Trzy Polski

Dziś kolejna miesięcznica tragedii smoleńskiej. Już czwarta.

Wracam pamięcią do Polski z przed 10 kwietnia – szarpana, okradana ale nie zdradzona.

Polska 10 kwietnia – cicha, oblana łzami i zastygła w przerażeniu ogromem tragedii.

Polska dziś?
Zdradzona i sprzedana!
Rozdzielona na tych pamiętających i pamięć pielęgnujących pod Krzyżem Smoleńskim na Krakowskim Przedmieściu. I na tych, którym obce są wiara, szacunek, pamięć, dla których krzyż jest tylko kawałkiem drewna, a czuwający przy nim dzień i noc od miesięcy – bandą staruch i staruchów, dewotów, nekrofili, opluwanych, obrzucanych wyzwiskami, kopanych i poniewieranych na wszystkie sposoby. Polska zdominowana przez bandy rozbestwionych lemingów, śliniących się ze szczęścia na widok swego guru z Biłgoraja i czekających na sygnał by rzucić się na ten krzyż, wyrzucić szczątki ludzkie z sarkofagu w wawelskiej krypcie.
A po środku?
Żywy płot zwróconych tyłem do krzyża ślepych mediów, ślepych urzędników, ślepych stróżów ładu i spokoju. Banda klakierów miernego premiera i jeszcze mierniejszego prezydenta.

Taka to jest dziś Polska. Moja Polska...