Maskarada, czyli strach w jelitach…

Duda wybory wygrał i od razu strach ogarnął jelita naszej władzy. Jelita naszej władzy (jak wiadomo zlokalizowane w reżimowych mediach), dzielą się więc codziennie ze społeczeństwem swoim strachem w identyczny sposób, jak za tow. Bieruta straszono wrogami ludu. Wtedy dla pewności powołano (na wzór sowiecki) Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, którego zadaniem było wyłapać wszystkich przeciwników postępu i najlepiej – zlikwidować. Czyli mniej więcej to samo, co już osiem lat temu zapowiedziała nasza rewolucyjna Platforma Obywatelska, ogłaszając Program Miłości, w ramach którego pisowskie watahy miały być ostatecznie dorżnięte.

Ale wróćmy do naszej rewolucyjnej telewizji, w której bryluje red. Morozowski. On już nie bryluje, on ze strachem w oczach przenosi na ekran swoje mary nocne, po których – kto to wie ? – może się moczy. Bo red. Morozowski (podobnie do innych resortowych dzieci) musiał nasłuchać się w dzieciństwie opowieści, co to się rozpęta, gdy do władzy dojdą wrogowie ludu pracującego miast i wsi. Po wygranej Andrzeja Dudy w wyborach prezydenckich, niewątpliwie wróciły obrazy, gdy ojciec Morozowskiego opowiadał po pracy, jak to się natrudził, by uratować społeczeństwo przed nadciągającą katastrofą. Bo ojciec red. Morozowskiego pracował w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego….

Wprawdzie ojciec Morozowskiego Morozowski się nie nazywał, tylko Mordechaj Mozes – ale to nie oznacza, że red. Morozowski pochodził od innego ojca ! Ukrywanie się pod innym nazwiskiem było przecież w PRL i nadal jest w III RP, wypróbowaną metodą na włączenie się w nurt odnowy i postępu. Niestety – zmienione nazwisko nie uwalnia od strachu przed zmianą władzy, co przecież nastąpiło po tym, jak zgasło Słoneczko, czyli Józef Wissarionowicz Stalin. I tak zapewne będzie teraz, gdy dla jelit władzy zgasła nadzieja na Zgodę i Bezpieczeństwo…

Red. Morozowski nie jest przecież jedynym żurnalistą, który włączył się w ruch postępu, idąc za przykładem swojego ojca, który już w latach 50-tych budował postęp. Wielu notabli odrodzonej III RP wywodzi się bowiem z rodzin zasłużonych dla Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Czyli krótko mówiąc - zasłużonych dla ubecji, Ludowego Wojska Polskiego, PZPR, czy też cenzury PRL-u. Nie bez powodu na czele frontu odnowy III RP stanął guru naszej demokracji obywatelsko-ludowej o ubeckich korzeniach, wylewający swoje strachy (podobnie do red. Morozowskiego) na łamach Gazety Wyborczej.

A jest się czego bać, skoro padł ostatni filar Platformy, zwanej Obywatelską Potomkom rodzin ubeckich siłą rzeczy rzuca się na głowę historia, związana z etosem walki Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego z wrogami ludu. Tym ludziom zmiana nie może się dobrze kojarzyć, skoro po śmierci Stalina ministerstwo zostało zlikwidowane. Wprawdzie wielu funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego znalazło pracę w esbecji, ale dzisiaj nie ma pewności, czy nadciągająca rewolucja będzie łaskawa dla oddanych funkcjonariuszy upadającego systemu ? Czy powtórzy się Magdalenka, do czego już dziś nawołują „niezależni” jak zwykle eksperci ?

Nic więc dziwnego, że Andrzej Morozowski w rozmowie z Marcinem Mellerem na łamach postępowego „Newsweeka” – swój przemożny strach przed nieuchronną zmianą po wygranej Andrzeja Dudy musiał uzewnętrznić. I to pomimo tego, że Marcin Meller usiłował zamienić w żart strachy wybitnego przedstawiciela reżimowych jelit:

Morozowski: Nie wiem, co tu się rozpęta. Dzisiaj to są żarty pana Kurskiego, który mówi, że kogoś tam wyciągnie z transportu do Berezy Kartuskiej, ale czy nie powstanie jakiś obóz dla podejrzanych ???

Meller: Nie no, błagam cię, Andrzej….

Morozowski: Nie? Jesteś pewien?

Meller: To się spotkamy w jednym baraku i będę ci buty czyścił w ramach pokuty — żartuje Meller.

Stan umysłu red. Morozowskiego wskazuje, że nie odbiega on od porażonego strachem i manią prześladowczą mózgu innego notabla upadającej władzy. Notabla, który regularnie występuje na ekranie TVN24, strasząc PIS-em, Kaczyńskim – a teraz Dudą. To poseł Stefan - obecnie znany pod nazwiskiem Niesiołowski, choć kiedyś nazywał się Konstanty Myszkiewicz. Wbrew jednak temu, czym się od dziesięciu lat straszy Polaków w reżimowych mediach – ten strach dotyczy wyłącznie jelit władzy oraz resortowych dzieci.

I bynajmniej ten strach nie dotyczy perspektywy zamknięcia w obozie dla politycznie podejrzanych ! Ten strach dotyczy utraty poczucia bezpieczeństwa, które kiedyś stracili ich ojcowie po tym, gdy zgasło Słoneczko. Klęska Komorowskiego pozbawiła bowiem cały salon III RP poczucia bezpieczeństwa, a wielu przypadkach – nawet poczucia bezkarności ! Zrozumiała jest więc obawa Morozowskiego o to „co się tu rozpęta” – gdy Komorowski odszedł, a za nim odchodzi cała postkomunistyczna epoka. Bo największą obawą jelit III RP jest perspektywa utraty lukratywnych posad w reżimowych redakcjach, do których przestanie płynąć kasa z budżetu. To obawa wylania z zarządu spółki skarbu państwa lub z urzędu, stworzonego wyłącznie po to, by obdzielić stanowiskami swoich ludzi. Obawa, że trzeba będzie zacząć szukać pracy za te dwa tysiące jest przecież większa od widzianego oczami Stefana N. - Antoniego Macierewicza w skórzanym płaszczu, który urzęduje na Szucha.

Strach red. Morozowskiego musi potęgować przykład odciętego od złotego koryta Kamila Durczoka. Ale nie tylko red. Morozowski się boi: Kraśko nagle stał się grzeczny, Lis jest już praktycznie na aucie, a w programie M.O. pojawiają się jakieś żałosne popłuczyny upadającego systemu. Zatem to nie perspektywa drugiej Berezy Kartuskiej ich przeraża. To realny strach przed próbą znalezienia sobie zajęcia za więcej niż za dwa tysiące....

Wszyscy więc nerwowo zakładają nowe maski, jak ten nagle „wkurzony” Petru. Kopaczowa zaczyna mówić językiem młodzieżowym i tylko czekać jak przystąpi do grona oburzonych rządami Platformy. Ale nie tej Platformy, tylko tamtej Platformy, z którą Kopacz nie miała nic wspólnego. Jest to zachowanie identyczne jak Bronka, który chciał zmienić system emerytalny, który osobiście podpisał. Bronisław w końcówce kampanii oburzył się na siebie samego !

Ta maskarada jelit władzy III RP jest tak stara jak historia PRL i całej komuny. Był to czas cyklicznych błędów i wypaczeń, gdy przebrani za odnowicieli ci sami ludzie partii zapowiadali odnowę. W tych właśnie czasach kolejnej "odnowy" do urzędu stanu cywilnego przyszedł pewien obywatel z wnioskiem o zmianę nazwiska na Malinowski. Urzędnik, przyjmując wniosek zapytał:

- Panie Kowalski – dlaczego chce pan zmienić nazwisko Kowalski na Malinowski ???

- A widzi pan… Jak mnie teraz ktoś  zapyta: Panie Malinowski, a jakie było pana poprzednie nazwisko ? To ja mu wtedy odpowiem, że Kowalski !!!