Moja chata z kraja

Rozlegają się w mediach głosy kwestionujące zajmowanie się sprawami ruchu LGBT jako tematem zastępczym. Ich zdaniem na agendzie powinny znależć się tamaty  istotne takie jak podatki na przykład. Takie głosy są owocem błędu antropologicznego i błędnego pojmowania wspólnoty. Celem wspólnoty nie są działania ekonomiczne bo człowiek to nie homo oeconomicus, a działania ekonomiczne to dziedzina środków, a nie celów. Celem wspólnoty jest jej przetrwanie i utrzymanie i rozwój jej potencjału kulturowego. Działania wykorzystujące ruch LGBT do rozbijania wspłnoty poprzez zniszczenie relacji na których wspólnota się opiera wymaga zdecydowanego przeciwdziałania. 

W tygodniku "Do Rzeczy" Marcin Wolski pisze:

"Mój niepokój budzi zupełnie co innego. Przesadna bojaźń większości przed agresywną mniejszością.żeby było jasne,, nie pochwalam działań chuligańskich, choć zdaję sobie sprawę, że przeciwnik dokłada wielu starań, by je sprowokować./.../
Sukcesy  różnej maści mniejszości, które praktycznie sterroryzowały Zachód, wzięły się z bojaźliwości społeczeństwa, niechęci do konfliktu i naiwnej wiary, że wystarczy ustąpić w  mało znaczących kwestiach, a osiągnie się błogosławiony święty spokój. Otóż nie, każde z ustępstw powoduje jedynie  eskalację dalszych żądań. Nauczeni  doświadczeniami innych krajów powinniśmy przy każdej okazji podkreślać - żadnych ustępstw nie bedzie, a o małżeństwach jednpłciowych czy o adopcji dzieci lepiej zapomnieć."

Mam jedną uwagę co do opinii Wolskiego - kwestia LGBT, jak już zaznaczyłem na początku, nie jest żadną "mało znaczącą kwestią", w której można ustąpić.

Za uleganiem pokusie świętego spokoju stoi błędna strategi życiowa wyrażającaię frazą "Moja chata z kraja", być może mająca korzenie w mentalności chłopa pańszczyźnianego. Jest to strategia niebezpieczna dla ludzi ją wyznających. Jeżeli przyjrzymy się strategiom stosowanym w przyrodzie, to przykłady ryb, które skupiają się w ławicę, lub ptaków, które tworzą zwarte stado, by utrudnić atak drapieżnika, pokazują jaka strategia jest naprawdę skuteczna.

Lecz należy wziąć pod uwagę, że żeby skłonić społeczność do zdecydowanej reakcji, niezbędna  jest także zdecydowana reakcja aparatu państwa.