Uhaha zima zła.....

- Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! Szczypie w nosy, szczypie w uszy, Mroźnym śniegiem w oczy prószy, Wichrem w polu gna! Nasza zima zła!-..... Przyszła. Niechciana, niepożądana przez nikogo nieoczekiwana. No może dzieciom sprawiła radość. Konopnicka Maria Zima Nasza zima biała Chustą się odziała. Idzie, idzie do nas w gości W srebrnych blaskach cała! Włożyła na czoło Księżycowe koło, Lecą z płaszcza gwiazdy złote, Gdy potrząśnie połą. Z lodu berło trzyma, Tchu ni głosu nie ma. Idzie, idzie, smutna, cicha, Ta królowa zima! Idzie martwą nogą Wyiskrzoną drogą, Postanęły rzeki modre, Do morza nie mogą. Gdzie stąpi, gdzie stanie, Słychać narzekanie: - Oj, biedne my kwiaty, trawy, Co się z nami stanie! - Przed nią tuman leci, Straszy małe dzieci... A my dalej do komina: - Nie puścim waszeci! Szykujcie puchowe kurtki, szaliki i czapki uchatki: nadchodząca zima ma być wyjątkowo mroźna i długa - ostrzegają naukowcy. A wszystko przez to, że o ponad połowę zmniejszyła się prędkość prądu Golfsztrom. Jeśli prąd przestałby istnieć groziłaby nam nawet kolejna epoka lodowcowa. Powrót zimy w Zakopanem, kwiecień 2010 Zła zima Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! Szczypie w nosy, szczypie w uszy Mroźnym śniegiem w oczy prószy, Wichrem w polu gna! Nasza zima zła! Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! Płachta na niej długa, biała, W ręku gałąź oszroniała, A na plecach drwa... Nasza zima zła! Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! A my jej się nie boimy, Dalej śnieżkiem w plecy zimy, Niech pamiątkę ma! Nasza zima zła! Maria Konopnicka Zima Na niebie chmury, Dołem tumany, Wicher ponury, Miecie przez łany. Pożółkło błonie, Kwiatów już nie ma, W białej oponie, Zbliża się zima. Aniołki z nieba, Sypią nam runem; Już cała gleba, Śpi pod całunem. Rzeki, strumienie, Lód w więzach trzyma! Próżne złudzenie: Ach! To już zima! Smutno i mroźno W chacie, na błoni; Wiatr piosnkę groźną Po szybach dzwoni... Trudno się myśli, Zbyć smutnej szaty, Chociaż mróz kreśli, Na oknach kwiaty. Dziwne to kwiatki, Co zima rodzi! Drżą biedne dziatki, Gdy mróz nadchodzi... „Chleba!" — Biedaki Żebrzą oczyma: Rzućcie grosz, jaki, Bo idzie zima! / Władysław Bełza / Jedzie zima Cz. Janczarski Przypłynęła chmura sina. Od północy wiatr zacina. Kot wyjść z domu nie ma chęci. Coś się tam na dworze święci! Kraczą wrony na parkanie: - Jedzie zima , groźna pani! I już lecą z nieba śnieżki, zasypują drogi, ścieżki, pola, miedzę i podwórka, dach, stodoły, budę Burka. Kraczą wrony na jabłoni: - Jedzie zima parą koni! Mróz ściął lodem brzeg strumyka. Zając z pola w las pomyka. Krasnalowi zmarzły uszy, już spod pieca się nie ruszy! Kraczą wrony na brzezinie: - Oj, nieprędko zima minie! Zima - Józef Czechowicz: Pada śnieg, pruszy śnieg, wszędzie go nawiało. Dachy białe już są. Na ulicach biało. Strojne w biel, w srebrny puch, latarnie się wdzięczą. Dziń-dziń-dziń-dziń- dzwonki sanek brzęczą. Pada śnieg, prószy śnieg bielutki jak mleko. W sklepach gwar, w sklepach ruch: - Gwiazdka niedaleko! Jeszcze dzień, jeszcze dwa, chłopcy i dziewczynki! Będą stać niby las na rynku choinki Echa zimowe - Antoni Lange Motyli białych — kwiatów białych, Padły na ziemię gęste roje: W dziecinnych pląsach rozszalałych, Złożyły senne płatki swoje. Spuściło niebo swe muśliny, I otuliło świat ich bielą... Nadeszły białych snów godziny, Pod śnieżną, ciepłą ich pościelą. Z niebieskich wyżyn pozaświatów, Dziewica zeszła niewidzialna: W wieńcu srebrzystych białych kwiatów, Spokoju wróżka tryumfalna. I rzekła: stańcie — płynnym zdrojom. Spocznijcie! — rzekła kwiatom leśnym, Uśnijcie — rzekła pszczelnym rojom — I polom niemym i bezkreśnym. I szkłem osnuła wód kryształy, Osnuła ziemię futrem puchów: Śpi duch przyrody w bieli cały, Lecz nie ma snów dla ludzkich duchów. - Jakiż ten mróz jest wspaniały! - powiedział ze śniegu. Leśmian Bolesław Bałwan ze śniegu Tam - u samego lasów brzegu, Gdzie kruk -jedyny pustki widz, Ktoś go ulepił z tego śniegu, Co mu na imię: biel i nic... Na głowę śmieszną wdział czapulę, A w bok żebraczy wraził kij - I w oczy spojrzał mu nieczule I rzekł na drwiny: "Chcesz - to żyj!" I żył niezgrabny, byle jaki, A gdym doń przyszedł śladem trwóg - Już weń wierzyły wszystkie ptaki, Więc zrozumiałem, że to - bóg... Czarował drzewa ócz błyskotem, Piersią, do której wichry lgną - I kusił mnie niewiedzą o tem, Co było we mnie - tylko mną... Pan ośnieżonej w dal przyczyny Poprzez ślepotę mroźnych cisz Patrzał w wądoły i w niziny, Co mu się śniły wzwyż i wzwyż! A kiedy poblask wziął od słońca I w nicość zalśnił - błędny wskaż - Pojąłem wszystko aż do końca I uwierzyłem jeszcze raz! Robienie fajnego bałwana wcale nie jest trudną czynnością. Do zrobienia bałwana potrzebujemy oczywiście śniegu który jest w miarę lepki oraz kilku czarnych kamieni, badyla lub rózgi czy miotły i marchewki lub coś co by mogło być podobne do nosa. Standardowy bałwan zajmuje około 30 minut pracy, który będzie na wysokość dorosłego człowieka. Śnieżny walc Bardzo zimowa ballada Wieczór zimowy Taniec zamieci Przed zwierciadłem szronu Czarne smugi lasów Latające po pokoju Czajnik syczy jak ptak Broniący gniazda W ciemności Żeby nie spłoszyć Chodzę na palcach Krwawe głogi Wieczór zimowy Wspomnienie o nim Białe odbiły Chusty połonin *** SŁOWA: JERZY HARASYMOWICZ Wieczór zimowy - Puszkin Niebo chmurne, mgła się wije, Mroźny wicher śniegiem miecie, I — to jak zwierz dziki wyje To rozszlocha się jak dziecię. To rozrywa dach słomiany, I nad ścielą śwista, huka, To jak pątnik zabłąkany W okieneczko do nas stuka. W naszej chatce pusto, ciemno, I niejedna w ścianie szpara, Czegóż siedząc w kącie ze mną, Czemuś zmilkła, moja stara?... Czy tym groźnym wyciem burzy Takeś bardzo unużona?... Czy do snu twe oczka mruży Jednotonny gwizd wrzeciona? Tyś jest jedna towarzyszka Mej młodości zbiegłej w pędzie, Łykniem z biedy — hej, kieliszka! A weselej sercu będzie! Zanuć piosnkę: jak ptaszyna Plotła gniazdko za morzami, Zanuć piosnkę: jak dziewczyna Do krynicy szła z wiadrami... Niebo chmurne, mgła się wije, Mroźny wicher śniegiem miecie, I — to jak zwierz dziki wyje, To rozszlocha się jak dziecię... Tyś jest jedna towarzyszka Mej młodości zbiegłej w pędzie, Łykniem z biedy — hej, kieliszka! A weselej sercu będzie. Tuwim Julian Wieczór zimowy w mieście Barwne litery na domach płoną, Tutaj czerwono, a tam zielono, Auta błyskają, wystawy świecą I śnieżne płatki jak iskry lecą. Miasto się mieni blaskami pstremi, Aż księżyc srebrny zazdrości ziemi, Że taka jasna i kolorowa, I zagniewany w chmurach się chowa. Brrr...ale zimno. A dla rozgrzdewki i zabawa Dzieci lubią zimę, bo żima lubi dzieci. A my? Nam trzeba czekać do wiosny. ps. materiały z sieci