PIENIĄDZE, ALBO SUWERENNOŚĆ

Każdy obywatel oprócz zagwarantowanych praw ma również obowiązki zapisane w Konstytucji RP. Nie ma ich zbyt wiele, a na pewno nie ma tam obowiązku czucia się Polakiem odpowiedzialnym za los ojczyzny. Jednym słowem ktoś, kto nie czuje się Polakiem i nie doznaje czegoś takiego jak związek z naszym narodem może spokojnie  ubiegać się o najwyższe stanowiska w państwie. Nie muszę chyba dodawać, że powierzenie władzy w Polsce komuś kto nie czuje się Polakiem byłoby czymś głupim i nieodpowiedzialnym, ale pod warunkiem, że wyborcy wiedzieliby, iż głosują na kogoś, kto związku z Polską nie czuje. Czy haniebna reakcja przedstawicieli totalnej opozycji na raport o reparacjach zaprezentowany 1 września wystarczy, aby Polacy przejrzeli na oczy? Czy zrozumieją w końcu, że Niemcom lepiej kalkuluje się wspieranie zdrajców Polski i wywindowanie ich do władzy niż płacenie reparacji? Biorąc pod uwagę kwotę której domaga się Polska, trzeba stwierdzić, że tańszych parobków Niemcy nigdzie nie znajdą.    
Wybory, które odbędą się w przyszłym roku będą tak naprawdę bitwą o naszą suwerenność i może warto szerzej uzasadnić dlaczego nazywam Tuska niemieckim delegatem ds. obalenia polskiego rządu.

Bardzo często cytowane są słowa Tuska z 1987 roku: Polskość to nienormalność. Warto chyba jednak trochę rozszerzyć ten cytat. On na łamach „Znaku” pisał wtedy, że polskość jest dla niego niechcianym tematem i tak to uzasadniał: Jest jakiś tragiczny rozziew w polskości – między wyobrażeniem a spełnieniem, planem a realizacją. Jest ona etosem pechowców, etosem przegranych i zarazem niepogodzonych ze swą przegraną. Wolność jest w nim wartością najwyższą, porywa się na czyny wielkie z mizernym zwykle skutkiem. Polskość w rzeczy samej jest nieadekwatną do ponurej rzeczywistości projekcją naszych zbiorowych kompleksów. Piękniejsza od Polski, jest ucieczką od Polski tej na ziemi, konkretnej, przegranej, brudnej i biednej. I dlatego tak często nas ogłupia, zaślepia prowadzi w krainę mitu. Sama jest mitem.

Najdelikatniej mówiąc z tych słów przebija wyraźna niechęć do Polski i polskości, ale czy możemy mieć o to pretensje do Tuska? Czy można obwiniać człowieka o to, że tak naprawdę czuje się Niemcem, ale z wiadomych powodów nie może tego głośno powiedzieć? Wiemy od samego Tuska, że w jego domu rodzinnym kolędy śpiewało się po niemiecku. Wiemy również, że jego dziadek służył w wermachcie. W 2008 roku nieżyjąca już matka Tuska w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” wyznała: Ja chciałam wyjechać, bo dzieci w szkole swastyki na tornistrze mi rysowały. Słabo mówiłam po polsku, więc przedrzeźniały mnie. Czy dorastając w takim domu i wysłuchując tego rodzaju opowieści Tusk mógł poczuć się Polakiem? Nie mógł i nie można czynić mu z tego powodu zarzutów. Zresztą on sam w przypływie szczerości kiedyś przyznał, że nie czuje się Polakiem. W październiku 2017 w Katalonii odbyło się nieuznawane przez rząd Hiszpanii referendum, w którym Katalończycy opowiedzieli się za niepodległością. Ówczesny szef Rady Europejskiej Donald Tusk zwrócił się wówczas do przywódcy Katalonii Carlesa Puigdemonta, aby ten nie ogłaszał niepodległości. Powiedział: Apeluję do pana nie tylko jako szef Rady Europejskiej, ale jako osoba, która mocno wierzy w motto UE: zjednoczeni w różnorodności. Apeluję jako członek mniejszości etnicznej i regionalista, jako człowiek, który wie, jak to jest być uderzonym policyjną pałką, jako były premier wielkiego, europejskiego kraju. Do dziennikarzy mówił z kolei: Mam dużo empatii w sobie jako przedstawiciel mniejszości etnicznej, jako Kaszub z moimi doświadczeniami polskimi wiem co znaczy takie dążenie do niepodległości. Jak więc widzimy Tusk ma tylko „doświadczenia polskie”, więc nigdy od niego nie usłyszymy słów: Jestem Polakiem, więc mam obowiązki polskie.

Żyjemy w wolnym kraju i Tusk może czuć się kim tylko zechce. Jednak nie możemy spokojnie przejść obok jego wypowiedzi, w których wyraźnie daje do zrozumienia, że jego związki z Polską ograniczają się tylko do „doświadczeń polskich”. Pamiętajmy, że nie tylko dla Niemiec, ale i Rosji ktoś o takim stosunku do Polski i polskości jak Tusk był, jest i zawsze będzie idealnym materiałem na namiestnika sprawującego w Polsce władzę w imieniu Berlina lub Moskwy. Jeżeli stanie się tak, że w wyniku przyszłorocznych wyborów władza wpadnie w łapy totalnej opozycji z führerem Tuskiem na czele to kolokwialnie mówiąc, jeśli chodzi o suwerenność Polski będziemy mieli pozamiatane. Kolejne sondaże ciągle pokazują nam PiS na prowadzeniu, ale widzimy również, że maleją szanse na uzyskanie większości w parlamencie. Czy możemy liczyć na to, że w Polakach obudzi się instynkt przetrwania jako wolny naród żyjący w suwerennym państwie? Czy nasze społeczeństwo zdaje sobie sprawę ze śmiertelnego zagrożenia? Czy jest w stanie ujrzeć w Tusku to kim tak naprawdę jest i czyje interesy reprezentuje? Na te pytanie otrzymamy odpowiedź już za rok.

Przez pierwsze tygodnie wojny na Ukrainie sądziliśmy, że oto na naszych oczach zakończył się niemiecki sen o europejskim superpaństwie całkowicie podporządkowanym Berlinowi. Mówiliśmy i pisaliśmy, że to, do czego doprowadzili Niemcy we współpracy z Rosją Putina pozbawia ich conajmniej na dziesięciolecia marzeń o hegemonii w Europie. Twierdziliśmy, że Niemcy utracili moralne prawo do przewodniczenia czemukolwiek i komukolwiek. Tymczasem winowajcy, a przynajmniej współwinowajcy wielkiego kryzysu wywołanego wojną na Ukrainie postanowili uciec, ale do przodu. Kanclerz Niemiec Olaf Scholz już otwarcie mówi o przewodniej roli Niemiec w Europie i świecie nie poczuwając się do żadnej winy i odpowiedzialności za wielowymiarową tragedię, do której doprowadzili. Niemcy wojnę, do której walnie się przyczynili perfidnie chcą wykorzystać do przyspieszenia budowy swojej hegemonii w Europie.  W poniedziałek 29 sierpnia podczas wykładu na Uniwersytecie Karola w Pradze Scholz mówił:  Doświadczenie minionych miesięcy pokazuje przecież, że blokady można pokonać, europejskie reguły da się zmienić, jeśli trzeba, również w tempie przyspieszonym. I nawet same Traktaty Europejskie nie są wykute w kamieniu. Jeśli wspólnie dojdziemy do wniosku, że Traktaty muszą zostać zmienione, by Europa mogła iść naprzód, wówczas powinniśmy to zrobić. […] Odpowiedzialność Niemiec za Europę polega moim zdaniem na tym, że razem z naszymi sąsiadami wypracowujemy rozwiązania i wspólnie decydujemy. Dlatego zaproponowałem stopniowe przejście do większościowego podejmowania decyzji we wspólnej polityce zagranicznej, ale także w innych dziedzinach, np. w polityce fiskalnej.

Jak więc widzimy Niemcy likwidując prawo weta chcą narzucać swoją wolę innym państwom nawet jeżeli to będzie wbrew interesom tych państw.  O tym, co dla kogo jest dobre będzie decydował Berlin. Scholz uważa, że Niemcom należy się jeszcze więcej władzy. Najlepiej skomentował to europoseł Jacek Saryusz-Wolski pisząc na Twitterze: Kanclerz Niemiec, które sprowadziły tyle nieszczęść na UE, kryzysy imigracyjny, energetyczny, rosyjską wojnę, pukając w dno od spodu, po kompletnej utracie wiarygodności, jak gdyby nigdy nic proponuje zmiany ustrojowe UE, które dadzą Niemcom więcej władzy. Ale to jeszcze nie wszystko, ponieważ przemawiając w Pradze Scholz precyzyjnie wyjaśnił jak Niemcy będą dyscyplinowały te państwa, które sprzeciwią się hegemonii Niemiec. Właśnie ten plan jest dzisiaj testowany na Polsce i tak opisany przez Scholza podczas wystąpienia w Pradze: Sensowne wydaje się także uzależnienie wypłat od dotrzymania standardów praworządności, tak jak uczyniliśmy to w przypadku ram finansowych (UE) 2021-2027 i Funduszem Odbudowy po korona-kryzysie. Do tych możliwości należy procedura praworządności wg artykułu 7. Także tu musimy uwolnić się od możliwości blokady. Komisja Europejska powinna mieć nowe możliwości wszczynania postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego.

Jak więc widzimy dla tych, którzy nie będą chcieli podporządkować się Berlinowi przewidziane są sankcje finansowe, a KE otrzymała od kanclerza Niemiec wsparcie i nowe wytyczne jeśli chodzi o szykanowanie Polski. Od dziś określenie „pieniądze za praworządność” śmiało możemy przemianować na: pieniądze, albo suwerenność. Bardzo prawdopodobne, że 2023 rok będzie ostatnim rokiem polskiej suwerenności, bowiem, aby ją utracić wystarczy tylko, aby przyszłoroczne jesienne wybory wygrał niemiecki delegat ds. obalenia polskiego rządu Tusk i jego polityczna ferajna. Zapewniam, że w tej czarnej wizji przyszłości nie ma cienia przesady. Najbardziej przygnębiające jest to, że może się to stać głosami samych Polaków i bez jednego wystrzału. Dziś nie mamy już do czynienia tylko z uzasadnionymi domysłami co do celów i planów Berlina. Skończyło się kamuflowanie prawdziwych zamiarów. Dziś Niemcy już otwarcie mówią, o co im chodzi, czego żądają i pod groźbą sankcji oraz szykan domagają się całkowitego podporządkowania.       

Zastanawia mnie jeszcze jedno. Jak to się dzieje, że potomkowie ludobójców i naród o tak wstydliwej oraz haniebnej przeszłości ciągle demonstruje to swoje niczym nie uzasadnione poczucie wyższości? Znowu odzywa się u nich poczucie, że są „rasą panów”, która ma prawo i obowiązek brać pod but „mniej wartościowe narody”?