Hojny Wuj przy państwowym korycie

Niech wam nikt nie mówi, że w tym kraju jest bieda i że państwa nie stać na wydatkowanie 1000 złotych na każde dziecko w ramach tzw. Stypendium Demograficznego. Bo gdy Hojny Wuj proponuje (przy protestach pracodawców) zwiększenie minimalnej płacy do 1600 złotych miesięcznie, to drugą - hojną ręką wypłaca takiemu tow. Nałęczowi premię w wysokości dwurocznej, minimalnej płacy….

Ale to i tak niewiele dla tow. Nałęcza., który co kwartał otrzymuje premie od Hojnego Wuja. Bo przecież na wszystkich pracowników kancelarii prezydenta przypadło w 2012 roku zaledwie pół miliona złotych premii, czyli kropla w morzu potrzeb tych, którzy siędzą przy państwowym korycie.  - Jak tę pulę się podzieli, to nie są to wielkie sumy. Każdemu pracownikowi jest chyba miło, gdy dostanie premię – mówi Nałęcz, który dostał zaledwie ponad 30 tysięcy złotych na rękę, czyli dwukrotność rocznej pensji sklepowej z Tesco czy z Biedronki. Na naszych oczach powstały więc państwowe - miłe „zakłady pracy”, jak Sejm, Senat, Kancelaria premia i prezydenta , ministerstwa oraz urzędy – gdzie kryzys skutecznie zwalczany jest pieniędzmi wydartymi biedocie przez coraz bardziej żarłocznego fiskusa. 

245 tysięcy złotych premii dla marszałek Ewy Kopacz i wicemarszałków Sejmu to drobnostka. W tajemnicy ukrywana jest bowiem kwota premii, którą za 2012 rok przydzielił sobie i wicemarszałkom senatu znany bojownik o wolność i demokrację, czyli B. Borusewicz. Mówi się, że było to 400 tysięcy złotych, czyli jednak mniej niż pół miliona złotych dla pracowników kancelarii Jego Ekscelencji. A trzeba dodać, że Jego Ekscelencja stała się w 2012 r. oszczędna, gdyż w 2011 roku kwota premii wyniosła ok. 700 tysięcy złotych.

Co by nie mówić, jedyną receptą na kryzys w III RP jest Hojny Wuj przy korycie państwowym, który potrafi docenić wielki wkład, jaki włożyli podlegli mu pracownicy w budowę naszego dobrobytu.Bo dzięki corocznym premiom dla oligarchii państwowej - średnia krajowa jest całkiem okazała, czego potwierdzeniem są kolejne dane. Do rządowych urzędników tylko w 2012 roku trafiło łącznie ponad 41 mln zł nagród!   I to tylko przed Bożym Narodzeniem. W samej tylko kancelarii premiera, Hojny Wuj rozdał 2,4 mln zł. Niektóre ministerstwa mogą poszczycić się jeszcze większą hojnością: MON na same tylko premie przeznaczył już 6,6 mln zł, gdy MSW – 6,4 mln zł. Minister Rostowski rozdał 5 mln zł na premie, zaś resort transportu – 3,5 mln zł. Ile wydano na premie do końca grudnia 2012r. – nie ma na razie danych, lecz nie należy oczekiwać by Hojność Wuja przy korycie na tym się skończyła..    

Mechanizm rozdawnictwa pieniędzy z naszych podatków, nie dotyczy tylko samych ministerstw – lecz i „otoczenia” państwowego koryta. Obrazuje to zakończony „euro-szał”, gdzie samych premii po Euro 2012 Ministerstwo Sportu wypłaciło blisko 5 mln zł. !  Najwyższe premie przypadły szefom spółki PL.2012, która powstała, by koordynować organizację przygotowań do Euro. Była to kwota 2 mln 750 tys. zł. Resort wypłacił zaraz po mistrzostwach 900 tys. zł premii za sukces końcowy szefom Narodowego Centrum Sportu – Robertowi Wojtasiowi i Januszowi Kubickiemu, choć do dziś Stadion Narodowy nie został ukończony, gdyż teraz się okazuje, że po awarii systemu p.poż. stadion nie nadaje się do użytku – bez wpakowania kolejnych milionów złotych z naszych podatków.

Nic zatem tak nie wzbogaca, jak budowa najdroższego państwowego bubla, na którym wyżywi się całe ministerstwo i szefowie spółek – odpowiedzialni za „niewątpliwy sukces” euro-szału. Dodajmy, że do dziś budżet państwa z rezerwy celowej spłaca podwykonawców, gdyż generalny wykonawca ogłosił upadłość. Cały trick żerowania przy państwowym korycie polega na tym, że żadna z umów menedżerskich – ani Narodowego Centrum Sportu, ani PL.2012 – nie przewidywała konsekwencji za błędy popełnione przez członków zarządu. Czy można się zatem dziwić, że państwa Tuska nie stać jest na finansowanie sportu, a jedynie urzędników od uprawiania sportu ? Musimy coś wybrać: albo dobrobyt dla wybrańców, albo rozwój sportu. Na wszystko przecież nie wystarczy… 

Wzorcowym przykładem oligarchii państwowej jest rozłożenie służby zdrowia przez Ewę Kopacz, która w nagrodę dostała - przysłowiowego „kopa w górę” - znanego skądinąd już za życia St. Barei. Jak wynika z informacji "Faktu", w czasie kiedy Kopacz piastowała urząd ministra, na premie w jej resorcie przeznaczono pięć milionów złotych!  Dodajmy, że ministerstwo zatrudnia około 500 osób, co zgodnie ze wzorem "wszystkim po równo, a dla minister reszta", daje circa 10 tysięcy złotych premii na przysłowiową twarz. Sama Kopacz za swoje ministrowanie otrzymała ok. 800 tysięcy złotych, a odchodząc stwierdziła, że "wykonała nawet więcej niż planowała".  Rzeczywiście – porównując jej hojność na kolejnym stołku tj. marszałkowiej Najjaśniejszej Rzeczypospolitej - nie ma takich pieniędzy, którymi można by się odpłacić Kopaczowej. Zwłaszcza za jej bohaterskie czyny pod Smoleńskiem. 

Gdyby ktoś chciał podliczyć, ile z państwowego koryta wypłynęło kasy przez pięć lat rządów Tuska na utrzymanie armii urzędniczej, przydupasów, doradców, szefów ad hoc utworzonych spółek pod konkretnych ludzi (jak np. pod min. Grada) – szok byłby znacznie większy, niż widok znalezionych kiełbas w palącym się w 1970 roku budynku KW PZPR w Gdańsku. Skoro jednak nikogo jeszcze nie rusza, że 500 zł to minimum egzystencji w Polsce, podczas gdy doradca prezydenta żali się, że otrzymał zaledwie ponad 30 tys. złotych premii – to znaczy, że Polacy stali się znacznie głupsi niż w 1970 roku, gdy wzburzały ich sklepy za żółtymi firanami z owymi kiełbasami, oraz talony na Wołgę dla wybrańców partii. Skoro dzisiaj - na 390 tys. nowonarodzonych dzieci, blisko 130 tys. - a więc co trzecie dziecko rodzi się w biedzie lub nędzy, czyli w rodzinach w których miesięczny dochód nie przekracza 539 zł – obrazuje to skalę naszego upodlenia. 

Oczekiwanie, że Hojny Wuj przy korycie, rzuci gawiedzi jakiś ochłap – to najgorszy z możliwych scenariuszy dla kraju, którego Hojny Wuj w zaledwie pięć lat zadłużył dwakroć więcej niż wyśmiewany przez wszystkich tow. Gierek, którego – nie wiedzieć dlaczego obalono. Przy dobrym pijarze byłby przecież nie do ruszenia…. 

Kończę informacją z Faktów.pl: Sprawiedliwość społeczna? Solidaryzm? To tylko wyświechtane hasła w ustach rządzących, którzy próbują nas nimi czarować. Bo jak tu mówić o sprawiedliwości, gdy państwowy dygnitarz – komendant policji czy straży pożarnej dostaje 17 000 zł emerytury, a uniwersytecki nauczyciel – raptem 1000 zł? Gdzie tu społeczny solidaryzm, gdy polityk dostaje 5000 zł, a ciężko pracująca sklepowa marne 800 zł? Różnicę pomiędzy emeryturami najbiedniejszych i najbogatszych są w Polsce gigantyczne….