Nie ma złych

 Napisałem już parokrotnie, że Żyd to dobry człowiek. http://niepoprawni.pl/comment/1446349#comment-1446349

http://niepoprawni.pl/comment/1457849#comment-1457849

Podobnie powiedział jeden mądry rabin – że nie ma złych Żydów.

Podobnie jest i z Polakami – nie ma złych Polaków. Polak jest dobrym Polakiem. Jak Polak przestaje być dobrym Polakiem, sam się wynarodawia. W ogóle przestaje być Polakiem. Dobry Polak może to tylko pokazać ofiarą i poświęceniem dla dobra Ojczyzny, pracą i walką, krwawicą i krwią przelewaną po ofiarę życia gdy  trzeba pokazać, że dobro kochanej jest dla nas ważniejsze jak własne; dla dobra wspólnego należących do jego Narodu, a więc i obywateli jego Państwa, będącego takim dobrem wspólnym pierwszoplanowym.

Żyd też, gdy przestaje być dobrym Żydem, jest żadnym Żydem.

Również katolik jest dobrym katolikiem (nie żadnym tam wierzącym i praktykującym). Bo nie ma złych katolików. Katolik, który nie jest dobrym katolikiem, jest żadnym katolikiem (to, że jest wierzący trudno udowodnić; to, że praktykującym znów zbyt łatwo, bo można tylko oceniać zewnętrznie. Być dobrym katolikiem prawdziwie, to tylko wykazywać to i na codzień, i od święta, i w pracy, i w walce – wykazywać  czynem typowym dla dobrych katolików, czynem miłości prawdziwej, wyrażanej ofiarą z siebie, braniem na siebie ciężarów bliźniego w potrzebie, przebaczaniem z braniem na siebie winy swojego winowajcy, pomocą dla niego w dobru i dla dobra, dla „równania w górę”, by wzrastał do pełni swoich możliwości życiowych).

Można patrzeć jeszcze szerzej – bo nie ma złych ludzi. Kiedy człowiek przestaje być dobrym człowiekiem, w ogóle przestaje być człowiekiem. O nim można powiedzieć tylko, że urodził się człowiekiem, ale jego przynależność do rodzaju ludzkiego jest tylko formalna, zewnętrzna, pozorna – że tak naprawdę, to człowiekiem nie jest.

Można też spojrzeć na własne podwórko. Nie ma złych Niepoprawnych. Jak bloger, czy komentator zatraca swoją tożsamość Niepoprawnego Politycznie, jak sprzeniewierza się samej istocie naszej Niepoprawnej Misji, naszej idei niepoprawności, to może nawet pisać na pozór piękne, patriotyczne, czy katolickie teksty, ale w ogóle to przestaje być Niepoprawnym.

Wymienione tu osoby nie są już tymi, za które by chciały uchodzić, a mimo to trwać w swoich patologiach, żyć ze swoimi sprzecznościami wewnętrznymi. Jednak naprawdę, to są tym, co wyraża charakteryzujące ich odstępstwo – np. zdrajcą, przestępcą, grzesznikiem, czy degeneratem, lewakiem-poprawnopolitycznym-kłamcą-trollem – zawsze w jakimś stopniu bestią w ludzkiej skórze - bestią, przed którą najpierw się trzeba obronić, dalej przywrócić sprawiedliwość i ustanowić zabezpieczone przed patologią prawo chroniące dobrych, a dopiero potem dać jej szansę na powrót do społeczności ludzi, dać jej  szansę na bycie człowiekiem (odpowiednio Polakiem, Żydem, katolikiem, Niepoprawnym).

W każdej wspólnocie, czy społeczności, jak ktoś zatraca swoją tożsamość, staje się jej zakałą, jej wrogiem wewnętrznym. Zwalczenie takiego wroga, odcięcie się od niego, jest sprawą pierwszoplanową, bo wróg wewnętrzny jest groźniejszy od wroga zewnętrznego, bo wróg wewnętrzny to tyle, co demoralizacja, a bez wspólnej, najwyższej jaką znamy moralności w życiu publicznym ład społeczny nie istnieje.