"Płacą i nie robią/Nie mają czym robić"

Tym krótkim cytatem z piosnki "Big Cyc" o babci klozetowej mam zamiar rozpocząć króciutki tekścik na dobranoc.

W Polsce ludzie (nie tylko młodzi) po prostu za mało zarabiają! Tak jak w tej piosence, w obiegu materii mała ilość materiału wejściowego przekłada się na małą ilość materiału wyjściowego, tak samo małe dochody przekładają się na małe wydatki i zyski. Brak zarobków na przyzwoitym poziomie powoduje że brakuje siły nabywczej na rynku lokalnym na dobra i usługi To z kolei powoduje że lokalny przemysł i usługi cierpią, a to przekłada się na małe zyski i niskie zarobki. Osobiście uważam, że ZUS itp. wcale nie jest specjalnie dużym obciążeniem; po prostu w stosunku do obecnych zarobków jest wysoki, ale gdyby te były większe, to koszty ubezpieczeń (prywatnych i publicznych) byłyby bardziej znośne.

Weźmy np. kryzys rodziny. Nie pomoże tu żadne becikowe, ani ulgi rodzinne ani antypornograficzne krucjaty (w czym specjalizują się politycy prawicy). Po prosu młodzi ludzie mający zarobki netto na poziomie minimum przede wszystkim myślą o zabezpieczeniu własnej egzystencji, a co dopiero mają myśleć o założeniu własnej rodziny. Pomijając oczywiste koszty prowadzenia gospodarstwa domowego trzeba jeszcze wziąć pod uwagę koszty wychowania dziecka - rzecz będąca truizmem, ale o której często się zapomina.

Jesteśmy krajem, który jest za bogaty na to aby zaoferować tanią siłę roboczą, a jednocześnie za biednym, aby specjalizować się w zaawansowanej produkcji kapitałochłonnej. Mówiąc krótko: równie daleko nam do Chin, jak i do Niemczech.

I znowu zastanawia mnie brak strategicznej polityki przemysłowej w naszym kraju...