A tradycja!

Czy uderzę dziś w patriotyczną nutę? Nie, po co, skoro wokół wszyscy dziś patriotycznie nastawieni.
To jest jak zabieganie o sympatię jakiejś panny, która NAGLE MA WIELU ADORATORÓW.
Tylko czy adoracja ta, aby stała?

Czy „jutro” znów usłyszę o niej, że jest niezbyt piękną panną bez posagu, czy że zacofana i tańcząca w parze z „kartoflem”, zamiast bawić się na europejskich balach.

A ona taka sama, wyrozumiała, aż do przesady i nawet wielu zdrad nie pamięta…wciąż musi do piersi tulić tych, co na tą miłość nie zasługują.
Bo taka rola Ojczyzny…ciekawe kiedy powie, że dalej się na nagnie, bo się złamie i wzorem „Tewiego” ze „Skrzypka na dachu” krzyknie: NIE!

Ten krzyk, to stanowcze nie, było wyrazem czegoś niewyobrażalnego, bo Tewie był przecież dość liberalny, ten kto Skrzypka na dachu choć raz widział, czy to na deskach teatru, czy to w wersji kinowej z niezapomnianą kreacją Topola w roli Tewiego mleczarza, to przyzna mi rację.
W tamtej dość zamkniętej społeczności, gdzie wszystko wyznaczała tradycja, po kolei córki bohatera tą tradycję łamią, najpierw niezauważalnie, aż dochodzi do apogeum…wtedy następuje okrzyk NIE.
Może ktoś powie, że to inna społeczność, inne czasy i o globaliźmie pewnie ktoś wspomni, tylko…no właśnie jak bardzo można się ugiąć, by tradycji wartości nie zaprzedać, znaczy nie złamać się zupełnie?

Pozdrawiam serdecznie.:D