Kuźnie elit czy domy pomocy społecznej?

Dlaczego rząd PiS zaniedbuje sprawę odkomuszenia i naprawy naszych uczelni państwowych, dalibóg nie rozumiem. Skoro prowadzi się walkę o Polskę, o odzyskanie Polski czyli także uczelni to, zrozumiałym jest że powinno się równocześnie i równomiernie tę walkę prowadzić. Wszak jeśli nie zaczniemy odpowiednio wcześnie kształtować nowe elity, nie można się spodziewać że jakiekolwiek zmiany dokonane w intencji odzyskania Polski, zostaną później utrwalone. Walne zadanie tego utrwalania zmian musi siłą rzeczy być intelektualna kadra wykształconych i uformowanych ludzi. Bardzo mnie dziwi i niepokoi ten brak konsekwencji i zostawianie jednych dyscyplin życia własnemu losowi, podczas gdy inne są faworyzowane. To się musi źle skończyć.

Przy okazji wspomnę że mam ten krytyczny osąd wywiedziony z pewnej konstatacji w odniesieniu do tego jak Polska powstawała po zaborach. Nie czekano z założonymi rękami w żadnej istotnej dziedzinie i organizowano wszystkie ważne dziedziny życia w tym samym czasie. Także uczelnie podlegały temu, wydawało by się jakże naturalnemu procesowi. Owszem nie były one zanieczyszczone w takim stopniu jak obecnie, tym niemniej polskie porządki zaprowadzano bez zbędnych ceregieli. I tego między innymi oczekiwałem po ogłoszonej swego czasu a zapomnianej Dobrej Zmianie. Jednak siedem ostatnich lat pokazuje, że nie ma woli aby wprowadzić polskie porządki wszędzie, równocześnie. Także na uczelniach.

Ponieważ wszędzie na uniwersytetach, w polityce, w administracji rządowej i samorządowej większość dawnej SB-eckiej agentury albo jest tak stara, że już nic nie może, albo są to emeryci, a sporo z nich odeszło ze świata żywych, To nie jest zasadniczy problem. W końcu listopada napisałem o tym dziwnym zjawisku wredny komentarz [link].

Rzeczywistym problemem są niezbyt liczni, ale bardzo wpływowi "zdemoralizowani młodzi", nowi "profesorowie", którzy prawdziwą naukę mają w dupie.
Często nawet kariera wcale tych ludzi nie interesuje, liczy się tylko sieć lokalnych układów. Liczą się stanowiska w lokalnych organach administracji, dostęp do grantów i dziwacznych zleceń no i niekiedy obłędne gierki na twitterze, takie jak na przykład wyczyny prof @Macieja Góreckiego, prof od profanacji rozumu.

W takiej konkretnej rzeczywistości zreformoawane musi samo pojęcie lustracji. Kryterium współpracy ze służbami ma już znaczenie historyczne. Lustracja powinna dotyczyć wszystkich, ale dzisiaj musi być rozumiana jako weryfikacja kompetencji, wielu różnych kompetencji. Na całym świecie bardzo często dobór kadr jest skomplikowaną procedurą, której celem jest szukanie najlepszych ludzi, którym można powierzyć zadania oczekiwane na konkretnych stanowiskach.

Dotyczy to wszystkich stanowisk, politycznych, naukowych i właściwie wszystkich. Liczą się kompetencje, a w tym nie tylko przeszłość i formalne wykształcenie, ale wszelkie inne, nawet takie jak kręgosłup moralny, odpowiedzialność... i sto innych.
Nie do przyjęcia jest aby ludzie bez żadnych kwalifikacji, wiedzy, by ludzie bez żadnych kompetencji mogli kandydować na przykład do parlamentu.

A z tradycyjnie rozumianą lustracją bywa różnie. Na przykład w PRL był taki bardzo ważny dygnitarz, Alfred Jahn, rektor Uniwersytetu Wrocławskiego, który w czasie tak zwanych wydarzeń marcowych roku 1968, zrobił naprawdę wszystko, by wesprzeć studencki strajk i pomóc studentom okupującym główny gmach Uniwersytetu. Byłem jednym z tych studentów i do dzisiaj mam wielki szacunek do tego, co wtedy robił ten konkretny człowiek.