Lenin na bramie, skwer na Mysiej

Widzę rozbieżność w polityce historycznej w Warszawie i w Gdańsku.

W Gdańsku Paweł Adamowicz zdecydował się przywrócić bramę stoczni gdańskiej w jej komunistycznym ksztłcie, w
Warszawie pani HG-W na ulicy Mysiej, gdzie mieściła się ceznzura, zainstalowała Skwer Wolnego Słowa. Żeby ten skwer nawiązywał do historii, to powinien nosić raczej nazwę Skwer Zniewolonego Słowa, bo przecież w gruncie rzeczy, nominalnie, wszystkie skwery w Polsce, i nie tylko skwery, są skwerami wolnego słowa. Faktycznie zaś coraz mniej wolnego słowa, więc może, rzeczywiście, jeżeli sprawy będą się toczyły dotychczasowym trybem, to ten skwer w Warszawie to będzie jedyny skwer wolnego słowa, i do tego o tym samym statusie, co demokracja w konstytucji peerelowskiej.

Ale oba posunięcia mają, moim zdaniem, ten sam wspólny mianownik - w obliczu nasilającego się stopniowo procesu
rekomunizacji Polski, każde z nich na swój sposób zmierza do odwrócenia uwagi od tego procesu, tak by ten proces
powolnego gotowania żaby przebiegał bez zakłóceń. Oba one mają pokazać rzekomą różnicę między tym co było kiedyś a
tym co jest obecnie. A w rzeczy samej wskazują na zbieżność.

I nie jest istotne jakie intencje mieli pomysłodawcy, tak jak nie istotne było to co miał na mysli Mazowiecki
mówiąć o "grubej kresce". Ważne jest to jak dana rzecz wpisywała się w system.