzenia posłanki lewicy Anny Marii Żukowskiej:

Uważamy, że nie jest konieczne wprowadzanie tak mocnych obostrzeń, które ograniczają prawa człowieka, prawo do informacji, immunitetów, korespondencji, cenzury prewencyjnej, niedopuszczanie mediów. To są bardzo poważne rzeczy”. Owszem są poważne, dlatego nie wolno o nich mówić niepoważnie. Bo dalej ta sama osoba stwierdza:

„Każdy z nas się boi. Natomiast ten strach nie może nam przesłaniać tego, że musimy przestrzegać praw człowieka. Jesteśmy państwem silnym, które w swojej historii przyjęło już uchodźców i nic się z tego powodu nie stało. Świat się nie zawalił, Polska się nie zawaliła, a teraz boimy się trzydziestu kilku osób. Nam pomagano w czasie wojny, kiedy my uciekaliśmy, a my jesteśmy również do tego zobowiązani, bo jesteśmy ludźmi. Staramy się zachować solidarnie i Polska powinna rozpatrzeć wnioski złożone przez tych ludzi”.

Człowiek oczy przeciera czytając takie gaworzenie. Nie wymaga ono komentarza. Kto jak kto, ale poseł nie powinien kłamać. O jakie 30 osób tu chodzi? Czy można w ten sposób legalizować szturm na granicę, w dodatku nie tylko polską, czy można usprawiedliwiać fizyczne atakowanie straży granicznej, ranienie jej funkcjonariuszy? Czy można tolerować łamanie prawa w sposób najbardziej cyniczny aranżowany przez watażkę w Mińska? I czy taka jest rola polskiej posłanki? Spójrzmy na to bez emocji, bez nienawiści do tych, którzy Polską legalnie rządzą i ją osłaniają. A co pani Żukowska wie o tym, jak „Nam pomagano w czasie wojny, kiedy my uciekaliśmy”. Czy pani Żukowska wtedy uciekała? Ja uciekałem, dlatego nie rozumiem dlaczego ktoś, kto uważa siebie za polityka używa tak cienkich chwytów demagogicznych.

Wszystko o czym wyżej piszę dotyczy wyczynów polityków, od prezydenta dużego europejskiego kraju po ludzi, którzy psim swędem dostali się do polityki Jedni warci drugich. A w sumie taniec na grobie naszego świata, który powoli mości sobie w nim miejsce. Naszego! A jaki będzie ten co nadchodzi?