Do blogera Semper Idem c.d.

Popołudnia mam ostatnio wycięte z życiorysu i pozostaje mi blogować tylko rano i w południe więc robię to z opóźnieniem ale z dużą ochotą bo problem jest ciekawy, niezwykle ciekawy. I wcale nie uważanm,że nadaje się wyłącznie na wyklady uniwersyteckie. W gruncie rzeczy jest to problem zasadniczy i bez jego uświadomienia sobie nie mamy szans na rozwój.

Ale do rzeczy. Zupełna zgoda, co do oceny rzeczywistości, którą mozna sprowadzić do starego powiedzenia,że gorszy pieniądz wypiera lepszy pieniądz. Natomiast mam zastrzeżenia co do oceny relacji między jednostką a społecznością. O błędach w tej materii decyduje grzech naocznośći,wynikający stąd,że widać tylko jednostki, i że tylko jednostki działają. W sensie naoczności i odrębnośći bytowej społeczeństwo nie istnieje. Natomiast zapominamy o niwidocznych przecież relacjach międzyosobowych ukrytych za ludzkimi interakcjami, ktore mają wpływ decydujący na kształtowanie się umysłu i osobowości rozwijającej się jednostki. Jednostka ma określony potencjał genetyczny, ktory może być aktywowany nie automatycznie jak u większości zwierząt na bazie ich doświadczeń w środowisku naturalnym lecz jedynie w wyniku specyficznych dla człowieka interakcji międzyludzkich. Najlepiej widać to w nauce języka. Widać to także w psuciu się materii społecznej i jednostkowej gdy zaczną szwankować podstawowe relacje społeczne, tak jak to się dzieje obecnie w polskiej polityce.Nie bez kozery mówi się wtedy, że ryba psuje się od głowy.